Η Ελλάδα ανήκει στο ευρώ. Είναι η φράση που ειπώθηκε προχθές, και που συμφωνούμε, από τον αρχιτέκτονα και εμπνευστή της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής που επέβαλε τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, Βόλφρανγκ Σόιμπλε. Είναι το δόγμα το οποίο έφερε την Ελλάδα στη θέση να βιώσει πρωτόγνωρες οικονομικές και κοινωνικές καταστάσεις.
Οι καταστάσεις αυτές ήρθαν ως αποτέλεσμα της σκληρής πολιτικής της λιτότητας στην Ευρώπη, πολιτική που περισσότερο από όλα τα οικονομικά ασθενή κράτη έπληξε εμάς. Φυσικά, όχι τυχαία, αφού επί 40 χρόνια περίπου είμαστε ένα κράτος που γιγαντώσαμε τον κρατισμό με στρεβλώσεις, την αδιαφάνεια, τον ωχαδελφισμό, τις αλόγιστες δαπάνες, τη φοροδιαφυγή κυρίως, τη διάλυση της παραγωγικής βάσης, την έλλειψη διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Χωρίς μεταρρυθμίσεις, με απίστευτες στρεβλώσεις του δημόσιου αλλά και ιδιωτικού τομέα, καταλήξαμε να μην παράγουμε σχεδόν τίποτα, να εισαγάγουμε τα πάντα, να εξάγουμε ελάχιστα.
Η Ελλάδα αναγκάσθηκε να μπει σε πρόγραμμα χρηματοδότησης, προκειμένου να ανταπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις της και να μην οδεύσει σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, αλλά με σκληρούς όρους. Η είσοδος στο μνημόνιο ήταν προφανώς αναπόφευκτη, μάλλον βιαστική, χωρίς σοβαρή διαπραγμάτευση, αφού δεν υπήρξε σχέδιο και πρόγραμμα από εμάς, καταστήσαμε την πατρίδα μας έρμαιο των διαθέσεων μιας σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής λιτότητας, υπό την εποπτεία της τρόικας, οργάνου που στελεχώθηκε από υπηρεσιακούς παράγοντες των 3 οργάνων που χρηματοδοτούσε το μνημόνιο (ΕΚΤ, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Ένωση).
Όμως, εκ των πραγμάτων φάνηκε ότι η πολιτική της τρόικας και των μνημονίων για την Ελλάδα υπήρξε ισοπεδωτική, αφού η ανεργία παραμένει στα ποσοστά του 26% και με τη βαρεία φορολόγηση και τη φτώχεια, έχει αποδιοργανωθεί ο κοινωνικός αλλά και παραγωγικός ιστός της χώρας, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να ανταποκριθούμε πλέον στις υποχρεώσεις μας αφού δεν υπάρχουν επενδύσεις, δουλειές και χρήματα. Φυσικά, έγιναν πολλά, μεταρρυθμίσεις, εργώδης προσπάθεια σε προειλημμένες κακές αποφάσεις, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και, μάλιστα, με πλεόνασμα, παραμένουν όμως πολλά να γίνουν ακόμη (διοικητικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις).
Τα παραπάνω συνετέλεσαν να αποφύγουμε την καταστροφή με χρεοκοπία, και να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη. Όλα αυτά προς όφελος όχι μόνο δικό μας, αλλά κυρίως των πιστωτών μας, οι οποίοι θέλουν τα χρήματά τους. Η συνταγή των δανειστών και εταίρων μας εκτελέστηκε κατά το πλείστον, όμως η Ελλάδα παραμένει τελικά ασθενής.
Η νέα κυβέρνηση, που ο ελληνικός λαός επέλεξε, αφού ξεκαθάρισε δια στόματος πρωθυπουργού και υπουργού Οικονομικών, ότι πιστεύει στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδας και θα είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της, αιφνιδιάζοντας τους Ευρωπαίους είναι αλήθεια, ζητά ανάσα και χρόνο για τις προτάσεις της, ζητώντας κατάργηση της τρόικας, διαπραγμάτευση στον επαναπροσδιορισμό διαχείρισης του χρέους, το οποίο με τους υπάρχοντες όρους και δεδομένα είναι αλήθεια πως δε βγαίνει.
Αυτό διατυπώθηκε πριν από μία εβδομάδα, μέχρι και από το μέχρι πρότινος, έναν από τους υποστηρικτές των μνημονίων, πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, αλλά και από πολλούς οικονομικούς αναλυτές και παράγοντες.
