Πριν από μερικές ημέρες έγινε προσπάθεια να στηθεί και δεύτερη «θαλάσσια παιδική χαρά» στην πόλη μας, στην παραλία της Ανάστασης, και μάλιστα στο σημείο που υπάρχει η ράμπα πρόσβασης των ΑμεΑ. Η κινητοποίηση των κατοίκων της περιοχής αλλά και της πόλης γενικότερα ήταν άμεση. Με καθημερινή τους παρουσία ζητούσαν να μάθουν τον τρόπο και το σκεπτικό αδειοδότησης της συγκεκριμένης εγκατάστασης, ενώ παράλληλα ξεκίνησε και η συλλογή υπογραφών για την απομάκρυνσή της. Η στάση των λιμενικών που είχαν καλεστεί από τον ιδιοκτήτη της εγκατάστασης ήταν προκλητική. Ενώ μιλούσαν φιλικά με τον ιδιοκτήτη και τους εργαζόμενούς του, αντιμετώπιζαν τον κόσμο που είχε μαζευτεί ως εν δυνάμει ταραξίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την επίσκεψη της εισαγγελέως στο χώρο, λιμενικός ζήτησε τη συνδρομή των αστυνομικών που βρίσκονταν στο σημείο, για να δημιουργήσει μια «περίμετρο ασφαλείας», όπως χαρακτηριστικά είπε, λες και είχε να κάνει με επικίνδυνους τρομοκράτες.
Μετά τη συλλογή 1.000 και πλέον υπογραφών και τη δυναμική παρέμβαση των κατοίκων στο Δημοτικό Συμβούλιο, τόσο ο Δήμος όσο και το Λιμενικό, αναγκάστηκαν να ανακαλέσουν τις άδειες που είχαν εκδώσει και η παραλία της Ανάστασης είναι και πάλι ελεύθερη (μέχρι νεωτέρας) για τους λουόμενους. Μπορεί η συγκεκριμένη περίπτωση να είναι μια νίκη των κατοίκων, ωστόσο η υφαρπαγή δημόσιων χώρων, ιδιαίτερα στην παραλία και τη θάλασσα, δεν έχει τελειωμό.
Όπως όλοι γνωρίζετε, υπάρχει και άλλη «θαλάσσια παιδική χαρά», η οποία λειτουργεί στην πόλη μας και η οποία καταλαμβάνει θαλάσσιο χώρο που θα έπρεπε να είναι ελεύθερος για όλους. Ακόμα, όμως, και αν δεχθούμε ότι μπορεί κάποιος (ποιος άραγε;) να εκχωρεί δημόσιους χώρους σε ιδιώτες και μάλιστα με το ευτελές ενοίκιο των 700 ευρώ το χρόνο για 50 τ.μ. ακτής και 625 τ.μ. στο θαλάσσιο χώρο (κάτι που εμείς δεν πρόκειται να δεχθούμε ποτέ), όλοι θα συμφωνήσουμε ότι αυτό θα πρέπει να γίνεται με βάση το ισχύον νομικό καθεστώς.
Στην περίπτωση, λοιπόν, της «θαλάσσιας παιδικής χαράς», δεν έχουν τηρηθεί ούτε τα προσχήματα. Η αδειοδότηση των συγκεκριμένων εγκαταστάσεων από το Λιμενικό γίνεται βάση της 2127/12/2000 (12/6/2000) εγκύκλιο ΥΕΝ, η οποία μεταξύ των άλλων αναφέρει:
-Η ανάπτυξη των μέσων της «θαλάσσιας παιδικής χαράς» απαγορεύεται σε βάθος θάλασσας μεγαλύτερο των 2 μέτρων (όποιος γνωρίζει τη θάλασσα της Καλαμάτας, γνωρίζει ότι μετά τα 4-5 μέτρα από την ακτή το βάθος της θάλασσας είναι μεγαλύτερο των 2 μέτρων). Απαγορεύει, επίσης, την ανάπτυξή τους πέραν των 20 μέτρων από την ακτογραμμή (η αδειοδότηση των συγκεκριμένων υπερβαίνει το σχετικό όριο και φτάνει τα 25 μέτρα).
-Τα «φουσκωτά» που χρησιμοποιούνται θα πρέπει να απομακρύνονται από τη θάλασσα, να ξεφουσκώνουν και να φυλάσσονται στην ακτή με ευθύνη του ιδιοκτήτη (περάστε μια βόλτα το βράδυ να διαπιστώσετε και μόνοι σας ότι δεν τηρείται η συγκεκριμένη οδηγία. Τώρα το ότι κάποιος μπορεί να τα χρησιμοποιήσει το βράδυ και τα ατυχήματα που τυχόν θα συμβούν, δε φαίνεται να ενδιαφέρουν τον ιδιοκτήτη και τις αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες).
-Ο μέγιστος αριθμός των ατόμων που χρησιμοποιούν τη «θαλάσσια παιδική χαρά» δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 10 (εδώ ο «νομοθέτης» ξέχασε να λάβει υπόψη του το κέρδος του ιδιοκτήτη!)
-Η εγκατάσταση δεν πρέπει να λειτουργεί με ένταση ανέμου μεγαλύτερη ή ίση των 4 μποφόρ για λόγους ασφαλείας.
-Δεν επιτρέπεται η χρήση των φουσκωτών από άτομα που δε γνωρίζουν κολύμπι. Ενώ η χρήση τους από παιδιά μικρότερα των 12 ετών γίνεται μόνο με τη συγκατάθεση του γονιού και τη δήλωσή του ότι το παιδί γνωρίζει κολύμπι (ας λάβουν, λοιπόν, υπόψη τους και οι γονείς πως η ασφάλεια των παιδιών τους είναι αποκλειστικά δική τους ευθύνη και ας προβληματιστούμε όλοι μπροστά στην εικόνα μικρών παιδιών με σωσίβια αμφιβόλου ποιότητας).
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν όλα ήταν νομότυπα ή γίνουν με αγορασμένες από τα επιχειρηματικά συμφέροντα εγκυκλίους, δεν μπορούμε να δεχθούμε το ξεπούλημα της θάλασσας και τον κίνδυνο στον οποίο θέτουν κάποιοι επιτήδειοι τα ίδια μας τα παιδιά. Μπορεί τώρα να υπάρχει μόνο μία τέτοια εγκατάσταση, αλλά ας θυμηθούμε όλοι πόσες ομπρέλες και ξαπλώστρες υπήρχαν στην παραλία μας πριν από μερικά χρόνια. Θέλουμε η παραλία και η θάλασσα να είναι ελεύθερη για όλους. Θέλουμε τα παιδιά μας να μπορούν να παίξουν στην ακροθαλασσιά με τα βότσαλα, να έχουν χώρο να τρέξουν και να παίξουν στην παραλία, να μπορούν να κολυμπήσουν ελεύθερα στη θάλασσα, ακριβώς όπως κάναμε και εμείς.
-Καμία παραχώρηση του θαλάσσιου χώρου σε ιδιώτες. Ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα για όλους.
-Επαρκής λωρίδα πρόσβασης κατά μήκος όλης της ακτής. Οι ομπρέλες και οι ξαπλώστρες των καταστημάτων να τοποθετούνται αρκετά πιο μακριά από την ακτογραμμή.
-Οι δημόσιοι χώροι ανήκουν σε όλους, για αυτό και πρέπει όλοι να τους υπερασπιστούμε.
Πρωτοβουλία Πολιτών για Δημόσιους Χώρους: “Ελευθερώστε τις θάλασσες”
