Σωρεία προτάσεων και επισημάνσεων για την ανάπτυξη και το μέλλον της Ελλάδας, διατυπώνει με επιστολή προς τον πρωθυπουργό ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας, Δ. Μανιάτης. Ανάμεσα σε άλλα, προτρέπει τον πρωθυπουργό «να υπάρξει άμεσα μια έντιμη συμφωνία με τους εταίρους και να παρθούν μέτρα υπέρ των επιχειρήσεων, διότι χωρίς επενδύσεις και νέες επιχειρήσεις, δηλαδή δημιουργία νέου πλούτου, δεν υπάρχει μέλλον για τη χώρα».
Όπως αναφέρει ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ευρωζώνης που είναι εκτός προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, πως Ιρλανδία και Πορτογαλία έχουν εξέλθει από το καθεστώς του μνημονίου και σύντομα θα εξέλθει και η Κύπρος και αναρωτιέται γιατί η Ελλάδα απέτυχε εκεί που πέτυχαν οι άλλες χώρες.
Σημειώνει πως τα προηγούμενα χρόνια το μείγμα πολιτικής που υιοθετήθηκε, ήταν καταστροφικό για την οικονομία και την κοινωνία, καθώς αντί να γίνουν περισσότερες διαρθρωτικές αλλαγές στο κράτος και τις αγορές, επιβλήθηκαν περισσότεροι φόροι σε βάρος των επιχειρήσεων και γενικώς των παραγωγικών τάξεων.
Επισημαίνει ακόμη πως η Ελλάδα δεν μπορεί να βρει το δρόμο της ανάπτυξης χωρίς αναδιάρθρωση του χρέους και προσθέτει πως η σημερινή κυβέρνηση υποσχέθηκε έξοδο από το μνημόνιο, χωρίς σαφή απάντηση πώς θα καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό των 35-40 δισ. το τρέχον έτος και τα επόμενα δύο χρόνια. Αναφέρει πως λόγω των δυσκολιών επίτευξης συμφωνίας με τους εταίρους και τους πιστωτές, διογκώθηκε το πρόβλημα της ρευστότητας και τους τελευταίους μήνες, λόγω της αβεβαιότητας που επικρατεί, συνεχίστηκε η φυγή των καταθέσεων και η πτώση του τζίρου στην αγορά.
Υπογραμμίζει, δε, πως οι υπουργοί θα πρέπει να συνδιαλέγονται και να συμβουλεύονται τις θέσεις και τις απόψεις των Επιμελητηρίων, που αποτελούν νομοθετημένο σύμβουλο της Πολιτείας, ενώ εκφράζει την άποψη πως η Ελλάδα χρειάζεται απλό, ξεκάθαρο, δίκαιο και αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα, που, κυρίως θα λειτουργεί ως κίνητρο για επενδύσεις.
Επιπρόσθετα, σημειώνει την ανάγκη εκσυγχρονισμού του ελεγκτικού και εισπρακτικού μηχανισμού για την προσέλκυση επενδύσεων, την ανυπαρξία αναπτυξιακού νόμου, αλλά και την ανάγκη αλλαγών στο ασφαλιστικό σύστημα, η βιωσιμότητα του οποίου είναι ευθέως συνδεδεμένη με την καταπολέμηση της ανεργίας, την αύξηση της απασχόλησης αλλά και την πάταξη της εισφοροδιαφυγής.
Αναφερόμενος στις ιδιωτικοποιήσεις, παρατηρεί πως δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται αρνητικά, θα πρέπει όμως να μελετώνται με μεγάλη προσοχή, ώστε να αποφέρουν όφελος στην οικονομία και στην κοινωνία, να μην έχουν μοναδικό γνώμονα την είσπραξη κεφαλαίων που θα πέσουν στη μαύρη τρύπα του χρέους και των ελλειμμάτων, αλλά να στοχεύουν στην παραγωγή πλούτου και στη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Τονίζει πως η λιτότητα πρέπει να χαλαρώσει και να μη συνεχιστεί η εφαρμογή αντιαναπτυξιακών μέτρων, καθώς και ότι η αβεβαιότητα για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους υπομονεύει κάθε προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.
Τέλος, σημειώνει πως απαιτείται διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ανάπτυξης, προκειμένου να εξέλθει η Ελλάδα από την κρίση και να βγει στις αγορές.
Η αβεβαιότητα πνίγει τον εμπορικό κόσμο
