Του Νίκου Αλεξανδρόπουλου
Διαβάζοντας τις δηλώσεις της άρχουσας τάξης της πόλης μας, και όχι μόνο, για το συμπαθή τέως βουλευτή και τέως υφυπουργό, κύριο Λαμπρόπουλο, με θέμα τη συμμετοχή της φιλελεύθερης παράταξης με μορφή εκπροσώπησης βουλευτικής έδρας στο Κοινοβούλιο, όπως 1. «δεν μπορεί να μείνει χωρίς φιλελεύθερη εκπροσώπηση στο Κοινοβούλιο, αφού ο τέως πρωθυπουργός έχει σοβαρά θεσμικά καθήκοντα ως αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης», θα ήταν αφελές από μέρους μας να πιστεύουμε ότι ο τέως πρωθυπουργός δεν μπορεί να παρακολουθήσει τα θέματα του νομού στο Κοινοβούλιο. Όχι μόνο αυτά μπορεί να παρακολουθήσει και να τρέξει, αλλά και πάρα πολύ περισσότερα! Είναι απόλυτος γνώστης και με τις ενέργειές του προωθήθηκαν όλα τα μεγάλα έργα της Μεσσηνίας!
Εκτός αν υπάρχουν άλλες προεκτάσεις που οι γύρω από τον κύριο Λαμπρόπουλο τροφοδοτούν από άγνοια και παρά τη θέληση τους επιφυλλιδογράφους που έχουν άλλους στόχους, όπως μεθοδεύσεις για την υπονόμευση του τέως πρωθυπουργού!
2) «γι’ αυτό πρέπει να υποστηριχθεί σθεναρά από όλους όσοι έχουν ρόλο και λόγο σε αυτόν τον τόπο».
Έρχομαι στο ρόλο. Αυτοί που έχουν «ρόλο», τι έκαναν για να ενισχύσουν τα ποσοστά της φιλελεύθερης παράταξης, ώστε να μην υπάρξει το κενό εκπροσώπησης που διακονίζονται; Μήπως δεν εξάντλησαν τη σθεναρότητά τους;
Εδώ, όμως, θέλουν να την εξαντλήσουν!
Ας δούμε, όμως, και το «λόγο», εκτός από το ρόλο!
Αυτοί που «έχουν λόγο», δεν τους διάβασα στη σύσκεψη που έγινε στα γραφεία του κόμματος στην Αθήνα! Εγώ γνωρίζω ότι, όποιος έχει λόγο, τον καταθέτει και τον υπερασπίζεται σε ευθεία γραμμή!
Λόγο έχουμε όσο ο συμπατριώτης μας είναι πρωθυπουργός και μετά τις εκλογές δείχνουμε αναξιοπρέπεια;
Διαβάζω από τον κύριο Λαμπρόπουλο: «παραμερίζω το ηθικό και προσωπικό μέρος της πράξης». Μήπως ο συμπαθής τέως υφυπουργός μπορεί να μας διασαφηνίσει το ηθικό μέρος της πράξης; Παραγνωρίζει μεν το ηθικό μέρος της πράξης, αλλά δεν αναγνωρίζει την ηθική υποχρέωση που έχει έναντι αυτού που τον υπουργοποίησε (από όσο γνωρίζω), με μοναδικό έργο καθ’ όλη τη διάρκεια της υπουργικής του θητείας την επισκευή (ενεργοποίηση) της μηχανής παραγωγής αρβυλών!
Σε άλλο σημείο διαβάζω: Δε θα υπάρχει αντιπολίτευση στο νομό. Πρωτάκουστο! Όταν ο κύριος Λαμπρόπουλος εκλεγόταν με το 2ο σταυρό φιλανθρωπίας, μπορεί να μας πει ποιος τον ψήφισε τον εκλογικό νόμο; Τότε πού ήταν; Μήπως ήταν παρών; Πού είναι το πρωτάκουστο; Τώρα κατάλαβε ότι αυτός ο εκλογικός νόμος είναι ένα έκτρωμα και τον αφήνει εκτός Βουλής;
Δε μας πείθει ο κύριος Λαμπρόπουλος!
Δεν κόπτεται, γιατί θα εκλείψουν οι αντιπολιτευτικές του κορώνες για την προάσπιση των συμφερόντων του νομού, αλλά το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η απώλεια της βουλευτικής αποζημίωσης!
Επίσης, διαβάζω από γράφοντα «να καταλάβετε την έδρα της Θεσσαλονίκης». Όπως οι γράφοντες έχουν τη συγκεκριμένη άποψη, γιατί και οι Θεσσαλονικείς να μην έχουν την δική τους άποψη, π.χ. έφυγες
από το χωριό σου και ήρθες να μας πάρεις την έδρα, και άλλες απόψεις πολλές (ο κύριος Μαντάς μιλάει για σημειολογία χωρίς να αναγράφει την ουσία του προβλήματος).
Αν ήμαστε εμείς στη θέση του τέως πρωθυπουργού, τι θα έπρεπε να κάνουμε;
Αυτό δεν είναι άσκηση πολιτικής (πολιτικός ρεαλισμός) και μόνο το παιχνίδι της κολοκυθιάς θυμίζει!
Τέλος, θα ήθελα να συστήσω στους εκφράζοντες απόψεις περί το συμπαθή τέως υφυπουργό, ότι μόνο καλό δεν του κάνουν! Μια κοινωνία που σκέπτεται με ψυχοπονιάρικους όρους περί δήθεν κοινωνικής δικαιοσύνης, ευθύνεται για την έλλειψη κριτικής σκέψης, ευθύνεται για τη γενική έκπτωση που χρησιμοποιεί το μαρτυρολογικό μοντέλο και που στο τέλος μορφοποιείται σε αφασικό μοντέλο.
Μακριά από το συλλείτουργο που μόνο κακό κάνει στον τόπο!
