Με σοβαρές καθυστερήσεις υλοποιείται το πρόγραμμα δακοκτονίας στη Μεσσηνία, σύμφωνα με καταγγελίες του Αγροτικού Συλλόγου Χανδρινού και Περιφέρειας. Όπως τονίζεται, τέσσερα χωριά – Βλαχόπουλο, Κυνηγού, Ευαγγελισμός και Μεθώνη – δεν έχουν δει ούτε έναν ψεκασμό μέχρι σήμερα, ενώ συνολικά ο πρώτος ψεκασμός στο νομό πραγματοποιήθηκε μόλις στις αρχές Αυγούστου, πολύ αργά σε σχέση με τις ανάγκες της καλλιέργειας.
Η καθυστέρηση είχε ως αποτέλεσμα τη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού του δάκου, ο οποίος, σύμφωνα με τις μετρήσεις που ακολούθησαν, παραμένει σε επίπεδα πολύ πάνω από το όριο ψεκασμού. Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει ήδη 30 ημέρες από τον πρώτο κύκλο, ο δεύτερος ψεκασμός δεν έχει ακόμη ξεκινήσει, προκαλώντας την αγανάκτηση των παραγωγών, οι οποίοι αναγκάζονται να προχωρούν σε δικούς τους ψεκασμούς, παρότι έχουν πληρώσει για τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα.
«Οι ζημιές από τον δάκο έχουν ήδη αρχίσει να φαίνονται» σημειώνει ο Αγροτικός Σύλλογος, καταγγέλλοντας πως το Υπουργείο και η Περιφέρεια επιχειρούν με «αστείες δικαιολογίες» να αποποιηθούν των ευθυνών τους. Ο Σύλλογος υπογραμμίζει ότι δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική προστασία των ελαιοπαραγωγών όταν τον Σεπτέμβριο έχει πραγματοποιηθεί μόλις ένας ψεκασμός, ενώ χωριά παραμένουν εκτός προγράμματος. Οι ευθύνες, σύμφωνα με τον Αγροτικό Σύλλογο Χανδρινού, είναι μεγάλες και «δεν θα γίνουν ανεκτές νέες δικαιολογίες».
Η υπόθεση της φετινής δακοκτονίας στη Μεσσηνία ξεπερνά τα όρια μιας απλής υπηρεσιακής αστοχίας. Δείχνει, για άλλη μια χρονιά, την απόσταση που χωρίζει τις αγροτικές ανάγκες από τον κρατικό σχεδιασμό. Όταν οι παραγωγοί βλέπουν το δάκο να καταστρέφει τον κόπο τους και αναγκάζονται να πληρώνουν δεύτερη φορά – μία για το πρόγραμμα και μία από την τσέπη τους – η εμπιστοσύνη στο κράτος διαλύεται.
Δεν αρκούν οι τεχνικές δικαιολογίες για καθυστερήσεις στις διαδικασίες. Στον αγρότη δεν μένει χρόνος για υπομονή. Tο λάδι του χάνεται τώρα. Και αυτό που διακυβεύεται δεν είναι μόνο το εισόδημα μιας χρονιάς αλλά η επιβίωση μιας ολόκληρης αγροτικής οικονομίας, που στη Μεσσηνία σημαίνει ταυτόχρονα και κοινωνία και ταυτότητα.
Η πολιτεία οφείλει να πάψει να λειτουργεί με τη λογική της διαχείρισης ζημιών και να οργανώσει σοβαρά την πρόληψη. Γιατί κάθε αποτυχημένο πρόγραμμα δακοκτονίας δεν αφήνει πίσω του μόνο χαμένες ελιές αλλά και αγρότες που νιώθουν εγκαταλελειμμένοι.
Α.Π.
