Η Λαϊκή Βιβλιοθήκη Καλαμάτας αποτελεί τη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη της Μεσσηνίας και μία από τις ιστορικότερες βιβλιοθήκες της χώρας.
Σήμερα, στα 92 χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας της, διαθέτει περισσότερα από 200.000 βιβλία και περίπου μισό εκατομμύριο φύλλα εφημερίδων, που χρονολογούνται από το 1860 έως και σήμερα.
Το 1962 κάνει ακόμη ένα πρωτοπόρο βήμα και ιδρύει την Πινακοθήκη Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης, την πρώτη που ανοίγει στην Ελλάδα μετά την Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα. Πλέον η συλλογή της Πινακοθήκης ξεπερνά τα 500 έργα (πίνακες και γλυπτά), στην πλειοψηφία τους καταξιωμένων Ελλήνων καλλιτεχνών (Νικόλαος Γύζης, Φώτης Κόντογλου,Γιάννης Γαΐτης, Ουμβέρτος Αργυρός, Ναυσικά Πάστρα, Μιχάλης Κατζουράκης, Γιάννης Ψυχοπαίδης κ.ά.).
Η Λαϊκή Βιβλιοθήκη Καλαμάτας και η Πινακοθήκη Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης, μένοντας πιστές στο όραμα που περιγράφεται στο καταστατικό τους, ενισχύουν, προτείνουν, υποστηρίζουν και προβάλλουν πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στη διάδοση και ενίσχυση της φιλαναγνωσίας, της έρευνας, του πολιτισμού, της αισθητικής και της παιδείας εν γένει.
Έτσι λοιπόν, η ομάδα της Λαϊκής Βιβλιοθήκης εργάστηκε και προετοίμασε τα “εκπαιδευτικά και καλλιτεχνικά εργαστήρια” της Πινακοθήκης Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης, με στοχοθεσία και εκπαιδευτικό προσανατολισμό, αλλά και με ελεύθερο χώρο δημιουργίας κι έκφρασης.
Περισσότεροι από 400 μαθητές σχολείων της Μεσσηνίας συμμετείχαν στα εργαστήρια αυτά, που ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο και ολοκληρώθηκαν τον Δεκέμβριο του τρέχοντος έτους.
Τα παιδιά έκαναν ένα ταξίδι στην ιστορία και την εξέλιξη της τέχνης – και παράλληλα της κοινωνίας – μέσα από τα χρώματα και τις πινελιές σπουδαίων Ελλήνων καλλιτεχνών που φιλοξενούνται στη μόνιμη έκθεση της Πινακοθήκης, αλλά και στο χώρο τέχνης Α49, όπου το διάστημα αυτό φιλοξενούνται έργα της Δάφνης Κωστοπούλου από τη συλλογή της Πινακοθήκης και από το Ίδρυμα Ι.Φ. Κωστοπούλου.
Έχτισαν μια γέφυρα ανάμεσα στη θεωρητική γνώση και τη βιωματική εμπειρία, δημιουργώντας ξεχωριστά, ευφάνταστα και αυθεντικά “έργα τέχνης”, με τρόπο διδακτικό και διασκεδαστικό.
Για τους εμψυχωτές και τους εργαζομένους της Λαϊκής Βιβλιοθήκης Καλαμάτας, που συντόνιζαν τα εργαστήρια αυτά, κάθε ομάδα ήταν μοναδική. Κάθε έργο είναι συγκινητικό και γνήσιο, καθώς αποτελεί την αποτύπωση των συναισθημάτων και της οπτικής των παιδιών, με την έμπνευση να αντλείται από τα έργα της Πινακοθήκης ή από το δικό τους φανταστικό κόσμο.
«Μέσα από τα εργαστήρια ανακαλύψαμε κι εμείς πτυχές των έργων που δεν είχαμε “δει” με τον τρόπο των παιδιών» σημειώνεται χαρακτηριστικά.
Οφέλη, δεξιότητες & στόχοι /
Στα εργαστήρια, οι ομάδες ήρθαν σε επαφή με τη σύγχρονη ελληνική καλλιτεχνική δημιουργία, καλλιέργησαν την αισθητική τους αντίληψη και δούλεψαν την ικανότητα κατανόησης και ερμηνείας έργων τέχνης. Μέσα από τη βιωματική επαφή με τα εκθέματα, οι μαθητές ενθαρρύνθηκαν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους, ενώ παράλληλα ενισχύθηκε η δημιουργική τους σκέψη. Με την ενεργή συμμετοχή τους τα παιδιά πειραματίστηκαν με διάφορες τεχνικές, καλλιέργησαν τη φαντασία τους και εκφράστηκαν καλλιτεχνικά, ενισχύοντας ταυτόχρονα δεξιότητες συνεργασίας, παρατήρησης και δημιουργικής επίλυσης προβλημάτων. Παράλληλα, τα εργαστήρια προέβαλαν την οικολογική συνείδηση μέσα από την επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση υλικών με τρόπο ευχάριστο και παιγνιώδη.
