Την ερχόμενη Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2025, στις 7.00 μ.μ., συνεδριάζει το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας στην αίθουσα «Χρήστου Μαλαπάνη» του Ιστορικού Δημαρχείου. Στην ατζέντα της 22ης συνεδρίασης βρίσκονται 14 θέματα, που κινούνται από κυκλοφοριακές ρυθμίσεις μέχρι τροποποιήσεις προϋπολογισμού και μισθώσεις ακινήτων.
Ωστόσο, για ακόμη μια φορά, το περιεχόμενο της συνεδρίασης μοιάζει περισσότερο με έναν κατάλογο γραφειοκρατικών εγκρίσεων παρά με στρατηγικό σχέδιο για την πόλη. Οι εγκρίσεις για υποβιβασμούς κρασπέδων, είσοδοι-έξοδοι σε οικόπεδα και παραχωρήσεις θέσεων στάθμευσης ΑΜΕΑ αποτελούν μεν αναγκαίες ρυθμίσεις, αλλά δύσκολα μπορούν να πείσουν ότι το δημοτικό συμβούλιο ασχολείται με τα ουσιαστικά προβλήματα που απασχολούν τον κάτοικο της Καλαμάτας.
Στα οικονομικά θέματα, η συζήτηση για τις τροποποιήσεις προϋπολογισμού και τεχνικού προγράμματος κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μια τυπική διαδικασία, μακριά από την πραγματική αγωνία των πολιτών για την κατεύθυνση της αναπτυξιακής πολιτικής. Το ίδιο ισχύει και για τις αλλαγές στα δημοτικά τέλη – ειδικά όταν η συζήτηση περιορίζεται στην αυθαίρετη χρήση κοινόχρηστων χώρων, χωρίς να ανοίγει ο φάκελος των διαχρονικών στρεβλώσεων στη δημοτική φορολογία.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πρόταση για τη δημιουργία Μουσείου Σχολικής Ζωής στο «Αρχοντικό Δαγρέ» στο Αριοχώρι. Πρόκειται για μια ιδέα με πολιτιστική αξία, αλλά εύλογα προκύπτει το ερώτημα: πώς σχεδιάζεται η πολιτιστική πολιτική του Δήμου; Με μεμονωμένες πρωτοβουλίες συλλόγων ή με συνολικό όραμα;
Η συμμετοχή του Δήμου σε πρόγραμμα του υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής για την ψηφιακή ενδυνάμωση ηλικιωμένων θα μπορούσε να θεωρηθεί θετική πρωτοβουλία, εφόσον βέβαια ξεφύγει από το στάδιο της θεωρίας και μεταφραστεί σε πραγματική στήριξη για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.
Το ερώτημα που παραμένει είναι αν οι συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου θα συνεχίσουν να θυμίζουν «γραφείο επικύρωσης εισηγήσεων» ή αν θα μετατραπούν σε πραγματικό χώρο ζωντανού διαλόγου για το μέλλον της Καλαμάτας. Μέχρι στιγμής, οι μεγάλες προκλήσεις – όπως το κυκλοφοριακό, η αντιπλημμυρική θωράκιση, η βιώσιμη ανάπτυξη και η ποιότητα ζωής – εξακολουθούν να μένουν εκτός ατζέντας ή να αντιμετωπίζονται αποσπασματικά.
