Οι εικόνες στο Νεκροταφείο Καλαμάτας δεν είναι απλώς «ατυχείς». Είναι τραγικές, προσβλητικές και βαθιά αποκαλυπτικές για το πώς αντιλαμβάνονται κάποιοι τη διαχείριση ενός χώρου ιερού για κάθε κοινωνία.
Δεκάδες πολίτες, με οργή και αγωνία, να σκαλίζουν κούτες και σακούλες για να βρουν τις φωτογραφίες των δικών τους ανθρώπων· εικόνες που δε θα έπρεπε να υπάρχουν ούτε ως πιθανότητα.
Η ανακοίνωση του Δήμου, η οποία καλεί τους συγγενείς να προσέλθουν για να «τακτοποιηθούν» τα λάθη, μοιάζει περισσότερο με απόπειρα διαχείρισης
εντυπώσεων παρά με ανάληψη ευθύνης.
Το ζήτημα δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται σαν μια απλή τεχνική αστοχία.
Όταν αφαιρούνται φωτογραφίες από οστεοφυλάκια χωρίς ενημέρωση, χωρίς σεβασμό, χωρίς σχέδιο, δε μιλάμε για «παρεξήγηση», αλλά για θεσμική ανεπάρκεια.
Η Δημοτική Αρχή οφείλει να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις:
Ποιος έδωσε την εντολή;
Με ποια διαδικασία;
Ποιος έκρινε ότι μπορεί να στοιβάξει μνήμες και πρόσωπα σε κούτες, αναγκάζοντας τους συγγενείς να τα αναζητούν σαν χαμένα αντικείμενα;
Δε χωρούν υπεκφυγές όταν θίγεται ο σεβασμός στους νεκρούς και η αξιοπρέπεια των ζωντανών.
Το γεγονός ότι τα συνεργεία θα επανατοποθετήσουν «ό,τι βρεθεί» δεν αποτελεί λύση ούτε διαβεβαίωση ότι κάτι τέτοιο δε θα επαναληφθεί.
Αντίθετα, ενισχύει το αίσθημα αναξιοπιστίας και την αγανάκτηση όσων βρέθηκαν μπροστά σε μια εικόνα που δεν αρμόζει ούτε σε πόλη ούτε σε διοίκηση που σέβεται τον εαυτό της.
Η Καλαμάτα αξίζει καλύτερη διαχείριση, περισσότερο σεβασμό και –πάνω απ’ όλα– μια Δημοτική Αρχή που να αντιλαμβάνεται ότι η φροντίδα των νεκροταφείων δεν είναι τεχνικό ζήτημα, αλλά κοινωνικό και ηθικό καθήκον.
Α.Π.
