Το όνομά μου είναι Missy. Γι’ αυτούς που δεν με γνωρίζουν είμαι ένα θηλυκό καναδέζικο λυκόσκυλο, που συγκατοικώ μαζί με τον Αντώνη και την Άννα στο κέντρο της Καλαμάτας.
Μπορεί να στενοχωρήσω τους περισσότερους από εσάς, αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά μου, που την περασμένη Κυριακή, στο καρναβάλι ο καιρός σας τα έκανε μούσκεμα και γλύτωσα κάποιες ώρες από τη μουσική (;) – εκκωφαντικό βουητό- θα το έλεγα εγώ, της ημέρας.
Κι αυτό επειδή πάσχω από κροτοφοβία, και, με το θόρυβο που επικρατούσε στην πλατεία, η ζωή μου ήταν ένα μαρτύριο. Ευτυχώς, όμως, ο καιρός με βοήθησε και μετρίασε κατά πολύ την ταλαιπωρία μου.
Και κάτι τελευταίο. Όπως με είχε προειδοποιήσει ο Αντώνης, η παρέλαση θα ξεκινούσε περίπου στις 2.30 το μεσημέρι. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί από τις 9.00 το πρωί έπρεπε η πλατεία να είχε κατακλυστεί από τόσο θόρυβο, που έβγαινε από κάτι μαύρα μεγάλα κουτιά.
Αυτά και συγγνώμη αν σας στενοχώρησα…
Α.Π.
Προσωπική μαρτυρία
