ΙΑΤΡΕΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Συντονισμός φορέων για την προστασία αστέγων
Αίτημα προς το Δήμο για συνεργασία και εξεύρεση μόνιμης λύσης
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Πόσοι είναι ακριβώς οι άστεγοι στην Καλαμάτα, κανένας δεν ξέρει. Ενώ πρόκειται για φαινόμενο παράλληλο της κρίσης, αν και ορισμένοι προϋπήρχαν αυτής, δεν υπάρχει μία πραγματική εκτίμηση, ένα αληθινό νούμερο στο οποίο να συμφωνούν όλοι. Ακούγονται διάφορα, με μεγάλες αποστάσεις το ένα από το άλλο.
Όπως και να έχουν, όμως, τα νούμερα, έχουμε πέσει πάνω τους κάποια στιγμή. Αρκετούς, μάλιστα, τους έχουμε δει παραπάνω από μία φορά.
Τις προηγούμενες ημέρες, πάντως, το Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Καλαμάτας έστειλε μια επιστολή προς το δήμαρχο Παναγιώτη Νίκα, αλλά και τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης, μέσω της οποίας υπογράμμιζε την ύπαρξη του φαινομένου στην πόλη μας, ενώ πρότεινε την ανάληψη δράσεων, ώστε αυτοί οι άνθρωποι να καταφέρουν κάποια στιγμή, με τη συνεργασία όλων των φορέων, να βρουν μόνιμη στέγη και θέρμανση.
Ειδικότερα, στο κείμενο που υπογράφει ο υπεύθυνος Ιατρικού Τμήματος του Ιατρείου Αλληλεγγύης Καλαμάτας, νεφρολόγος Α. Πουλόπουλος, αναφέρεται: «Στην Καλαμάτα υπάρχουν ορισμένοι άστεγοι, τους οποίους γνωρίζουμε όλοι. Βρίσκονται στο χώρο του παλιού νοσοκομείου και παλιότερα στεγάζονταν στο κτήριο της πρώην καρδιολογικής κλινικής.
Τώρα διαμένουν σ’ ένα κατεστραμμένο λυόμενο, με σπασμένα παράθυρα, χωρίς θέρμανση και φωτισμό, χωρίς τουαλέτα και τις περισσότερες φορές υποσιτίζονται. Η κατάσταση είναι απαράδεκτη, θλιβερή και ασύμβατη με την έννοια του κοινωνικού κράτους, της κοινωνίας της αλληλεγγύης και με την ανθρώπινη υπόσταση.
Τι θα γίνει με τους ανθρώπους αυτούς, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο περιήλθαν σε αυτή την κατάσταση;
Θεωρούμε απαραίτητο και επιβεβλημένο να εξασφαλιστεί μόνιμη στέγη και θέρμανση γι’ αυτούς τους ανθρώπους με πρωτοβουλία της τοπικής κοινωνίας.
Με τη σειρά τους και αυτοί θα μπορούσαν να προσφέρουν εργασία, με τη μορφή κοινωνικού έργου, στο Δήμο ή στον Κοινωνικό Φορέα. Δεν μπορεί να μένουνε άνθρωποι κάτω από αυτές τις συνθήκες στη σημερινή εποχή. Είναι προσβολή για την κοινωνία μας και τον πολιτισμό μας.
Εμείς από το φορέα μας θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν. Θέλουμε, όμως, τη δική σας παρέμβαση και τις δικές σας ενέργειες, προκειμένου, όχι μόνο να βοηθήσουμε, αλλά να λύσουμε το θέμα μόνιμα ή σχεδόν μόνιμα στην περιοχή μας».
Από τότε μέχρι σήμερα δεν είδε το φως της δημοσιότητας καμία ενέργεια επίλυσης του προβλήματος. Ίσως στο επόμενο διάστημα υπάρξουν κάποιες ανακοινώσεις…
