Μετά την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΥΑ Καλαμάτας, στο επίκεντρο της χθεσινής συνεδρίασης Δημοτικής Επιτροπής βρέθηκε η μελέτη κοστολόγησης–τιμολόγησης των υπηρεσιών ύδατος και η νέα τιμολογιακή πολιτική της δημοτικής επιχείρησης. Ένα θέμα που άναψε, όπως αναμενόταν, συζητήσεις και κριτικές για το κόστος, τις προτεραιότητες και το κοινωνικό αποτύπωμα των αποφάσεων.
Σύμφωνα με την πρόταση της πλειοψηφίας, κατατέθηκε εισήγηση για αύξηση κατά 2 ευρώ το τρίμηνο – περίπου 7%- στα τιμολόγια ύδρευσης.
Η «αναγκαιότητα» της αύξησης, όπως σημειώθηκε, αποδίδεται στην εκτίναξη του ενεργειακού κόστους, στη λειψυδρία που επιβαρύνει και το Δήμο Καλαμάτας με αυξημένες ανάγκες για γεωτρήσεις, αλλά και στη συνολική άνοδο των λειτουργικών εξόδων.
Υπενθυμίστηκε, επίσης, ότι η τελευταία τιμολογιακή αναπροσαρμογή της ΔΕΥΑΚ έγινε το 2015, ενώ όλα αυτά τα χρόνια η επιχείρηση απορρόφησε εξ ολοκλήρου τις αυξήσεις σε ενέργεια, υλικά, εξοπλισμό και καύσιμα.
Από την πλευρά της, η μείζων μειοψηφία καταψήφισε την πρόταση, αφήνοντας αιχμές για τη διαχείριση της δημοτικής επιχείρησης. Όπως υποστήριξαν, αντί για αυξήσεις θα έπρεπε να εξεταστούν μειώσεις επικαλούμενοι – μεταξύ άλλων- ότι τα ίδια κεφάλαια της Δημοτικής Επιχείρησης, στον προϋπολογισμό του 2026, ξεπερνούν τα 7.500.000 ευρώ.
Επιπλέον, σχολιάστηκε το γεγονός ότι πέραν της τιμής του νερού ανά κυβικό, στο τιμολόγιο “συμμετέχουν” το πάγιο, ο ΦΠΑ, το πολιτιστικό τέλος και το τέλος αποχέτευσης.
Από την πλευρά της «Λαϊκής Συσπείρωσης», η δημοτική σύμβουλος και μέλος της Δημοτικής Επιτροπής, Χριστίνα Καντζιλιέρη, σχολίασε ότι με τη δημιουργία της Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ), αλλά και το νομοσχέδιο για τις συγχωνεύσεις των ΔΕΥΑ, ήταν… φυσική η παραπάνω εξέλιξη, αφού η κυβέρνηση στοχεύει στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του δημοσίου κοινωνικού αγαθού του νερού και στην πλήρη παραχώρηση της διαχείρισής του σε ιδιώτες.
Μάλιστα, τόνισε ότι έγκαιρα είχαν επισημανθεί οι κίνδυνοι από την εκχώρηση της δημόσιας υπηρεσίας ύδρευσης σε εταιρείες που θα λειτουργούν με τους κανόνες της αγοράς, όπως έγινε και το ρεύμα. Η τιμολόγηση θα διαμορφώνεται ανάλογα με τη χρήση, την ανταποδοτικότητα και το κέρδος για τους επενδυτές. Το κόστος για την αποκατάσταση των υποδομών ή τον εκσυγχρονισμό των δικτύων θα μετακυλίεται στους καταναλωτές. Η λογική κόστους – οφέλους, σύμφωνα με την οποία λειτουργεί η αγορά, μόνο αρνητικές επιπτώσεις θα επιφέρει στην ποιότητα του πόσιμου ύδατος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη Δημόσια Υγεία.
Τελευταία πράξη για την ισχύ της απόφασης θα είναι η συζήτηση και έγκρισή της από το Δημοτικό Συμβούλιο.
Α.Π.
