Οι Παγκόσμιες Ημέρες έχουν καταντήσει, δυστυχώς, μέρες με κάποια εκδήλωση ή δράση και πολλές σχετικές δημοσιεύσεις στο Facebook.
Όταν, όμως, μιλάμε ειδικά για άτομα με αναπηρία, θα πρέπει να τα θυμόμαστε καθημερινά. Από τα πιο απλά που μπορεί να κάνει κάποιος οδηγός, μη κλείνοντας μια ράμπα ή μια θέση για ΑμεΑ, είτε από ράμπες που δημιουργούνται και είναι πολλές φορές ακατάλληλες για αμαξίδια, μέχρι όλη η κοινωνία να καταλάβει ότι είναι μέρος αυτής, να τα αποδεχτεί και να δείχνει τον ανάλογο σεβασμό,
Μια τέτοια δράση επαφής μαθητών με άτομα με αναπηρία ήταν η χθεσινή, οπότε μαθητές του 1ου ΕΠΑΛ της ειδικότητας Δημόσιας Υγείας συνυπήρξαν με άτομα του Κέντρου Φυσικής Ιατρικής & Αποκατάστασης Καλαμάτας.
Οι μαθητές χωρίστηκαν σε ομάδες και μαζί με τους ωφελουμένους του ΚΕΦΙΑΠ γνωρίστηκαν, διαγωνίστηκαν, έπαιξαν και έμαθαν για τις ανάγκες τους, και προφανώς αποκόμισαν πράγματα πολύτιμα τόσο για το αντικείμενο που φοιτούν όσο και για την καθημερινότητά τους, αφού η ελπίδα είναι να βλέπουν πλέον με περισσότερη κατανόηση αυτά τα άτομα και τις ανάγκες τους.
Σε ένα από τα διαλείμματα, κι έπειτα από ένα διαγωνισμό των ομάδων, μιλήσαμε με τους ανθρώπους του ΚΕΦΙΑΠ, αλλά και από το 1ο ΕΠΑΛ Καλαμάτας.
Πρώτη μας μίλησε η διοικητικά υπεύθυνη του ΚΕΦΙΑΠ Δέσποινα – Χριστίνα Κωνσταντοπούλου. Όπως μας ανέφερε, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ το ΚΕΦΙΑΠ συνεχίζει το εκπαιδευτικό του πρόγραμμα ευαισθητοποίησης μαθητών και φοιτητών μέσα από βιωματικές δράσεις. Στόχος είναι αυτές οι δράσεις να καλλιεργήσουν την ενσυναίσθηση, την αποδοχή και τη βαθιά κατανόηση της αναπηρίας.
Στη συγκεκριμένη δράση, η οποία πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα του ξενοδοχείου Elite, που τους παραχωρήθηκε δωρεάν, συμμετείχαν 40 μαθητές του 1ου ΕΠΑΛ και 10 από το ΚΕΦΙΑΠ, ελπίζοντας ότι κάθε τέτοια συνάντηση θα αποτελέσει μια γέφυρα προς έναν κόσμο χωρίς αποκλεισμούς.
Η λογοθεραπεύτρια του ΚΕΦΙΑΠ, Αμαλία Δουλάμη, σχολίασε από την πλευρά της τα εξής: «Σήμερα σπάμε τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα». Αυτά, εξήγησε, δε γεννιούνται από κακία, αλλά από απόσταση, από τη συνήθεια να μιλάμε για τους άλλους χωρίς να συναντιόμαστε, από εικόνες που κληρονομήσαμε χωρίς να τις εξετάσουμε και από ιστορίες που δεν ακούσαμε ποτέ.
Συνέχισε δε, λέγοντας ότι η αλλαγή που αναζητούμε σήμερα δεν έρχεται μέσα από περισσότερη ατομική προσπάθεια, ούτε από το να παλέψει ο καθένας μόνος του και να διορθώσει τη σκέψη του. Η αληθινή αλλαγή έρχεται όταν συναντιόμαστε, όταν δημιουργούμε χώρο για διάλογο, για κοινή εμπειρία, για πραγματική επαφή.
