Οι απεργιακές μάχες την 1η και στις 14 Οκτώβρη ενάντια στο νόμο για τις 13 ώρες δουλειάς την ημέρα, η πρωτοφανής μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, οι απεργιακές αποφάσεις 1000άδων συνδικαλιστικών οργανώσεων, είναι το μεγάλο χαστούκι του λαού προς την κυβέρνηση της Ν.Δ.
Επέστρεψε στα μούτρα τα χιλιάδες ψέματα, που καθημερινά τα στελέχη και συνοδοιπόροι της Ν.Δ. πλάσαραν στο λαό, για να πείσουν ότι το 13ωρο είναι για το καλό μας. Έφτασαν στο σημείο να προπαγανδίζουν ότι είναι και αίτημα των εργαζομένων, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα. Γιατί οι μόνοι που είχαν αυτό το αίτημα είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι και η εργοδοσία.
Οι εργαζόμενοι μίλησαν: αυτός ο νόμος θα πεταχτεί στα σκουπίδια!
Η μόνη στήριξη που βρήκε η κυβέρνηση ήταν τελικά στο ΠΑΣΟΚ και μια θλιβερή «μειοψηφία» στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που έχει «κατσικωθεί» στην ΓΣΣΕ και σε ορισμένα Εργατικά Κέντρα, ένα από τα οποία είναι και αυτό της Καλαμάτας.
Τα έργα και οι ημέρες τους σε αυτή τη μεγάλη μάχη του λαού ενάντια στη 13ωρη σκλαβιά είναι χαρακτηριστική:
Το ΕΚ Καλαμάτας, όπου συνδιοικείται από πρόεδρο στέλεχος της Ν.Δ. και αντιπρόεδρο στέλεχος της ΝΕ του ΠΑΣΟΚ, ήταν από τα λίγα ΕΚ σε όλη την Ελλάδα που αρνήθηκαν να προκηρύξουν απεργία στις 14 Οκτώβρη. Η ζωή όμως τους απομόνωσε, γιατί απεργία έγινε και στην απεργιακή συγκέντρωση συμμετείχαν 100άδες στην πόλη της Καλαμάτας.
Μια απεργία που οργάνωσαν μόνοι τους οι εργαζόμενοι, μέσα από τα σωματεία τους, σταματώντας μάλιστα και μια έξωση εργαζόμενης μητέρας από το σπίτι της λόγω πλειστηριασμού. Και αυτή είναι άλλη μια απόδειξη για το τι μπορούν να κάνουν οι εργαζόμενοι όταν οργανωθούν και πιστέψουν στη δύναμή τους.
Άλλωστε, η γύμνια τους φάνηκε και στην απεργία της 1ης Οκτώβρη, οπότε στην «απεργιακή συγκέντρωση», παρευρέθησαν, τρεις και ο κούκος, ή μάλλον κάποια μεμονωμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Στον επαίσχυντο νόμο, το ΠΑΣΟΚ βρήκε, στην ουσία, μόνο θετικά, γι’ αυτό στήριξε τελικά τα 70 από τα 100 άρθρα του, επιβεβαιώνοντας τη συμφωνία του επί της ουσίας στο νόμο.
Είναι, μάλιστα, τόσο μυημένοι στην πολιτική απατεωνιά, που τη μέρα που στο ΕΚ Καλαμάτας οργάνωναν απεργοσπασία και στη Βουλή ψήφιζαν το 70% του νόμου – τερατούργημα, την ίδια μέρα στην Καλαμάτα παρουσίαζαν το «αντιπολιτευτικό» τους πρόγραμμα. Τέτοια βολική αντιπολίτευση – δώρο ούτε στα όνειρά τους φαντάζονταν η Ν.Δ. και η μεγάλη εργοδοσία.
Οι καθημερινοί μικροί και μεγάλοι αγώνες που αναπτύσσονται στους χώρους δουλειάς, με τη συμβολή των κομμουνιστών, των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, άλλων πρωτοπόρων αγωνιστών, αποτελούν παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Για να δυναμώνει το μέτωπο απέναντι στο κεφάλαιο και στην κυβέρνηση. Να δυναμώνει η αγωνιστική διεκδίκηση μέσα από τη συμμετοχή στα σωματεία. Για να ενισχύεται το ρεύμα αμφισβήτησης απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική, απέναντι σε δυνάμεις που καλλιεργούν μοιρολατρία και αυταπάτες, με στόχο να γίνουν αυτοί χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη.
Η συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι όρος για να δυναμώσει σήμερα το κίνημα και ο προσανατολισμός του για την πλήρη απαλλαγή της εργατικής τάξης από τα καπιταλιστικά δεσμά και την εκμετάλλευση. Στην εποχή των τεράστιων επιστημονικών δυνατοτήτων, η λύση δεν είναι η επιστροφή στο Μεσαίωνα που θέλουν οι ανάγκες του κεφαλαίου. Δεν είναι οι πολεμικές συγκρούσεις για το μοίρασμα του κόσμου. Δεν είναι η πολεμική οικονομία, όπου πληρώνουν οι λαοί, όπως πάντα, είτε σε περίοδο ειρήνης, είτε πολέμου. Γιατί, τελικά, αυτό το σάπιο σύστημα, όχι μόνο δεν εξανθρωπίζεται, αλλά καθημερινά γίνεται όλο και πιο βάρβαρο, γεννώντας πόνο και σαπίλα.
Λύση για το λαό είναι μόνο η ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και η οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Με την εργατική τάξη και το λαό στην εξουσία, με νέα οργάνωση της παραγωγής και της οικονομίας, που κριτήριο θα έχει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, και όχι τα κέρδη των λίγων.
Του Γιώργου Καραγιάννη
Μέλους του Γραφείου της Τ.Ε. Μεσσηνίας του ΚΚΕ
