Η συγκεκριμένη φράση αποτελούσε μότο του Περίανδρου Πόπωτα, δημάρχου Κολοκοτρωνιτσίου, ήρωα του σήριαλ «Το καφέ της Χαράς».
Θα μπορούσε, δε, να χαρακτηριστεί ως προφητική, δεδομένου πως όσο το σήριαλ ήταν στον «αέρα», ουδείς μπορούσε να προδικάσει τη συνέχεια. Και σε ποια συνέχεια αναφέρομαι; Υπομονή και συνεχίστε το διάβασμα.
Θυμάμαι πολύ αμυδρά αφηγήσεις του πατέρα μου πως κάποιος που ήθελε να καπνίσει, αγόραζε χύμα τσιγάρα, αφού το πακέτο κόστιζε πολύ την εποχή εκείνη. Έτσι, πήγαινε στο περίπτερο, στο καπνοπωλείο ή όπου αλλού, έδινε όσα χρήματα μπορούσε και προμηθευόταν τον αντίστοιχο αριθμό τσιγάρων.
Αυτά ίσχυαν τη δεκαετία του ’50. Έπρεπε, όμως, να περάσουν περί τα 60 χρόνια για να τεθούν, δυστυχώς, ξανά σε ισχύ…
Χ.Χ.
