Ένα νέο σημείο αναφοράς στο Ανατολικό Κέντρο Καλαμάτας ετοιμάζεται να υποδεχθεί –κι επίσημα- τους πρώτους επισκέπτες του, ενώ είναι άξιο να αναμετρηθεί με την ιστορία του τόπου στην ελαιοκομική παραγωγή, καθώς διατηρεί την υπεραιωνόβια «μάνα ελιά», που συνεχίζει να ευδοκιμεί στον αστικό ιστό για περίπου 1700 χρόνια.
Ο αγρός, μέρος του οποίου μέχρι πριν από λίγους μήνες χρησιμοποιούνταν για τις ανάγκες του «Κήπου της Λυσούς», πλέον έχει περάσει ιδιοκτησιακά στον ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ, και προκειται να διαμορφωθεί κατάλληλα ώστε το επόμενο διάστημα να προσφέρει μια ολοκληρωμένη εμπειρία γνωριμίας με τον κόσμο της ελιάς.
Πέραν της «μάνας ελιάς», στο χώρο διατηρούνται και καλλιεργούνται είκοσι ακόμα ποικιλίες ελιάς (μεταξύ των οποίων η Κορωνέικη, Μαυρολιά κ.ά.), προσφέροντας στους επισκέπτες τη δυνατότητα να γνωρίσουν την ποικιλομορφία, τις ιδιαιτερότητες και την απόδοσή τους.
Μιλώντας στο «Θ» ένας εκ των υπεύθυνων του αγροκτήματος, Βασίλης Γκισάκης ως εντεταλμένος ερευνητής και Γεωπόνος του Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών του ΕΛΓΟ, σημειώνει ότι ο στόχος της πρωτοβουλίας είναι η ανάδειξη της ελιάς ως φυσικού, ιστορικού και κοινωνικού συμβόλου, αλλά και η παράλληλη ευαισθητοποίηση γύρω από την ανάγκη προστασίας τέτοιου είδους ζωντανών μνημείων.
Σύμφωνα με τους ίδιους, το επόμενο διάστημα σχεδιάζονται ξεναγήσεις, εκπαιδευτικές δράσεις και μικρές θεματικές παρουσιάσεις για την ιστορία και την καλλιέργεια κάθε τύπου ελιάς.
Η αυριανή μέρα, ως Παγκόσμια Ημέρα Ελιάς, κρίθηκε ιδανική για το ξεκίνημα μιας νέας εποχής στον αγρό, εξ ου και οι υπεύθυνοι θα βρεθούν στο χώρο (από τις 10.00 π.μ. ως τις 2.00 μ.μ.) για να ενημερώσουν και να ξεναγήσουν το ενδιαφερόμενο κοινό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι την πρωτοβουλία υποστηρίζουν ο Δήμος Καλαμάτας, ο ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ, καθώς και το Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου.
Πληροφορίες
Ο αγρός της «μάνας ελιάς» βρίσκεται στην οδό Λακωνικής 87, στο Ανατολικό Κέντρο Καλαμάτας.
*Για την ιστορία, να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με την παράδοση, η «μάνα ελιά» συνδέεται με τα γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης (1821-1826). Κατά τις λεηλασίες της εποχής οι περισσότεροι ελαιώνες καταστράφηκαν, όμως το συγκεκριμένο δέντρο επέζησε και αποτέλεσε πηγή πολλαπλασιαστικού υλικού για την αναγέννηση των ελαιώνων της ευρύτερης περιοχής.
Της Χριστίνας Μανδρώνη