Τέλος, από το ΚΕΦΙΑΠ μας μίλησε και η νοσηλεύτρια Μαρία Κάρτσωνα, αναφέροντας ότι με τη δράση που έγινε προσπαθούν να σπάσουν τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που υπάρχουν για την αναπηρία. Επίσης, όλοι να συνδεθούν και να μοιραστούν συναισθήματα, εντυπώσεις και, τελικά, να αλλάξουν αντιλήψεις.
Όπως μας είπε, πρόκειται για βιωματικά παιχνίδια μέσα από τα οποία ζητούν από τις μεικτές ομάδες να συνεργαστούν, προκειμένου από κοινού να πετύχουν έναν στόχο.
Σε ερώτηση για τη συνέχιση ανάλογων δράσεων, μας είπε ότι πραγματοποιούνται ήδη δύο φορές κάθε μήνα, κάθε φορά σε διαφορετικό σχολείο, αλλά και στο Πανεπιστήμιο, προκειμένου οι μαθητές αλλά και οι φοιτητές να νιώσουν ενσυναίσθηση για τα άτομα με αναπηρία, να την αποδεχτούν και να μην τη φοβούνται.
Στην ερώτηση αν η κοινωνία έχει τελικά αποδεχτεί αυτά τα άτομα, μας είπε ότι δέχονται μια καλή αύρα από τη νέα γενιά, την οποία θεωρεί «πιο δουλεμένη από την παλιότερη, είναι πιο ανοιχτή στην αναπηρία, τη διαφορετικότητα, στην ένταξη, στην ισότητα», οπότε κατά την κα Κάρτσωνα υπάρχει ελπίδα.
Τέλος, σε ερώτηση για το αν η Καλαμάτα είναι μια φιλική πόλη για τα άτομα με αναπηρία, μας απάντησε ότι «δυστυχώς, ενώ φαίνεται να υπάρχει καλή πρόθεση, συνήθως τα έργα παραλαμβάνονται από άτομα που δε γνωρίζουν τις δυσκολίες των ατόμων με αναπηρία.
Έργα που δεν παραλαμβάνονται από άτομα με κινητικές δυσκολίες, με προβλήματα όρασης, με αναπηρίες, αλλά από άτομα που δεν έχουν γνώσεις και ανάλογα βιώματα».
Χαρακτηριστικά μας ανέφερε ράμπες ΑμεΑ σε πεζοδρόμια που δε συνεχίζονται στο απέναντι πεζοδρόμιο, κι έτσι το αμαξίδιο αναγκάζεται να κινηθεί στο οδόστρωμα.
Οι δε γραμμές όδευσης τυφλών καταπατούνται από τραπεζοκαθίσματα, ή χαμηλές τέντες.
Η κα Κάρτσωνα έκλεισε λέγοντας ότι αυτά τα άτομα έχουν δικαιώματα, όπως όλοι μας, για πρόσβαση στον πολιτισμό, στην εκπαίδευση και στη μετακίνηση.
Εκ μέρους του 1ου ΕΠΑΛ ο καθηγητής Νίκος Καραγιαννίδης, που είναι και πρόεδρος του ΣΥΦΑΜΕΑ Μεσσηνίας, μας ανέφερε ότι με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία 40 μαθητές της ειδικότητας Δημόσιας Υγείας ήρθαν σε επαφή με ωφελουμένους του ΚΕΦΙΑΠ, με σκοπό να μάθουν για την ένταξη και την ενσωμάτωση.
Σχετικά με τη δράση, ανέφερε ότι οι μαθητές έκαναν βιωματικές δραστηριότητες με στόχο την ευαισθητοποίηση και την ένταξη.
Κλείνοντας παρατήρησε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το σχολείο του λαμβάνει μέρος σε αυτό το πρόγραμμα, αφού ήδη έχει συμμετάσχει τρεις φορές, με στόχο να συνεχιστεί και να ευαισθητοποιηθούν περισσότεροι μαθητές.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
