H εκάστοτε κυβέρνηση στη δημοκρατία μας και κατά το Σύνταγμά μας αποφασίζει για την ηγεσία της Δικαιοσύνης, κάτι που γίνεται στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των δυτικού τύπου δημοκρατιών
Οι συνδικαλιστές της ποινικής και αστικής Δικαιοσύνης, Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, η μεγαλύτερη δικαστική ένωση της χώρας, με ανακοίνωσή της πρόσφατα επέκρινε σφοδρά την κυβέρνηση για τις πρόσφατες επιλογές ανώτατων δικαστικών σε ηγετικές θέσεις της δικαστικής ιεραρχίας, και συγκεκριμένα για την επιλογή νέων αντιπροέδρων στον Αρειο Πάγο.
Οι έντονες επικρίσεις της βασίστηκαν στο γεγονός ότι πρόσφατος νόμος αυτής της κυβέρνησης έδωσε το δικαίωμα (εκτός από τη Βουλή που το είχε ήδη) και στους ίδιους τους δικαστές να εκφέρουν γνώμη, να προτείνουν δηλαδή στην κυβέρνηση λίστα με δικαστικούς για την ηγεσία της Δικαιοσύνης. Κατά την Ενωση, αυτός ο νόμος δεν τηρήθηκε, η κυβέρνηση επέλεξε όποιους η ίδια έκρινε και ως εκ τούτου, η Ενωση που διαπίστωσε ότι ο νόμος δεν εφαρμόζεται (τι πρωτότυπο στη χώρα μας), πρότεινε ο νόμος αυτός να καταργηθεί.
Θα διερωτηθούν πολλοί τι ενδιαφέρει και ποιους τι λέει η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων και μάλιστα καλοκαιριάτικα που έχουν σφίξει και οι ζέστες. Δεν είναι έτσι. Η επιλογή ηγεσίας της Δικαιοσύνης είναι βαριά θεσμική επιλογή, που το Σύνταγμα αναγνωρίζει στην εκάστοτε κυβέρνηση, για λόγους που σχετίζονται με τη λαϊκή κυριαρχία και το συνταγματικό «άλφα» που ορίζει ότι στη λειτουργία της δημοκρατίας μας οι πολίτες, ο λαός είναι εκείνος που έχει την ευθύνη καθώς αποφασίζει με την ψήφο του και τη συμμετοχή τους στις εκλογές. Και πάμε τώρα στην πραγματικότητα.
Ο νόμος που εφαρμόστηκε και έδωσε στους δικαστές τη δυνατότητα, για πρώτη φορά, να εκφέρουν γνώμη, όχι να αποφασίζουν, προτείνοντας στην κυβέρνηση λίστα με ανώτατους δικαστικούς είναι ένας νόμος σωστός, που ψηφίστηκε μετά από χρόνιες επικρίσεις και αρμοδίων οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το κράτος δικαστών και τις συνθήκες που επικρατούν σχετικά με αυτό στη χώρα μας, συνθήκες που πολλές φορές μας έχουν βγάλει στη σέντρα. Τα παραδείγματα πολλά αλλά δεν είναι του παρόντος. Οι δικαστές, λοιπόν, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου ψήφισε και υπέδειξε κάποιους δικαστές. Από αυτούς η κυβέρνηση άλλους επέλεξε και άλλους όχι. Πάντως κινήθηκε στα πλαίσια της πρότασης των δικαστών και της Βουλής. Δεν πήγε σε άλλες επιλογές εκτός αυτών των προτάσεων. Αλλωστε Βουλή και δικαστές γνώμη εκφράζουν, δεν αποφασίζουν. Την απόφαση κατά το Σύνταγμα, εκτός αν αλλάξει, την έχει η εκάστοτε κυβέρνηση.
Ολα αυτά θα μπορούσαν και να αποτελούν απλά συνδικαλιστικές αντιδράσεις ή απόψεις που έχουν να κάνουν με το πώς βλέπει κανείς την πραγματικότητα και πώς την ερμηνεύει, αν το θέμα δεν ήταν σοβαρότερο, δηλαδή δεν ήταν βαθιά θεσμικό. Διότι, παρά το γεγονός ότι κατά καιρούς και με την παρούσα κυβέρνηση επιλογές στην ηγεσία της Δικαιοσύνης έχουν γίνει με κριτήρια που δεν ήταν αξιοκρατικά, εν τούτοις η εκάστοτε κυβέρνηση στη δημοκρατία μας και κατά το Σύνταγμά μας αποφασίζει για την ηγεσία της Δικαιοσύνης, κάτι που γίνεται στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των δυτικού τύπου δημοκρατιών.
Και αυτό γιατί ισχύει η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και δεν προκρίνεται το κράτος των δικαστών. Ή κάποιοι θέλουν κράτος δικαστών;
Της Ιωάννας Μάνδρου / tovima.gr
