Σκηνές φρίκης μεταδίδουν τα ΜΜΕ από τη Γάζα, που είναι γροθιά στο στομάχι για τον καθένα από εμάς, αν θέλει να θεωρείται άνθρωπος.
Βλέπουμε σε καθημερινή βάση ζωντανές εικόνες με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο να είναι ρακένδυτοι και με μια κατσαρόλα στο χέρι να ψάχνουν απεγνωσμένα για να βρουν κάτι να φάνε.
Βλέπουμε σκελετωμένα από την πείνα παιδιά, ζωντανές μούμιες χωρίς φωνή, με τα κόκαλά τους να είναι έτοιμα για να βγουν έξω από το δέρμα.
Βλέπουμε τα βαθουλωτά μάτια τους κοιτούν τριγύρω αμήχανα, για να δουν αν υπάρχει θεός.
Αν θα βρεθεί κάποιος να τους δώσει μια σταγόνα νερό για να βρέξουν τα ξεραμένα χείλη τους.
Αλλά κανένα έλεος, καμιά συμπόνια, απόλυτη σιωπή από τον υποτιθέμενο πολιτισμένο κόσμο μας.
Έτσι οι δήμιοι συνεχίζουν ανενόχλητοι το «θεάρεστο» έργο τους και σκορπούν τις βόμβες λες κι είναι κουφέτα σε γάμο.
Γι’ αυτούς δεν υπάρχουν κυρώσεις, όπως συμβαίνει με άλλους ηγέτες, όσες γενοκτονίες κι αν διαπράξουν, γιατί είναι ο περιούσιος λαός επί γης!
Πού είναι, λοιπόν, οι διανοούμενοι, οι καλλιτέχνες, οι συγγραφείς με τις ενώσεις τους, να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτό το δράμα που βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι κάτω στη Γάζα;
Πού είναι οι παπάδες και οι δεσποτάδες να υψώσουν τη φωνή τους, όπως κάνουν σε άλλες περιπτώσεις, ενώ τώρα νίπτουν τας χείρας τους σαν Πόντιοι Πιλάτοι και τα αφήνουν όλα στο θεό;
Πού είναι οι ηγέτες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας, να εναντιωθούν σε αυτήν τη βαρβαρότητα, παρά κρατούν τα στόματά τους ερμητικά κλειστά;
Του Δημήτρη Ν. Μπουσούνη
bussunis@gmail.com
