Σταυρούλα Αγρίου: Με απούσα την κοινωνία πέρασε το νέο χωροταξικό σχέδιο

Σταυρούλα Αγρίου: Με απούσα την κοινωνία πέρασε το νέο χωροταξικό σχέδιο

Η αιφνιδιαστική και χωρίς σοβαρή μελέτη ψήφισή του μόνο ερωτηματικά προκαλεί
Ο νόμος που μόλις ψηφίσθηκε για τις χωροταξικές ρυθμίσεις εγκυμονεί πολλούς και σοβαρούς κινδύνους, καθώς η άρση των περιορισμών σε περιοχές αμιγούς κατοικίας είναι βέβαιο ότι θα ανοίξει την κερκόπορτα για ανεξέλεγκτη δόμηση.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό δε θα συμβεί, γιατί δε θα το επιτρέψουν οι Δημοτικές Αρχές. Η εμπειρία, όμως, έχει δείξει ότι, είτε λόγω διαφθοράς είτε λόγω ανεπάρκειας, κανείς δεν μπορεί να περιμένει ότι οι Δήμοι θα συγκρατήσουν το όποιο κύμα άναρχης δόμησης.
Το γεγονός, μάλιστα, ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εμφανίσθηκε αιφνιδιαστικά προς ψήφιση, χωρίς σοβαρή μελέτη και συζήτηση, μόνο ερωτήματα προκαλεί.
Για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ζητήσαμε την άποψη της πολιτικού μηχανικού, μέλους της Νομαρχιακής Επιτροπής Μεσσηνίας του ΤΕΕ και γραμματέως Μεταπτυχιακών Δημόσιας Διοίκησης, Σταυρούλας Αγρίου.
Όπως μας τόνισε, το χαρακτηριστικό στοιχείο είναι οι εκτεταμένες αλλαγές και ανατροπές στη χωροταξική, πολεοδομική και περιβαλλοντική νομοθεσία, η οποία θα ολοκληρωθεί το επόμενο διάστημα από το υπουργείο Περιβάλλοντος:
«Πρώτο ήρθε τις προηγούμενες ημέρες με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ένα χωροταξικό – πολεοδομικό σχέδιο νόμου, το οποίο, μάλιστα, συνδέθηκε πολιτικά με τα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της επόμενης δόσης. Θα ακολουθήσει σχέδιο νόμου για τα δάση, ενώ το τρίπτυχο θα κλείσει με τον αιγιαλό και την παραλία.
Το σχέδιο νόμου που κατατέθηκε και ψηφίστηκε από τη Βουλή αποτελείται από δύο κομμάτια: το πρώτο συνδέεται άμεσα με τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται τον τελευταίο καιρό και στοχεύει να απαλείψει το “εμπόδιο” της χωροταξικής νομοθεσίας στην επιχειρηματική δραστηριότητα (καθώς στο παρελθόν πολλές επενδύσεις έχουν ακυρωθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας, επειδή δεν προβλέπονται στον σχεδιασμό μιας περιοχής). Και το δεύτερο αφορά στην τροποποίηση της νομοθεσίας για τις χρήσεις γης, δηλαδή το ποια δραστηριότητα θα επιτρέπεται σε κάθε περιοχή.
Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι χωροταξία σημαίνει επί της ουσίας σύγκρουση συμφερόντων, αφού βάζοντας όρια στο χώρο μιας πόλης, κάποιοι θα θιγούν και κάποιοι θα ωφεληθούν. Πέρα από τον πρώτο σχολιασμό μου, αν και δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος μελέτης του, αφού μέχρι την τελευταία στιγμή άλλαζαν κάποια άρθρα, να σχολιάσουμε επιπλέον κάποια σημεία. Δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την περαιτέρω στελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών, η οποία σήμερα είναι ανύπαρκτη.
Ερωτηματικά υπάρχουν στο θέμα της βούλησης αντιμετώπισης των διαφόρων συμφερόντων, όρος που δε φαίνεται να ενυπάρχει στη φιλοσοφία του νομοσχεδίου, από τη στιγμή που η διαβούλευση ήταν γράμμα κενό. Αυτό το έλλειμμα δημοκρατίας  και η μη παροχή δυνατότητας στους φορείς και τους πολίτες να διατυπώσουν τις απόψεις τους, με προβληματίζει.
Επίσης, δεν απαντά στην πηγή χρηματοδότησης όλων αυτών των αλλαγών, αλλά και δεν ακουμπά τη ρίζα του προβλήματος στο θέμα, για παράδειγμα, των καθυστερήσεων στις πολεοδομικές μελέτες. Όλοι γνωρίζουμε, πλέον, ότι τα γραφεία των βουλευτών και των υπουργών ήταν αυτά που χάραζαν τα σχέδια και όχι οι επιστήμονες.
Από την άλλη πλευρά, η ανάγκη του Προεδρικού Διατάγματος 23/12/87 ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Υπήρχαν πολλά κενά που έπρεπε να αντιμετωπιστούν, κάτι που προσπαθεί να κάνει το νέο νομοσχέδιο με την κατάργηση των περιοχών αμιγούς κατοικίας.  
Επίσης, ορίζονται δύο νέες κατηγορίες περιοχών, “κατοικία επιπέδου γειτονιάς” και “κατοικία ενδιάμεσου επιπέδου”. Στην πρώτη, στην οποία η κατοικία πρέπει να καταλαμβάνει τουλάχιστον το 50% ανά κτήριο, επιτρέπεται πλήθος δραστηριοτήτων, από εμπορικά καταστήματα έως ιδιωτικές κλινικές και κτήρια στάθμευσης.
Στη δεύτερη κατηγορία προστίθενται και άλλες επιβαρυντικές χρήσεις, όπως πολυκαταστήματα, συνεδριακά κέντρα, εστιατόρια, καφετέριες κ.ά.
Επίσης, καταργείται το εθνικό χωροταξικό πλαίσιο και αντικαθίσταται από ένα γενικό πλαίσιο πολιτικής που ονομάζεται “εθνική στρατηγική”».
Η κα Αγρίου μάς ανέφερε και μια σειρά άλλων αλλαγών στο νομοσχέδιο, αλλά εκείνο που κρατήσαμε από την ενημερωτική συζήτηση είναι η έλλειψη διαλόγου με την κοινωνία.

Του Αντώνη Πετρόγιαννη