Σεισμική δόνηση 4,5 βαθμών Ρίχτερ, σύμφωνα με το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου Αθηνών, σημειώθηκε στις 12.49 χθες το μεσημέρι. Η δόνηση είχε επίκεντρο 18.1 χμ Δ-ΒΔ της Καλαμάτας και εστιακό βάθος 10 χιλιόμετρα και έγινε ιδιαίτερα αισθητή στην πόλη της Καλαμάτας αλλά και στη Μεσσηνία και τη βόρεια Λακωνία.
Όπως κάθε φορά, οι δηλώσεις ήρθαν γρήγορα και σε τόνο καθησυχαστικό. Κλιμάκια του Πυροσβεστικού Σώματος προχώρησαν σε προληπτικούς ελέγχους στις περιοχές γύρω από το επίκεντρο. Ύστερα από επικοινωνία της ΕΡΤ Καλαμάτας με το δήμαρχο Μεσσήνης, ο ίδιος ανέφερε ότι δεν υπήρχε κάποια αναφορά για προβλήματα στα χωριά πέριξ του επίκεντρου του σεισμού.
Όπως δήλωσε ο πρόεδρος του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας Ευθύμιος Λέκκας, «στο πλαίσιο της φυσιολογικής σεισμικής δραστηριότητας της περιοχής το γεγονός. Τα χαρακτηριστικά του σεισμού δεν εμπνέουν ιδιαίτερη ανησυχία και η μετασεισμική δραστηριότητα δε μας προβληματίζει μέχρι στιγμής. Η εξέλιξη του φαινομένου παρακολουθείται».
Ο καθηγητής Γεωφυσικής του ΑΠΘ, Κώστας Παπαζάχος, μίλησε στο ΕΡΤNews, αναφέροντας ότι η δόνηση ήταν 10 χλμ. νοτιοδυτικά από τον Μελιγαλά και σημείωσε ότι ήδη υπάρχουν μετασεισμοί των 2,5 Ρίχτερ στην περιοχή, που θα συνεχιστούν τις επόμενες ώρες.
Ο κ. Παπαζάχος διευκρίνισε ότι ο σεισμός σημειώθηκε σε μία περιοχή ενδιάμεσης σεισμικότητας, καθώς δεν είναι στο ρήγμα από το σεισμό του 1986 στην Καλαμάτα.
Παράλληλα, τόνισε πως τέτοιοι σεισμοί είναι γενικά μεμονωμένοι και αρκετά συνηθισμένοι στην Ελλάδα και από μόνοι τους δε σημαίνουν τίποτα. Τις επόμενες ώρες και μέρες θα υπάρχουν λογικά μετασεισμοί που μπορεί να φτάσουν και τα 4 Ρίχτερ, χωρίς ωστόσο να προκαλείται ανησυχία.
Σε ερώτηση για το αν είναι ο κύριος σεισμός, ο ίδιος απάντησε ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα για να ξέρουμε, καθώς τα ρήγματα στη συγκεκριμένη περιοχή εύκολα κάνουν σεισμούς των 6 Ρίχτερ.
Όπως εξήγησε, οι κάτοικοι στην περιοχή θα πρέπει να πάρουν τα βασικά μέτρα προφύλαξης που παίρνουμε όταν έχουμε μια ακολουθία σε εξέλιξη, δηλαδή σε σύγκριση με αντικείμενα τα οποία είναι ασταθή, κατοίκηση κτηρίων τα οποία έχουν προβλήματα κ.τ.λ.
Σε δηλώσεις του στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ, ο διευθυντής ερευνών του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου, Αθανάσιος Γκανάς, ανέφερε: «Ήταν μια ασθενής δόνηση, ωστόσο επειδή σε κάποια χωριά στην περιοχή υπάρχουν αρκετά παλιά σπίτια, καλό είναι να γίνουν μερικοί έλεγχοι στις κατοικίες. Δεν είναι κάτι ανησυχητικό, αλλά πρέπει να περιμένουμε μερικές ώρες για να δούμε πώς θα εξελιχθεί. Το απόγευμα (σ.σ. χθες) ή αύριο (σ.σ. σήμερα) θα ξέρουμε αν είναι ο κύριος σεισμός».
