Για την Ευρώπη του σοσιαλισμού και του ανθρώπου
Η επικύρωση του Brexit στο τέλος Ιανουαρίου από Βρετανία και Ε.Ε. πρέπει να θεωρείται ένα εξαιρετικά αρνητικό γεγονός. Όσο και αν, για ένα χρόνο τουλάχιστον, τίποτε δεν αλλάζει στις μεταξύ τους σχέσεις, η πορεία που θα πάρουν τα πράγματα διαφάνηκε από τις πρώτες στιγμές μετά την επικύρωση.
«Σύγκρουση πάνω στις εμπορικές συμφωνίες μετά το Brexit» ήταν ο τίτλος κειμένου που παρουσιάστηκε στην ιστοσελίδα του Reuters (www.reuters.com › article › us-britain-eu) στις 3 Φεβρουαρίου.
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Βρετανία συγκρούστηκαν τη Δευτέρα πάνω στο ζήτημα των εμπορικών συμφωνιών που θα ισχύουν μετά το Brexit, με τον πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον να επιμένει ότι δε χρειάζεται να υπογράψει τους κανόνες του μπλοκ και τις Βρυξέλλες να προειδοποιούν για δασμούς (φόρους στα εισαγόμενα από Βρετάνια), αν δεν το κάνουν».
Δεν μπορεί να υπάρξει διακανονισμός, συμφωνίες «κυρίων» μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών στην περίοδο της κρίσης, στην περίοδο κατανομής ζημιών, όσο και αν υπόσχονται κάθε προσπάθεια για να το πετύχουν.
Η Γερμανία, η ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας, βρίσκεται στην πραγματικότητα σε ύφεση.
«Η Γερμανία μόλις απέφυγε την ύφεση, σύμφωνα με νέα επίσημα στοιχεία. Η οικονομία της χώρας αυξήθηκε κατά 0,1% το τρίτο τρίμηνο του έτους, μετά που είχε συρρικνωθεί κατά τους τρεις προηγούμενους μήνες… Η ισχύς της Γερμανίας ως εξαγωγέας μεταποιημένων προϊόντων, την έχει αφήσει εκτεθειμένη στην πρόσφατη σύγκρουση στο παγκόσμιο εμπόριο» (Ιστοσελίδα BBC, Νοέμβριος 14, 2019 -www.bbc.com › news › business).
Κατάφερε ένα 0.1% ανάπτυξη η περίφημη γερμανική οικονομία, αφού είχε συρρικνωθεί τους προηγούμενους μήνες. Που αν αντί 0.1% είχε «πετύχει» -0.1%, θα βρισκόταν και επίσημα σε ύφεση, ο ορισμός της οποίας είναι αρνητική ανάπτυξη για δύο διαδοχικά τρίμηνα.
Η Γερμανία, που με αρκετό δίκαιο κατηγορούν, και η δεξιά κυβέρνηση της Βρετανίας, ότι καθορίζει τους κανόνες του παιγνιδιού στην Ε.Ε. όσο πιο ευνοϊκά μπορεί για την ίδια, δεν απέφυγε τελικά το μοιραίο. Και συμπαρασύρεται στη δίνη της παγκόσμια κρίσης.
Αν, όμως, η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης και μία από τις ισχυρότερες του κόσμου, μπαίνει σε κρίση σε μια περίοδο που χρησιμοποίησε ό,τι μπορούσε όσο πιο ευνοϊκά για την ίδια, τότε το πιο ξεκάθαρο συμπέρασμα είναι ότι οι λόγοι της κρίσης πάνε πολύ πιο βαθιά από απλές ευνοϊκότερες συμφωνίες για κάποιους.
Αν, όμως, η ισχυρότερη οικονομία της Ε.Ε. μπήκε σε ύφεση μέσα σε συνθήκες που ήταν οι πιο ευνοϊκές για αυτήν, σε συνθήκες που δεν υπήρχαν εμπορικοί πόλεμοι και οικονομικές συγκρούσεις, αλλά κοινές αποφάσεις, πόσες δυνατότητες έχει η Βρετανία να βγει από την κρίση μέσα από το Brexit, μέσα στην προδιαγραφόμενη περίοδο εμπορικών πολέμων και οικονομικών συγκρούσεων;
Δύο μόνο μέρες μετά τις υπογραφές, ο Βρετανός πρωθυπουργός χαρακτήρισε τη Βρετανία ως «τον ‘υπερφορτισμένο’ (supercharged) υπεράνθρωπο του ελεύθερου εμπορίου» (Ιστοσελίδα του Reuters). Και συμπλήρωσε ότι «δε χρειάζεται να αποδεχθεί τους κανόνες της Ε.Ε.».
Κανένας δεν μπορεί να είναι τόσο ανόητος να πιστεύει ότι, ειδικά σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης, μπορεί να υπάρξει θετική πορεία μιας οικονομίας ανεξάρτητα από τον υπόλοιπο κόσμο. Και ακόμα χειρότερα, ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη μέσα από οικονομική σύγκρουση με τον υπόλοιπο κόσμο, ειδικά με τις μεγάλες οικονομίες.
Μπροστά, όμως, στο χάσιμο του παλιού κύρους και κερδών, που δεν μπορεί να εξασφαλίσει πια η συμβατική οικονομική πολιτική, είναι έτοιμοι για μια επιχείρηση, «όλα για όλα». Ελπίζοντας ότι μέσα από τη βία των πολέμων, περιφερειακών αλλά και γενικευμένων, θα επιβάλουν τη θέλησή τους, κτίζοντας από τώρα τις ανάλογες συμμαχίες.
Του Σωτήρη Βλάχου
