Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία, την 30η Απριλίου 2024, ο Δημόσιος Τομέας αποτελείτο από 563.786 άτομα τακτικό προσωπικό, 158.800 μη τακτικό, 3.094 μετακλητούς, 10.664 αιρετούς, 1.330 όργανα διοίκησης και 15.580 έκτακτο λοιπό προσωπικό 772.727 στο σύνολο.
Από όλους αυτούς κάποιες χιλιάδες εργάζονται στη Μεσσηνία. Οι μισές οικογένειες έχουν μέλος τουλάχιστον ένα δημόσιο υπάλληλο μπορεί και δυο και καλά κάνουν, το ζητούμενο όμως δεν είναι αυτό. Το ζητούμενο είναι η αντίδραση που βγάζουν όταν θίγονται τα εργασιακά τους θέματα από την εκάστοτε κυβέρνηση και γιατί.
Η ΕΙΔΗΣΗ: Την Πέμπτη που μας πέρασε, ένα νέο τοπίο διαμορφώθηκε στο δημόσιο τομέα, σχετικά με την αναμόρφωση του πειθαρχικού δικαίου για τους δημόσιους υπάλληλους μετά την ψήφιση από τη Βουλή του σχετικού νομοσχεδίου του υπουργείου Εσωτερικών.
Με το νέο νομικό πλαίσιο διευρύνονται τα πειθαρχικά παραπτώματα και οι ποινές, με σημαντικότερο την πρόβλεψη για οριστική παύση σε περίπτωση άρνησης συμμετοχής στην αξιολόγηση. Επέρχονται αλλαγές στην πειθαρχική διαδικασία καθώς καταργούνται τα συλλογικά πειθαρχικά όργανα και αντικαθίστανται με νέο σώμα εξέτασης των πειθαρχικών παραβάσεων, στο οποίο δεν θα συμμετέχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων.
Πειθαρχικό παράπτωμα θεωρείται η άρνηση υπαλλήλου να συμμετάσχει στην αξιολόγηση είτε ως αξιολογητής είτε ως αξιολογούμενος, στη στοχοθεσία, τις μετρήσεις, το οποίο τιμωρείται με πρόστιμο ίσο με τις αποδοχές δύο μηνών, ενώ η ποινή της οριστικής παύσης (απόλυση) προβλέπεται εάν αποφύγει την αξιολόγηση για δύο συνεχόμενες χρονιές.
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ: Έχω το ελάττωμα και πηγαίνω πάντα λίγο ποιο νωρίς στα «ραντεβού» μου. Έτσι έκανα και την περασμένη Πέμπτη, στο κάλεσμα της ΑΔΕΔΥ Μεσσηνίας, προκειμένου να καταδικάσουν το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο μπροστά στα γραφεία της Περιφέρειας και πολύ καλά έκαναν.
Η πρώτη εικόνα όμως που αντίκρισα, για να έχω να γράψω κάτι, ήταν αντί μιας «μεγαλειώδους συγκέντρωσης», πέντε – έξη ανθρώπους σε μια στάση λεωφορείου κι αν δεν ήξερα τον λόγο που ήμουν εκεί θα νόμιζα ότι περιμένουν όντως το λεωφορείο. Αργότερα, βέβαια, ήρθαν κι άλλοι πέντε. Το ότι ήταν διαμαρτυρία το κατάλαβα όταν άνοιξε ένα πανό και ένας κύριος διαλαλούσε κάτι στους συγκεντρωμένους με μια ντουντούκα. Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό το πόσο «πειθαρχημένο δημόσιο έχουμε», βλέποντας τους λίγους «απείθαρχους» που διαμαρτύρονταν. Σκέφτηκα που να είναι οι άλλοι; Για είκοσι άτομα ψήφισε νέο νομοσχέδιο η Βουλή; Μήπως ανοίγουν τον δρόμο για την άρση της μονιμότητας των δημοσιών υπαλλήλων;
Και με αυτές τις σκέψεις μπήκα στο λεωφορείο, που εν τω μεταξύ είχε έρθει και πήγα σπίτι να γράψω.
ΑΙΤΙΑ – ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΟΙ: Δημόσιος υπάλληλος είναι ένα πρόσωπο που απασχολείται στο δημόσιο τομέα από κυβερνητική υπηρεσία ή οργανισμό ή επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι εργάζονται για την κεντρική κυβέρνηση και τις κρατικές κυβερνήσεις, και απαντούν στην κυβέρνηση, όχι σε πολιτικό κόμμα. Η έκταση των δημοσίων υπαλλήλων ενός κράτους ως μέρος της δημόσιας υπηρεσίας ποικίλλει από χώρα σε χώρα.
Το ρουσφέτι στην Ελληνική κοινωνία (από την τουρκική γλώσσα rüşvet «δωροδοκία» αναφέρεται στην πρακτική της (συχνά αναξιοκρατικής) εύνοιας κάποιων ατόμων εις βάρος άλλων, ενίοτε με σκοπό την εξαγορά υπηρεσιών. Για παράδειγμα, η «πώληση» ψήφων σε πολιτικούς που αποσκοπούν να κατέβουν σε εκλογές με σκοπό την πρόσληψη στο δημόσιο (γνωστή και ως «κομματική πρόσληψη») ή η μετάθεση σε ευνοϊκότερη θέση κατά την στρατιωτική θητεία. Φυσικά, οι έννοιες «πωλητής» και «πελάτης» στην προκειμένη έννοια μπορούν να παρθούν αντίστροφα, π.χ. η πώληση θέσεων με σκοπό την αγορά ψήφων η έννοια «ανταλλαγή» ίσως να είναι κοντινότερα στην έννοια. Σχετική έννοια στην καθομιλουμένη είναι το μέσον, βύσμα, άκρη ή δόντι, η οποία αναφέρεται στο άτομο το οποίο έχει την δυνατότητα να κάνει την χάρη. Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο τα υπόλοιπα δικά σας.
Μιλάμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
