Αγέλες πλησιάζουν κατοικημένες περιοχές αναζητώντας τροφή
Έντονη ανησυχία έχει προκαλέσει στους κατοίκους της Βέργας και των γύρω οικισμών η ολοένα και πιο συχνή εμφάνιση τσακαλιών, τα οποία σε αρκετές περιπτώσεις συγκεντρώνονται σε μικρές αγέλες και ουρλιάζουν επί ώρες, ιδιαίτερα τις βραδινές ώρες, προκαλώντας φόβο και αναστάτωση.
Σύμφωνα με αναφορές πολιτών, τα τσακάλια εμφανίζονται κοντά σε κατοικίες, ρέματα και κάδους απορριμμάτων, ελκυόμενα από τα υπολείμματα τροφών.
Φτάνουν μέχρι την παραλία
Η πρόεδρος της Κοινότητας Βέργας, Άρτεμις Κότση, έχει ήδη ενημερώσει τις αρμόδιες υπηρεσίες και βρίσκεται σε συνεργασία με το Δασαρχείο και την Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας, προκειμένου να παρακολουθείται η κατάσταση. Στο μεταξύ, ζητείται από τους κατοίκους να μην αφήνουν τροφές ή απορρίμματα σε ανοιχτούς χώρους, να προστατεύουν τα οικόσιτα ζώα τους, ειδικά τη νύχτα, και να μην επιχειρούν μόνοι τους την απομάκρυνση ή τον εκφοβισμό των ζώων χωρίς τη συνδρομή ειδικών.
Από νωρίς το σούρουπο οι φωνές των τσακαλιών κυριαρχούν ακόμα και στις παραλιακές περιοχές της Βέργας, ενώ κατεβαίνουν μέχρι και το Πάρκο του Αλμυρού. Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό πως, ενώ τα προηγούμενα χρόνια υπήρχαν συχνές εμφανίσεις αγριογούρουνων σε όλη την περιοχή, τους τελευταίους μήνες έχει κυριαρχήσει η παρουσία των τσακαλιών.
Το νομικό «γκρίζο» σημείο
Το τσακάλι (Canis aureus) αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο «παρεξηγημένα» είδη της ελληνικής πανίδας. Μέχρι το 1990 θεωρούνταν «επιβλαβές» ζώο και, μάλιστα, έως τις αρχές της δεκαετίας του ’80 το Δασαρχείο παρείχε αμοιβή σε όσους το θανάτωναν. Ωστόσο, με την αλλαγή της νομοθεσίας το είδος σταμάτησε να θεωρείται επιβλαβές, χωρίς όμως να ενταχθεί σε καθεστώς αυστηρής προστασίας.
Σήμερα, το τσακάλι δεν περιλαμβάνεται ούτε στα θηρεύσιμα είδη (οπότε η θανάτωσή του απαγορεύεται ρητά) ούτε στα απολύτως προστατευόμενα, δημιουργώντας ένα νομικό κενό που δυσκολεύει τη διαχείριση του πληθυσμού του.
Όπως εξηγεί περιβαλλοντολόγος – συνεργάτης της ΜΚΟ «Καλλιστώ», «η νομοθεσία παραμένει ασαφής και αυτό οδηγεί σε σύγχυση τόσο τις τοπικές Αρχές όσο και τους πολίτες. Το είδος δεν είναι επικίνδυνο για τον άνθρωπο, όμως η συνύπαρξη απαιτεί ενημέρωση και υπευθυνότητα».
Γιατί κατεβαίνουν κοντά σε σπίτια
Η εμφάνιση των τσακαλιών κοντά σε κατοικημένες περιοχές δεν είναι τυχαία. Όπως μας εξήγησε ο δασάρχης Καλαμάτας Σπύρος Κατσίποδας, η αλλαγή των φυσικών ενδιαιτημάτων, η μείωση της άγριας λείας και η εύκολη πρόσβαση σε τροφή (κάδοι, υπολείμματα, εγκαταλελειμμένα ζώα) τα ωθούν να πλησιάζουν οικισμούς. «Τα τσακάλια έχουν σταματήσει να κυνηγούν όπως παλιότερα. Έχουν μάθει ότι θα βρουν τροφή στους κάδους, στα ρέματα ή κοντά σε κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις. Όταν δεν υπάρχει επαρκής φύλαξη απορριμμάτων, ουσιαστικά τα προσελκύουμε», ανέφερε.
Και σε άλλες περιοχές του νομού
Παρόμοια φαινόμενα με εμφάνιση τσακαλιών έχουν καταγραφεί και σε περιοχές της Αλαγονίας, των Αρφαρών και της Οιχαλίας, όπου οι αγέλες είναι πλέον συνηθισμένη εικόνα τις βραδινές ώρες.
Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης το τσακάλι περιλαμβάνεται στο Παράρτημα V της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, γεγονός που σημαίνει ότι η διατήρησή του πρέπει να είναι συμβατή με τη βιωσιμότητα του πληθυσμού του. Δε θεωρείται είδος «κατά προτεραιότητα προστασίας», ωστόσο η μείωση του πληθυσμού του σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας έχει οδηγήσει επιστημονικούς φορείς να ζητούν επανεξέταση του καθεστώτος προστασίας.
Στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας το τσακάλι κατατάσσεται στην κατηγορία «Τρωτά», δηλαδή ένα είδος που κινδυνεύει να απειληθεί στο άμεσο μέλλον, ενώ σε διεθνές επίπεδο (IUCN) θεωρείται “Least Concern”.
Μην πετάτε φαγητά
Το φαινόμενο της επανεμφάνισης τσακαλιών κοντά σε κατοικημένες περιοχές έχει ανησυχήσει τους κατοίκους, όμως όπως τονίζει ο κ. Κατσίποδας, είναι σημαντικό κάτοικοι, αλλά και καταστηματάρχες εστίασης, να μην πετούν αποφάγια κι άλλα σκουπίδια σε υπαίθριους χώρους και να κλείνουν καλά οι κάδοι απορριμμάτων, διότι ο βασικός λόγος που τα τσακάλια πλησιάζουν τόσο πολύ είναι γιατί βρίσκουν εύκολα τροφή.
Από την πλευρά της, η κα Κότση καλεί τους πολίτες να επιδείξουν ψυχραιμία και συνεργασία με τις Αρχές, να αποφεύγουν ενέργειες που μπορεί να προκαλέσουν τα ζώα και να ενημερώνουν άμεσα για κάθε περιστατικό εμφάνισης εντός των οικισμών.
Της Βίκυς Βετουλάκη
