Εργατικά ατυχήματα: Μια… σιωπηλή πανδημία χωρίς τέλος

Εργατικά ατυχήματα: Μια… σιωπηλή πανδημία χωρίς τέλος

Δραματική αύξηση παρουσιάζουν τα εργατικά ατυχήματα τα τελευταία χρόνια, μια ζοφερή πραγματικότητα που συνεχίσθηκε και κατά τους πρώτους εννιά μήνες του 2025. 172 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους στους χώρους εργασίας και 272 τραυματίστηκαν σοβαρά, αριθμοί που αποτυπώνουν το ανθρώπινο κόστος μιας αγοράς εργασίας που λειτουργεί χωρίς επαρκείς κανόνες ασφάλειας και χωρίς ουσιαστικό έλεγχο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος, η Ελλάδα μετατρέπεται σε «αρνητικό παράδειγμα» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με τα εργατικά ατυχήματα να αυξάνονται αντί να μειώνονται, και με τις ευθύνες να διαχέονται ανάμεσα σε κράτος, εργοδότες και ελεγκτικούς μηχανισμούς που παραμένουν αποδυναμωμένοι.

Σε πρόσφατη ημερίδα της Ομοσπονδίας παρουσιάστηκαν συγκλονιστικά στοιχεία: μόνο στο πρώτο επτάμηνο του 2025, 139 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους εν ώρα εργασίας, δηλαδή ένας νεκρός κάθε δύο ημέρες. Μια στατιστική που, αν δε συνοδευόταν από πραγματικά πρόσωπα και οικογένειες, θα φάνταζε απίστευτη.

Κι όμως, πίσω από κάθε αριθμό υπάρχει ένας άνθρωπος, μια οικογένεια, μια κοινωνία που θρηνεί. Οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να ανεβαίνουν σκαλωσιές χωρίς εξοπλισμό, να δουλεύουν σε εργοτάξια χωρίς επιτήρηση, σε εργοστάσια χωρίς μέτρα προστασίας. Και το κράτος; Παρακολουθεί, μετρά, υπόσχεται… αλλά δεν προστατεύει.

Α.Π.