Τα εργαστήρια
Οι ομάδες καλούνταν – με την επίβλεψη των συνοδών δασκάλων/καθηγητών τους – να επιλέξουν μεταξύ δύο βασικών κατηγοριών/θεμάτων.
1. “Do it like Daphne” / “Κάν’ το όπως η Δάφνη”
Στο εργαστήριο αυτό η ομάδα επισκεπτόταν το χώρο τέχνης Α49, πίσω από το Πνευματικό Κέντρο, όπου το διάστημα αυτό πραγματοποιείται έκθεση με έργα της Δάφνης Κωστοπούλου. Έπειτα μεταφέρονταν στην εξαγωνική αίθουσα της Πινακοθήκης, στον 3ο όροφο του Δημοτικού Πνευματικού Κέντρου Καλαμάτας, όπου και ξεκινούσε το εργαστήριο.
2. “Παραμυθοθήκη”
Στο εργαστήριο αυτό η ομάδα έκανε ξενάγηση στα έργα της μόνιμης έκθεσης της Πινακοθήκης και στη συνέχεια ξεκινούσε η δημιουργική διαδικασία.
Οι μικροί ζωγράφοι έπρεπε να δημιουργήσουν μία ιστορία – ένα παραμύθι – από την αρχή: να φτιάξουν τους χαρακτήρες, να δημιουργήσουν το σκηνικό και να ολοκληρώσουν το έργο τους μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Το έργο αυτό συνοδεύει και το παρακάτω παραμυθοκείμενο το οποίο έγραψαν οι μαθητές της Δ’ τάξης του 6ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμάτας, με αφορμή το εργαστήριο:
Κάποτε υπήρχε μια φωτεινή και χαρούμενη πόλη, που επικρατούσε δημιουργικότητα και απέραντος ήλιος.
Ξαφνικά όμως ένα πρωί ο ήλιος δεν ξαναβγήκε. Μαζεύτηκαν πάνω από τον ουρανό παχιά σύννεφα και έκρυψαν το φως. Οι άνθρωποι περίμεναν και περίμεναν….αλλά ο ήλιος δεν ξαναβγήκε ποτέ.
Οι άνθρωποι έχασαν το γέλιο και τη χαρά τους και ζήτησαν τη βοήθεια της δημάρχου. Η δήμαρχος πολύ στενοχωριόταν που έβλεπε τους πολίτες δυστυχισμένους και ζήτησε τη βοήθεια του επιστήμονα, δόκτορος Μεγαλοποδαρου. Αυτός φόρεσε τα διαστημικά του γυαλιά και άρχισε να σκέφτεται… να σκέφτεται…
Έπειτα από μέρες πήγε στη δήμαρχο και της βρήκε τη λύση. Με το μαγικό του φίλτρο έφτιαξε τους υπερήρωες που θα ανέβαιναν ψηλά στον ουρανό για να φέρουν πίσω τον ήλιο. Έφτιαξε πολλούς “Μπισκοτοφέγγαρους”, το Χορό και άλλους.
Ο μεγάλος Μπισκοτοφέγγαρος έβαλε στη ράχη του τον Ζορό και ταξίδεψαν στον ουρανό. Μόλις είδαν τον ήλιο, ο Ζορό πέταξε το μαστίγιο του, φυλάκισε τον ήλιο και τον γύρισε πίσω στην πόλη.
Οι κάτοικοι χάρηκαν πολύ και έζησαν αυτοί καλά. Όσο για εμάς; Ποιος ξέρει; Μπορεί και καλύτερα!
«Ευχαριστούμε θερμά όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες, καθώς και τους εκπαιδευτικούς των σχολικών μονάδων της Μεσσηνίας για την ανταπόκριση, τη συνεργασία και την διάθεσή τους! Ειδικές ευχαριστίες προς τον πρόεδρο της Δημοτικής Αγοράς Καλαμάτας, Ιωάννη Δούβα για την άμεση ανταπόκριση και συνεργασία» αναφέρεται τέλος σε ευχαριστήριο εκ μέρους της Λαϊκής Βιβλιοθήκης.
