Το βράδυ της Κυριακής που μας πέρασε, με ένα ολόγιομο φεγγάρι, το Al Jazeera γνωστοποίησε ότι πέντε από τα μέλη της δημοσιογραφικής του ομάδας, ανάμεσά του και ένας πολύ γνωστός στους τηλεθεατές ανταποκριτής, έχασαν τη ζωή τους, όταν ο ισραηλινός στρατός εξαπέλυσε «στοχευμένη» επίθεση εναντίον σκηνής που χρησιμοποιούσαν στην πόλη της Γάζας.
«Ο δημοσιογράφος του Al Jazeera, Ανάς αλ Σαρίφ, σκοτώθηκε μαζί με τέσσερις συναδέλφους του σε ισραηλινό πλήγμα που στόχευσε τη σκηνή μπροστά από το νοσοκομείο Σίφα χθες το βράδυ», ανέφερε το τηλεοπτικό δίκτυο του Κατάρ.
Προβλέποντας το θάνατό του, ο Αλ Σαρίφ είχε συντάξει ένα τελευταίο μήνυμα, το οποίο ζήτησε να δημοσιευθεί αν του συμβεί το χειρότερο.
Αυτό συνέβη και είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε ότι υπάρχει κι αυτή η μαχόμενη δημοσιογραφία, που κοστίζει ζωές. Γι’ αυτό σας μεταφέρω αυτό το συγκλονιστικό μήνυμα-διαθήκη.
«Αυτή είναι η διαθήκη μου και το τελευταίο μου μήνυμα. Αν αυτά τα λόγια φτάσουν σε εσάς, να ξέρετε ότι το Ισραήλ κατάφερε να με σκοτώσει και να με φιμώσει» ξεκινά το μήνυμα του αλ Σαρίφ και συνεχίζει: «Ο Αλλάχ γνωρίζει ότι κατέβαλα κάθε προσπάθεια και αφιέρωσα όλη μου τη δύναμη για να είμαι στήριγμα και φωνή για τον λαό μου, από τότε που άνοιξα τα μάτια μου στον κόσμο, στα σοκάκια του προσφυγικού καταυλισμού της Τζαμπάλια. Η ελπίδα μου ήταν ότι ο Αλλάχ θα μου χάριζε ζωή αρκετή ώστε να επιστρέψω με την οικογένειά μου και τους αγαπημένους μου στην πατρίδα μας, στην κατεχόμενη Ασκαλάν (Αλ-Ματζντάλ). Ωστόσο, με πρόλαβε το θέλημα του Αλλάχ και η απόφασή Του είναι οριστική.
Έζησα τον πόνο σε όλες του τις εκφάνσεις, γεύτηκα τη δυστυχία και την απώλεια πολλές φορές, αλλά ποτέ δε δίστασα να μεταφέρω την αλήθεια όπως είναι, χωρίς διαστρέβλωση ή παραποίηση, ώστε ο Αλλάχ να δώσει μαρτυρία ενάντια σε όσους έμειναν σιωπηλοί, όσους αποδέχτηκαν τη σφαγή μας, όσους έπνιξαν την ανάσα μας και δε συγκινήθηκαν από τα διαμελισμένα σώματα των παιδιών και των γυναικών μας, χωρίς να κάνουν τίποτα για να σταματήσουν τη σφαγή που ο λαός μας υφίσταται εδώ και πάνω από ενάμιση χρόνο.
Σας εμπιστεύομαι την Παλαιστίνη – το διαμάντι στο στέμμα του μουσουλμανικού κόσμου, τον χτύπο της καρδιάς κάθε ελεύθερου ανθρώπου στη γη. Σας εμπιστεύομαι το λαό της, τα αδικημένα και αθώα παιδιά της που δεν πρόλαβαν να ονειρευτούν ή να ζήσουν με ασφάλεια και ειρήνη. Τα αγνά τους σώματα συνθλίφτηκαν κάτω από χιλιάδες τόνους ισραηλινών βομβών και πυραύλων, κομματιάστηκαν και σκορπίστηκαν στους τοίχους.
Σας προτρέπω να μην αφήσετε τις αλυσίδες να σας φιμώσουν ούτε τα σύνορα να σας περιορίσουν. Γίνετε γέφυρες προς την απελευθέρωση της γης και του λαού της, μέχρι να ανατείλει ο ήλιος της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας πάνω από την κλεμμένη μας πατρίδα. Σας εμπιστεύομαι να φροντίσετε την οικογένειά μου.
Σας εμπιστεύομαι την αγαπημένη μου κόρη, τη Σαμ, το φως των ματιών μου, που δεν πρόλαβα να δω να μεγαλώνει όπως ονειρευόμουν.
Σας εμπιστεύομαι τον αγαπημένο μου γιο, τον Σάλαχ, τον οποίο ήθελα να στηρίξω και να συντροφεύσω στη ζωή, μέχρι να δυναμώσει αρκετά ώστε να σηκώσει το βάρος της αποστολής μου και να τη συνεχίσει.
Σας εμπιστεύομαι την αγαπημένη μου μητέρα, οι ευλογημένες προσευχές της οποίας με οδήγησαν εδώ. Οι δεήσεις της ήταν το καταφύγιό μου και το φως της μου έδειχνε το δρόμο. Προσεύχομαι ο Αλλάχ να της δώσει δύναμη και να την ανταμείψει εκ μέρους μου με την καλύτερη ανταμοιβή.
Σας εμπιστεύομαι επίσης τη σύντροφο της ζωής μου, την αγαπημένη μου σύζυγο, Ουμ Σάλαχ (Μπαγιάν), από την οποία ο πόλεμος με χώρισε για πολλές μέρες και μήνες. Παρ’ όλα αυτά, έμεινε πιστή στο δεσμό μας, σταθερή σαν τον κορμό μιας ελιάς που δε λυγίζει – έχοντας πάντοτε υπομονή, εμπιστοσύνη στον Αλλάχ και κουβαλώντας την ευθύνη κατά την απουσία μου με όλη της τη δύναμη και την πίστη.
Σας καλώ να σταθείτε στο πλευρό τους, να είστε το στήριγμά τους μετά τον Ύψιστο Αλλάχ. Πεθαίνω αταλάντευτος στις αρχές μου. Μαρτυρώ ενώπιον του Αλλάχ ότι είμαι ικανοποιημένος με την απόφασή Του, βέβαιος για τη συνάντησή μας και σίγουρος ότι αυτό που βρίσκεται κοντά στον Αλλάχ είναι καλύτερο και αιώνιο.
Ω Αλλάχ, δέξου με ανάμεσα στους μάρτυρες, συγχώρεσε τις προηγούμενες και μελλοντικές μου αμαρτίες και μετέτρεψε το αίμα μου σε φως που θα φωτίσει το δρόμο της ελευθερίας για το λαό και την οικογένειά μου. Συγχωρήστε με για τα λάθη μου και προσευχηθείτε για μένα με έλεος, διότι κράτησα την υπόσχεσή μου και ποτέ δεν την άλλαξα ή την πρόδωσα.
Μην ξεχάσετε τη Γάζα… Και μη με ξεχάσετε στις ειλικρινείς προσευχές σας για συγχώρεση και αποδοχή».
Να σας πω, επίσης, ότι εκεί στη Γαζα έχουν σκοτωθεί μέχρι σήμερα 200 δημοσιογράφοι.
Μιλάμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
