Tο κέντρο της πόλης είναι η ανάσα της. Ο τόπος που συγκεντρώνονται οι ζωτικές λειτουργίες της (επιχειρηματικότητα, φροντιστήρια, διασκέδαση). Η εικόνα μέρους του καλαματιανού κέντρου δεν είναι η καλύτερη (δε μηδενίζουμε τίποτα, ας προσμετρηθούν στα θετικά κάποιες αναπλάσεις σε διάφορους δρόμους). Μπαλωμένοι δρόμοι, διαλυμένα πεζοδρόμια, πεζόδρομοι που χρησιμοποιούνται ως πάρκινγκ, συνθήματα σε κτίσματα. Αυτοκίνητα που παραβιάζουν σηματοδότες, φορτηγά τροφοδοσίας στον κεντρικό πεζόδρομο της Αριστομένους οποιαδήποτε ώρα, μηχανάκια που κόβουν δρόμο από πεζοδρόμια, τραπεζοκαθίσματα που αποκλείουν τους πεζούς από τα πεζοδρόμια (Βαλαωρίτου, Ιατροπούλου κ.ά.).
Αλλά υπάρχει κάτι σοβαρότερο: η μνήμη της πόλης. Η ιστορικότητά της, τα κτήριά της, τα τοπόσημά της έχουν πεταχτεί στη λήθη. Κτήρια, μαγαζιά, καφενεία αντικαθίστανται από κάτι νέο που αδιαφορεί για ό,τι παλιό υπήρχε.
Πολίτες και πολιτικοί παραδόθηκαν στην άγνοια των συστατικών μιας κοινής ταυτότητας. Συγκεντρώσεις ανθρώπων χωρίς μνήμες και αναφορές. Κρίμα!
Η ομάδα “Πάμε Βόλτα”
Υ.Γ. Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Πόλεων (31 Οκτωβρίου)
