Τις προηγούμενες μέρες λάβαμε μια επιστολή από την κυρία Σπυράκη Ελένη-Μαρία για το Δημοτικό Κολυμβητήριο Καλαμάτας, η οποία θεωρούμε ότι θα πρέπει να τύχει σοβαρής αντιμετώπισης από τους υπεύθυνους του Δήμου.
Όπως σημειώνει στην επιστολή της, “θα ήθελα να θίξω ένα σοβαρό κενό στην «αναβάθμιση» του Δημοτικού Κολυμβητηρίου Καλαμάτας. Παρά την πρόσφατη «αναβάθμισή» του, παραμένει μια σημαντική παράλειψη που επηρεάζει άμεσα τα μικρά παιδιά και τις οικογένειές τους: η απουσία ξεχωριστών αποδυτηρίων για παιδιά προσχολικής ηλικίας.
Σήμερα, παιδιά 4–6 ετών αναγκάζονται να αλλάζουν σε κοινόχρηστο χώρο, όπου αγόρια και κορίτσια βρίσκονται μαζί, ενώ συχνά η συνοδεία τους γίνεται από γονείς του αντίθετου φύλου. Το αποτέλεσμα; Αμηχανία, ντροπή και ένα περιβάλλον που δε σέβεται την παιδική ηλικία και την ανάγκη για ιδιωτικότητα.
Σε μια εποχή που η κοινωνία και οι ειδικοί τονίζουν την αξία της ασφάλειας και της προστασίας των παιδιών, τέτοια ζητήματα δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με προχειρότητα. Η έλλειψη πρόβλεψης για ειδικούς, μικρούς και ασφαλείς χώρους αλλαγής όχι μόνο δημιουργεί πρακτικές δυσκολίες για τους γονείς, αλλά υποβαθμίζει και την εμπειρία των παιδιών, που πολλές φορές διστάζουν, ντρέπονται ή αρνούνται να συμμετάσχουν στο μάθημα.
Αποτελεί αντίφαση να μιλάμε για «αναβάθμιση» ενός δημοτικού αθλητικού χώρου όταν αγνοείται μία από τις βασικότερες παραμέτρους της σύγχρονης αθλητικής υποδομής: η κατάλληλη μέριμνα για τα παιδιά. Σε μια περίοδο που η κοινωνία μας παλεύει με ζητήματα προστασίας ανηλίκων και πρόληψης παραβατικών συμπεριφορών, τέτοια κενά δεν είναι απλά οργανωτικές αστοχίες, είναι σοβαρά θέματα που απαιτούν άμεση διόρθωση.
Το Δημοτικό Κολυμβητήριο οφείλει να διασφαλίζει ότι όλα τα παιδιά νιώθουν άνετα, ασφαλή και σεβαστά. Η δημιουργία ξεχωριστών αποδυτηρίων για μικρές ηλικίες ή έστω η διαμόρφωση ενός αυτόνομου χώρου αλλαγής για παιδιά που συνοδεύονται από γονείς δεν είναι πολυτέλεια. Είναι αυτονόητη υποχρέωση.
Η Δημοτική Αρχή, μετά τις επενδύσεις που έχουν γίνει, οφείλει να σκύψει με προσοχή σε αυτό το τόσο ουσιαστικό αλλά παραμελημένο ζήτημα”.
Σχόλιο
Η επιστολή της κας Σπυράκη λειτουργεί ως υπενθύμιση πως, πίσω από τις κορδέλες εγκαινίων και τα δελτία Τύπου περί «αναβάθμισης», συχνά κρύβονται βασικές ανάγκες που μένουν στην… άκρη της πισίνας. Η απουσία ξεχωριστών αποδυτηρίων για παιδιά προσχολικής ηλικίας δεν είναι ένα τεχνικό ζήτημα ούτε μια λεπτομέρεια που «διορθώνεται στην πορεία». Είναι ένα καίριο ζήτημα σεβασμού, ασφάλειας και αξιοπρέπειας.
Η εικόνα μικρών παιδιών 4–6 ετών να αλλάζουν σε κοινόχρηστους χώρους, αγόρια και κορίτσια μαζί, με γονείς να παλεύουν να βρουν γωνιά ιδιωτικότητας, είναι αποκαλυπτική για το πώς αντιλαμβανόμαστε —ή μάλλον δεν αντιλαμβανόμαστε— τη σημασία ενός πραγματικά φιλικού προς το παιδί αθλητικού χώρου.
Κι αν η κοινωνία συζητά διαρκώς για την προστασία των ανηλίκων, είναι τουλάχιστον αντιφατικό οι δημόσιες υποδομές να μένουν πίσω, εγκλωβισμένες σε παρωχημένα πρότυπα «εξυπηρέτησης».
Η Δημοτική Αρχή μπορεί να επαίρεται για το έργο στο κολυμβητήριο, όμως μια υποδομή κρίνεται όχι από τα LED φώτα και τα νέα πλακάκια, αλλά από το αν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των χρηστών της. Και τα μικρά παιδιά δεν είναι περιφερειακοί «χρήστες». Είναι ίσως οι πιο σημαντικοί.
Η δημιουργία ενός ασφαλούς, αυτόνομου χώρου αλλαγής δεν είναι πολυτέλεια. Είναι αυτονόητη υποχρέωση και μια πράξη σεβασμού προς τους μικρούς κολυμβητές και τις οικογένειές τους. Το ζητούμενο πλέον είναι αν ο Δήμος θα ακούσει – και κυρίως, αν θα πράξει.
Α.Π.
