Όπως φάνηκε κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Δημοτική Επιτροπή Καλαμάτας
Στο φύλλο του Σαββατοκύριακου και στο ρεπορτάζ για το έργο ανάπλασης του Κορδία, αναφέραμε μεταξύ άλλων: «Όπως κάθε φιλόδοξο σχέδιο, έτσι και αυτό θα κριθεί τελικά στη φάση της εφαρμογής. Η καλή πρόθεση, ο τεχνικά άρτιος σχεδιασμός και η περιβαλλοντική ευαισθησία πρέπει να μετουσιωθούν σε ποιότητα κατασκευής, διαχείριση, συντήρηση και λειτουργία. Ο Δήμος Καλαμάτας έχει μπροστά του την ευκαιρία – και την ευθύνη – να δείξει πως ένα έργο δεν είναι μόνο υποδομή, αλλά μέρος μιας ευρύτερης πολιτισμικής και πολιτικής αλλαγής στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον αστικό χώρο.
Αν το έργο υλοποιηθεί με βάση το όραμα των μελετών, η Καλαμάτα δε θα αποκτήσει απλώς έναν νέο παραλιακό περίπατο – θα αποκτήσει έναν νέο τρόπο να στέκεται απέναντι στον εαυτό της και στη θάλασσά της».
Όραμα και προβλήματα
Η προοπτική της ανάπλασης του Κορδία παρουσιάζεται ως μία από τις πιο φιλόδοξες και περιβαλλοντικά ευαίσθητες παρεμβάσεις στην παραλιακή ζώνη της Καλαμάτας. Μια προοπτική που συνδυάζει τον αστικό σχεδιασμό με την ανάγκη για ποιοτικό δημόσιο χώρο, δίνοντας έμφαση όχι μόνο στην αισθητική αναβάθμιση, αλλά και στην επανεξέταση της σχέσης της πόλης με το θαλάσσιο μέτωπό της.
Ωστόσο, πίσω από το ελκυστικό περίβλημα του οράματος, τα προβλήματα που αναδύονται από τη δημόσια συζήτηση προκαλούν σοβαρές επιφυλάξεις ως προς την ικανότητα υλοποίησης του έργου.
Η χθεσινή συνεδρίαση της Δημοτικής Επιτροπής επιβεβαίωσε τις ανησυχίες: ένα έργο χωρίς ολοκληρωμένη μελέτη, χωρίς εξασφαλισμένο προϋπολογισμό και, κυρίως, χωρίς σαφές θεσμικό και νομικό πλαίσιο, δεν μπορεί παρά να θεωρείται επισφαλές.
Ο αντιδήμαρχος Βασίλης Παπαευσταθίου περιέγραψε το έργο ως «οραματικό αλλά δύσκολο». Όμως, το όραμα από μόνο του δεν αρκεί. Η πρακτική διάσταση, δηλαδή η τεχνική υλοποίηση, οι αδειοδοτήσεις, η συντήρηση και η διαχείριση της νέας υποδομής, παραμένουν ασαφείς. Ειδικά όταν η επέμβαση γίνεται σε μια τόσο ευαίσθητη περιβαλλοντικά περιοχή, όπως αυτή που βρίσκεται σε άμεση επαφή με τη θάλασσα, η ανάγκη για πλήρη τεκμηρίωση και στρατηγικό σχεδιασμό είναι αδιαπραγμάτευτη.
Ιδιαίτερα καυστικός ήταν ο επικεφαλής της παράταξης «Καλαμάτα_Μετά», Βασίλης Τζαμουράνης, ο οποίος σημείωσε πως μετά 3,5 χρόνια η Δημοτική Αρχή φέρνει ένα έργο με “πολλές αδυναμίες”, χωρίς ενιαία αρχιτεκτονική πρόταση για όλη την έκταση της παρέμβασης και με ανοιχτά ερωτήματα για την αντοχή των υλικών. Οι καθυστερήσεις στις μελέτες και τα ελλείποντα νομικά βήματα, όπως η ρύθμιση θεμάτων μεταξύ ζώνης αιγιαλού και παραλίας, επιβεβαιώνουν πως το έργο δεν είναι ακόμη ώριμο για υλοποίηση.
Ο Σπύρος Χανδρινός από την ίδια παράταξη χαρακτήρισε την παρέμβαση “κομβική”, αλλά υπογράμμισε την έλλειψη επαρκούς διαχείρισης και τεκμηρίωσης από τη Δημοτική Αρχή.
Όπως φαίνεται, ο σκεπτικισμός δεν αφορά στην ίδια την ιδέα της ανάπλασης, αλλά στον τρόπο με τον οποίο αυτή επιχειρείται να υλοποιηθεί: πρόχειρα, αποσπασματικά και χωρίς σαφές χρονοδιάγραμμα.
Η αναβολή λήψης απόφασης, την οποία πρότεινε η αντιπολίτευση, ίσως αποτελεί μια πράξη υπευθυνότητας. Δεν πρόκειται για μία ακόμη ανάπλαση “βιτρίνας”, αλλά για ένα έργο που θα κρίνει το πώς αντιλαμβάνεται η πόλη το μέλλον και την ταυτότητά της.
Το έργο ανάπλασης του Κορδία υπόσχεται να αναβαθμίσει τη σχέση της Καλαμάτας με τη θάλασσά της. Ωστόσο, όσο οι φιλοδοξίες δε συνοδεύονται από σαφή σχέδια, διαφάνεια και πλήρη τεχνική τεκμηρίωση, το όραμα κινδυνεύει να μετατραπεί σε μία ακόμη αστοχία αστικού σχεδιασμού.
Η Καλαμάτα έχει μπροστά της μια ιστορική ευκαιρία – αλλά και μια ευθύνη. Να αποδείξει ότι τα έργα υποδομής μπορούν να υπηρετήσουν τη δημόσια ζωή και όχι απλώς την πολιτική σκοπιμότητα. Αν χαθεί αυτή η ευκαιρία, το τίμημα δε θα είναι μόνο οικονομικό ή πολεοδομικό. Θα είναι βαθιά πολιτισμικό.
Α.Π.
