Από τη στιγμή που καταργήθηκαν οι Σχολικές Επιτροπές, στους περισσότερους Δήμους επικρατεί ένα μπάχαλο τόσο με τα κτηριακά ζητήματα όσο και με τα αναλώσιμα είδη.
Βέβαια, δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία αυτό, αφού οι δήμαρχοι ήξεραν από καιρό πριν ότι θα συμβεί. Στην τελική, πρέπει να βρουν τρόπο να λειτουργούν ομαλά τα σχολεία.
Ειδικά δε σε Δήμους σαν αυτόν της Καλαμάτας, όπου έχουμε βαρεθεί να γράφουμε και να ακούμε για χρηματικά πλεονάσματα, είναι τραγικό να μας μεταφέρουν γονείς ότι σε σχολεία δεν έχουν καν χαρτί υγείας, ενώ σε άλλα διευθυντές να καλούν τους γονείς να συγκεντρώσουν χρήματα για να αγοράσουν κλιματιστικό για την τάξη των παιδιών τους.
Το τελευταίο περιστατικό που μου μετέφεραν χθες αφορά Δημοτικό Σχολείο του Δήμου, που να σημειωθεί έχει πάνω από 130 παιδιά, στο οποίο πήγε το «μαγικό» κουτί με τα αναλώσιμα για να λειτουργήσουν. Έλαβαν, λοιπόν, 5 γόμες, 3 ξύστρες μεταλλικές, 8 μαρκαδόρους (χωρίς σφουγγάρια), αρκετά στυλό Bick, 3 σελοτέιπ, δύο ανταλλακτικά για συρραπτικά, 2 κουτιά με χαρτιά Α4 και ένα μελάνι.
Τα γράφω αναλυτικά, για να φανεί το «πλούσιο» πακέτο που έφτασε στο σχολείο για να λειτουργήσει, ενώ να σημειωθεί πως τα παραπάνω είναι για να μοιραστούν συνολικά 11 εκπαιδευτικοί που καθημερινά είναι στο συγκεκριμένο σχολείο.
Άραγε στο Δήμο Καλαμάτας πώς αισθάνονται για αυτή την εικόνα; Θεωρούν λογικό να ζητιανεύουν διευθυντές, εκπαιδευτικοί, αλλά και γονείς, ώστε να λειτουργήσουν τα σχολεία με τα βασικά;
Όσο για τα κτηριακά… κατά καιρούς έρχονται στην επικαιρότητα ζητήματα με σχολεία να υπολειτουργούν όταν βρέχει, με άλλα να στεγάζονται ακόμα σε λυόμενα, άλλα να μην είναι προσβάσιμα σε μαθητές με κινητικά προβλήματα, και πολλά ακόμα προβλήματα.
Αν δε κάνω λάθος μάλιστα, το τελευταίο σχολείο που παραδόθηκε, ύστερα από μεγάλη παύση, ήταν το Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Καλαμάτας το Νοέμβριο του 2014.
Έκτοτε, 11 ολόκληρα χρόνια μετά, δεν έχει παραδοθεί κανένα σχολείο και είναι άγνωστο πότε θα παραδοθεί κάποιο νέο.
Όσο για τα μεγάλα σχολικά συγκροτήματα (πρώην Πολυκλαδικό, Β. Γεωργίου, ΕΠΑΛ Κρήτης), μοιάζει με άπιαστο όνειρο να δημιουργηθούν κάποτε νέα κτήρια.
Αυτά από την όμορφη Καλαμάτα, για την οποία έχουμε όλοι κουραστεί να ακούμε για κλιματικά ουδέτερες πόλεις, για αναπλάσεις στο κέντρο και σε πλατείες. για έξυπνα παγκάκια και δέντρα, για τουρίστες που έρχονται, για… για… για…
Όμως, το να λειτουργούν σε τέτοιες συνθήκες τα σχολεία δεν τιμούν κανέναν.
Ο ανοικονόμητος
