Αύξηση από την πίσω πόρτα ή συνδικαλιστική δικαίωση σε εποχές… μετα-Μνημονίου; Το περίφημο «τροφείο», η έμμεση αύξηση των 132 ευρώ το μήνα στους εργαζομένους της ΔΕΗ, ανοίγει πολιτική θύελλα και εγείρει σοβαρά ερωτήματα περί συνδικαλιστικής πρακτικής και ηθικής.
Μετά το σάλο που προκλήθηκε η διοίκηση της ΔΕΗ αναδιπλώνεται και, επί της ουσίας, τροποποιεί τη σύμβαση δηλώνοντας τώρα ότι το «τροφείο» θα δοθεί σε πρώτη φάση μόνον στους εργαζόμενους στα λιγνιτωρυχεία και τα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής και θα κοστίσει μόνον 15 εκατομμύρια ευρώ.
Η αρχική εκδοχή, που περιλάμβανε και τους 18.766 εργαζομένους της ΔΕΗ, ανέβαζε το ετήσιο κόστος στα 33,6 εκατομμύρια ευρώ και ισοδυναμούσε με μισθολογική αύξηση της τάξης του 8% έως 10%.
Η έκρηξη, όμως, που προκλήθηκε ανοίγει ξανά, με θερμό τρόπο, το κεφάλαιο του σκληρού συνδικαλισμού και αφήνει ανοιχτά σοβαρά πολιτικά ζητήματα. Το ηθικό και πολιτικό πρόσωπο της Αριστεράς δεν μπορεί να ασκείται με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Το ηθικό και πολιτικό τοπίο δεν μπορεί να παραμένει ως είχε. Γιατί ακόμα και με τα λιγότερα χρήματα που θα κοστίσει η απόφαση, μέλημα κυβέρνησης και συνδικαλιστών θα έπρεπε να είναι πρώτα η ανακούφιση κάποιων οικογενειών που δεν έχουν πού την κεφαλή κλίναι και πέρασαν άλλον ένα χειμώνα παγωμένοι, διότι δεν είχαν ρεύμα…
Α.Π.