Ο ηγέτης Κωνσταντίνος Καραμανλής, το 1974, υπεραμυνόμενος του δικού του δόγματος ότι ανήκουμε στη Δύση, έδωσε ταυτόχρονα διαπραγματευτική μάχη και πόρτα στους τότε πολιτικο-στρατιωτικούς εταίρους μας (ΝΑΤΟ), υποστηριζόμενος από όλα τα τότε τα πολιτικά κόμματα για το συμφέρον της πατρίδας. Έτσι και τώρα οφείλουμε να είμαστε κοντά στην προσπάθεια και τον αγώνα της κυβέρνησης την ύστατη τούτη ώρα στην εξεύρεση μιας δίκαιης αλλά και βιώσιμης λύσης. Δεν υποστηρίζουμε ποιο κόμμα μάς κυβερνά, ή ποιοι είναι οι βουλευτές μας στο κοινοβούλιο, υποστηρίζουμε τη συνέχεια ύπαρξης του Έθνους μας, υποστηρίζουμε το μέλλον των παιδιών μας.
Η κυβέρνηση οφείλει, όμως, με σύνεση και σοβαρότητα, νηφαλιότητα, όχι λαϊκισμούς, με μελέτη των οικονομικών δεδομένων, να προβεί σε ρεαλιστικές και κοστολογημένες Προγραμματικές Δηλώσεις και σχέδιο προς στους εταίρους μας για καθοριστική διαπραγμάτευση χωρίς ρήξη και να καταστήσει σαφές το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε.
Το γεγονός ότι το ζήτημα της διευθέτησης του χρέους και η αδυναμία εξυπηρέτησής του, με τους υπάρχοντες όρους, αλλά και των όρων των μνημονίων, έχει τεθεί επί τάπητος και, μάλιστα, προβληματίζοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι στα θετικά.
Σθεναρά, λοιπόν, όλοι να στηρίξουμε την προσπάθεια της κυβέρνησης σε αυτόν τον αγώνα, μαζί, χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες και μεμψιμοιρίες, με βάση τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, για χαλάρωση πια της πολιτικής λιτότητας και αναθεώρηση του τρόπου διαχείρισης και αποπληρωμής του χρέους, αλλά και άμεση δρομολόγηση των μεταρρυθμίσεων.
Οι τομές και οι μεταρρυθμίσεις, η πάταξη της φοροδιαφυγής, το δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα θα φέρουν ηρεμία και μία σταθερή οικονομική κατάσταση, με ανάπτυξη και ένα περιβάλλον ικανό για επενδύσεις και δουλειές.
Πιστεύω ότι και κράτη με λιγότερα ή περισσότερα δημοσιονομικά ελλείμματα, όπως η Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία Ιρλανδία μέχρι και η Γαλλία, κατά βάθος αυτό αναζητούν. Όμως, για εμάς είναι πλέον μονόδρομος και σε εμάς έπεσε ο κλήρος να διεκδικήσουμε πρώτοι τις αλλαγές.
Να καταστεί σαφές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο προσεχές Eurogroup, ότι η συνταγή απέτυχε και ότι οι πολιτικές και oι αποφάσεις εξόδου από την κρίση, πλέον να είναι των πολιτικών και όχι τυπικών υπηρεσιακών παραγόντων της τρόικας. Η πολιτική σαν τέχνη του εφικτού απαιτεί διάλογο, σκληρή διαπραγμάτευση, πολλές φορές κυβιστήσεις προς όφελος των πολιτών και των λαών. Όλοι οι λαοί έχουν περάσει από δυσκολίες και είναι σημαντικό στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης να βοηθήσει ο ένας τον άλλον. Διαφορετικά για την Ελλάδα προτείνεται από τους εταίρους μας πολιτική του εξοστρακισμού, και αναζήτηση νέων συμμαχιών, όπως η Ρωσία, που θεωρώ ότι θα είναι μία «πληγή» για την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική και το οποίο, φυσικά, δεν επιθυμούν.
Οι τελικές αποφάσεις να περάσουν στο κοινοβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπέρτατο όργανο της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας, στην οποία προσβλέπουμε και πιστεύουμε.
Του Χρίστου Ριζά
Πολιτικού μηχανικού, τέως αντιδημάρχου Καλαμάτας
