Η Κόρινθος έδειξε ότι οι πόλεις δεν είναι απρόσβλητες από υδατική κρίση. Η υδρομάστευση της λίμνης Στυμφαλίας, κύρια πηγή ύδρευσης, φθίνει συνεχώς, και οι ανάγκες των πολιτών ξεπερνούν τα όρια του δικτύου.
Η Καλαμάτα αντιμετωπίζει παρόμοιο πρόβλημα: οι πηγές του Πηδήματος μειώνονται, οι γεωτρήσεις παρουσιάζονται ως λύση, αλλά το δίκτυο της πόλης διαίτερα το εξωτερικό δίκτυο της δεκαετίας του ’50, είναι διάτρητο και πλήττεται από συνεχείς βλάβες. Σχεδόν το μισό νερό δεν φτάνει στις βρύσες λόγω καθημερινών διαρροών και αστοχιών. Η κατάσταση επιδεινώθηκε πρόσφατα με το φιάσκο των σωλήνων από την Κίνα, καθιστώντας την ανάγκη για άμεση δράση ακόμα πιο επιτακτική.
Η απάντηση δεν βρίσκεται μόνο στις γεωτρήσεις, αλλά στην αποθήκευση νερού στα ορεινά. Φράγματα και λιμνοδεξαμενές μπορούν να εξασφαλίσουν συνεχή και ασφαλή τροφοδοσία, αξιοποιώντας τα επιφανειακά νερά που διαφορετικά χάνονται. Για την Καλαμάτα, το φράγμα στον Ταΰγετο αποτελεί τη βέλτιστη συμπληρωματική λύση για τη μακροπρόθεσμη ασφάλεια της ύδρευσης.
Με βάση τα παραπάνω, ο Δήμαρχος Καλαμάτας και κυρίως η ΔΕΥΑΚ πρέπει να δράσει άμεσα με έκτακτες εισηγήσεις και αποφάσεις, συνδυάζοντας έργα αποθήκευσης, ορθολογική διαχείριση των υδατικών πόρων και εκσυγχρονισμό του δικτύου, ώστε να αποφευχθεί μια κρίση νερού στο άμεσο μέλλον.
Tου Μιχάλη Αντωνόπουλου
Γεωλόγου – Γεωτεχνικού Περιβάλλοντος
Πρώην Αντιπροέδρου ΓΕΩΤΕΕ Πελοποννήσου & Δυτικής Ελλάδας
