Η πρόσφατη καθαριότητα και σφράγιση του χαρακτηρισμένου ως έργου τέχνης και ιστορικού διατηρητέου κτηρίου στη γωνία Αναγνωσταρά και Σκρα φέρνει ξανά στο προσκήνιο ένα γνώριμο πρόβλημα για το κέντρο της Καλαμάτας: τα ερειπωμένα, αλλά πολύτιμα, κελύφη της αρχιτεκτονικής της μνήμης.
Το ζήτημα, βέβαια, αποκτά επιπλέον βαρύτητα, καθώς η μεγάλη ανάπλαση της οδού Αναγνωσταρά προγραμματίζεται να ξεκινήσει αμέσως μετά τις γιορτές, σηματοδοτώντας το 2026 ως έτος μεγάλων παρεμβάσεων στο Ιστορικό Κέντρο. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει: πώς θα προχωρήσουν οι εργασίες κάτω από δύο ετοιμόρροπα κτήρια;
Και κυρίως, είναι ασφαλές να αποδοθούν οι νέες πεζοδρομήσεις στους διαβάτες, όταν δίπλα τους στέκουν, έστω και σφραγισμένα, κτήρια που απειλούν να καταρρεύσουν;
Η πόλη έχει πληρώσει ακριβά την αδράνεια απέναντι στα μνημεία της. Αν η ανάπλαση της Αναγνωσταρά γίνει χωρίς να αντιμετωπιστεί συνολικά το ζήτημα των διατηρητέων, τότε θα έχουμε ένα όμορφο οδόστρωμα κάτω από σκιές εγκατάλειψης.
Η Καλαμάτα, που θέλει να στηρίξει το αφήγημά της στην ιστορική της ταυτότητα, οφείλει να βρει τρόπο να συνδυάσει την αστική ανανέωση με τη διάσωση του παλιού της εαυτού.
Γιατί χωρίς τα μνημεία της, καμία ανάπλαση δεν έχει ψυχή.
Α.Π.
