Κοιτώντας πριν από λίγες μέρες το δέντρο με το αγγελάκι που διαβάζει (έτσι νόμιζα), στην πλατεία των Αγίων Αποστόλων, ανάμεσα στους ήρωες του ’21 και πάνω στη διάβαση των τυφλών, (λάθος αλλά το διόρθωσαν), έψαξα και βρήκα τον ορισμό των αγγέλων. Οι άγγελοι, λοιπόν, αποτελούν υπερφυσικά όντα, που συναντώνται σε πολλά θρησκευτικά συστήματα.
Συνήθως αποτελούν τη μεσολαβητική βαθμίδα ανάμεσα στο βασίλειο του υπερβατικού και αυτό του κοσμικού. Στις δυτικές θρησκείες τα αγαθά πνεύματα αποκαλούνται άγγελοι, ενώ τα πονηρά δαίμονες.
Αγαθός δεν είμαι, άρα ούτε άγγελος, πονηρός είμαι, άρα δαίμονας.
Ως δαίμων που είμαι, λοιπόν, και λόγω των χριστουγεννιάτικων εορτών που έρχονται (ξέρω, νωρίς είναι ακόμα), σας μεταφέρω μερικά μικρά και χαρούμενα λογάκια…
«Άγιε μου Βασίλη, είμαι η Σοφία, είμαι 11 χρόνων και θα ήθελα να μου φέρεις ένα καναρίνι που να κελαηδάει, γιατί αυτό που έχουμε σπίτι δεν ξέρει και πρέπει κάποιος να του μάθει. Στο νέο μας σπίτι έχουμε τζάκι, αλλά ο μπαμπάς λέει πως πρέπει να κάνεις δίαιτα γιατί είναι στενή η καμινάδα του».
«Παππούλη μου γλυκέ, θέλω να μου φέρεις ένα ζευγάρι μπότες νούμερο 35 και μία φούστα νούμερο 10», γράφει άλλο κοριτσάκι που υπόσχεται σε αντάλλαγμα να είναι καλή μαθήτρια, να μη λέει ψέματα και να αγαπάει πολύ τον Αϊ-Βασίλη. Τελειώνοντας γράφει: «Έλα και δε θα το μετανιώσεις, τα κλειδιά στρίβουν αριστερά».
«Αϊ-Βασίλη, το ξέρω ότι υπάρχεις, αλλά θέλω να μου φέρεις και μία φωτογραφία σου, αν μπορείς με τη γυναίκα σου, αν φας τον κουραμπιέ που σου άφησα στο τζάκι, ρίξε λίγη ζάχαρη στην μπλε πολυθρόνα για να ξέρω πως ήσουν εσύ και όχι ο μπαμπάς».
Τα όμορφα λόγια που διαβάσατε παραπάνω βρίσκονται σε τρία από τα 100.000 γράμματα που είχαν φτάσει τέτοιες μέρες στα ΕΛΤΑ πέρσι με παραλήπτη τον Αϊ-Βασίλη, τον «γλυκό παππούλη», όπως λέει μια μικρούλα, που εδώ και χρόνια είναι το σήμα κατατεθέν της ελπίδας και της προσμονής, για χαρά και αγάπη, μικρών αλλά και μεγάλων «παιδιών», όπως δηλώνουν οι υπεύθυνοι στα ΕΛΤΑ. «Μη νομίζετε ότι του γράφουν μόνον παιδιά. Υπάρχουν χιλιάδες γράμματα και από ενηλίκους, ένα 10% των επιστολών προς τον Αϊ-Βασίλη είναι από ενηλίκους, που δε γράφουν εξ ονόματος των παιδιών τους. Ορισμένα, μάλιστα, μοιάζουν με εξομολογήσεις και άλλα με παρακλήσεις».
Το 10% των επιστολών, δηλαδή 10.000 ενήλικες και ίσως και χιλιάδες άλλοι που θα ήθελαν αλλά δεν το κάνουν, ζητούν εξομολόγηση, ζητούν ελπίδα, ζητούν να μιλήσουν σε κάποιον, έστω κι αν αυτός είναι ένα πλάσμα της φαντασίας των παιδικών τους χρόνων.
Γι’ αυτό, αγαπημένοι μου αναγνώστες, τώρα στις γιορτές κλείστε τα αυτιά σας στις κραυγές, ανοίξτε τα μάτια της καρδιάς και επικοινωνήστε, ο «Αϊ-Βασίλης» υπάρχει, και τον έχουμε όλοι μέσα μας. Αυτά τα λίγα για σήμερα, χαρείτε το πράσινο του χριστουγεννιάτικου δένδρου, το κόκκινο του Αϊ-Βασίλη και αφεθείτε, έστω για λίγο, στα παιδικά σας όνειρα…
Μιλάμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
