Δεν ξέρω τι με έχει πιάσει τις τελευταίες μέρες με τα αγγελάκια. Όλα τα βλέπω «αγγελικά», όμορφα, χαρούμενα, ευτυχισμένα. Ίσως φταίνε τα χάπια που άλλαξα ή ότι έρχονται τα Χριστούγεννα. Γι’ αυτό με όλη την εορταστική διάθεση που με διακατέχει, σας μεταφέρω ένα πολύ όμορφο παραμύθι μήπως βρεθείτε κι εσείς στην ίδια κατάσταση. Γιατρός δεν είμαι, αλλά σας προτείνω να το διαβάσετε, έτσι σαν «επίδομα» χαράς.
ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ:
«-Έρχονται τα Χριστούγεννα! φώναξε χαρούμενα ένα χειμωνιάτικο πρωινό ο μικρός άγγελος. Η χριστουγεννιάτικη φουντωτή γιρλάντα με τους εφτά αγγέλους που κρέμονταν από πάνω της, τινάχτηκε ολόκληρη.
-Μας ξύπνησες! διαμαρτυρήθηκαν οι άγγελοι με μια φωνή. Τι σε έπιασε και φωνάζεις ξαφνικά;
-Έρχονται! Έρχονται τα Χριστούγεννα! φώναξε και πάλι ο μικρός άγγελος. Οι άλλοι άγγελοι χασμουρήθηκαν. Ίσιωσαν τα χάρτινα φτερά τους που ήταν σκεπασμένα με λείο και μαλακό ύφασμα και ρώτησαν το μικρό τους αδερφό:
-Και εσύ που το ξέρεις; Μέσα σε αυτό το κουτί που είμαστε κλεισμένοι, δεν έχουμε ούτε ημερολόγια, ούτε ρολόγια. Πώς μπορούμε να ξέρουμε τι εποχή είναι, αν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα; Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε τη στιγμή που κάποιος θα ανοίξει το καπάκι από το κουτί και θα μας τοποθετήσει με τα άλλα στολίδια πάνω στο δέντρο.
-Κι όμως εγώ ξέρω πως έρχονται τα Χριστούγεννα! Τα μυρίζω!
-Τα μυρίζεις; απόρησαν! Α, εσύ είσαι τελείως χαζούλης!
-Μα ναι! επέμενε ο μικρός άγγελος. Τα μυρίζω στον αέρα που έχει γίνει υγρός και βαρύς. Στη μυρωδιά από τα ξύλα που καίγονται στο τζάκι. Στα γλυκά με κανέλα και μέλι που φτιάχνουν στην κουζίνα του σπιτιού. Έρχονται Χριστούγεννα σας λέω!
-Εμείς το μόνο που μυρίζουμε εδώ μέσα είναι κλεισούρα και σκόνη. Κοιμήσου μικρέ. Έχουμε καιρό ακόμα μέχρι τα Χριστούγεννα του είπαν οι άγγελοι και ξάπλωσαν πάνω στο βαμβάκι που είχαν για στρώμα για να μη τσαλακωθούν και σκιστούν.
Όμως ο μικρός άγγελος, ο τελευταίος στη φουντωτή γιρλάντα με τους αγγέλους, δεν μπορούσε να κοιμηθεί από τη χαρά και την προσμονή.
Έφθαναν τα Χριστούγεννα και επιτέλους θα βρισκότανε και πάλι πάνω στο στολισμένο δέντρο. Εκεί μπορούσε να βλέπει όλο το σπίτι, στολισμένο με γκι και κορδέλες…!».
Το «μυρίσατε» αναγνώστες μου; Έρχονται τα Χριστούγεννα, γι’ αυτό αφεθείτε στην ιδέα και απολαύστε ό,τι μπορείτε, όπως ο μικρός Άγγελος του παραμυθιού.
Μιλάμε πάλι…
Κώστας Δεληγιάννης