Από την πλευρά του, ο σεισμολόγος Γεράσιμος Παπαδόπουλος ανέφερε σε ανάρτησή του: «Σεισμός επιφανειακός μεγέθους 4,7 στη Μεσσηνία. Το επίκεντρο εντοπίζεται βορειοδυτικά του Μεσσηνιακού κόλπου και δεν έχει σχέση με το επίκεντρο του γνωστού καταστροφικού σεισμού της Καλαμάτας στις 13/9/1986. Ίσως είναι εκεί που έγινε ο μεγάλος επίσης καταστροφικός σεισμός μεγέθους 6,5 στις 6/10/1947. Δεν έχουν προηγηθεί άλλοι μικρότεροι σεισμοί και μόνο δύο μικροί μετασεισμοί έχουν καταγραφεί μέχρι τώρα. Θα δούμε τη συνέχεια και ίσως επανέλθουμε».
«Ο σεισμός δεν είναι έκπληξη – η αδράνεια είναι»
Η Ελλάδα είναι σεισμογενής. Αυτό το γνωρίζουμε. Το ζούμε. Το έχουμε πληρώσει. Και όμως, κάθε φορά που ο Εγκέλαδος “θυμάται” να μας επισκεφθεί, ακόμα κι αν είναι με ένα “ήπιο” 4,6 Ρίχτερ, το αντιμετωπίζουμε σαν να μας κάνει χάρη.
Ακούμε τους ειδικούς να μιλούν για φυσιολογική σεισμική δραστηριότητα. Και έχουν δίκιο. Στατιστικά, επιστημονικά, γεωλογικά – όλα καλά. Ο σεισμός της 7ης Αυγούστου στη Μεσσηνία, μας λένε, δεν είναι ανησυχητικός. Δεν είναι το ρήγμα του 1986, δεν υπάρχουν καταστροφές, μην ανησυχείτε.
Ας μου επιτραπεί να ρωτήσω όμως: Αρκεί αυτό; Αρκεί να “μην είναι ο ίδιος σεισμός με τον προηγούμενο”; Αρκεί να “μην έπεσαν σπίτια” για να νιώσουμε ασφαλείς; Γιατί σε μια περιοχή που έχει ζήσει την τραγωδία του ’86, το «όλα καλά» δεν μπορεί να λέγεται τόσο πρόχειρα. Ιδίως όταν τα παλιά σπίτια ακόμα στέκουν χωρίς ελέγχους, χωρίς ενίσχυση, χωρίς σχέδιο. Ιδίως όταν τα σχολεία, τα δημόσια κτήρια, οι δρόμοι, οι γέφυρες, περιμένουν κάθε φορά την… καλοκαιρινή δόνηση για να μπουν ξανά στο μικροσκόπιο.
Η Πολιτεία αντιδρά. Αλλά σχεδόν ποτέ δεν προλαβαίνει. Η πρόληψη παραμένει λέξη-κλειδί στα χαρτιά. Η αντισεισμική θωράκιση, θεωρία. Η εκπαίδευση, αποσπασματική. Και οι κάτοικοι, συχνά μόνοι τους. Να θυμούνται, να ανησυχούν, να προσεύχονται να «ήταν αυτός ο κύριος σεισμός». Η επιστήμη έχει τα όριά της. Το ίδιο όμως και η ανοχή της κοινωνίας απέναντι στην επαναλαμβανόμενη αδράνεια. Δε ζητάμε προφητείες. Ζητάμε ετοιμότητα. Γιατί ο σεισμός, όσο κι αν “δεν προβλέπεται”, δεν είναι ποτέ απρόβλεπτος για μια χώρα που τον ζει σε κάθε γενιά.
Α.Π.
