Πεζοδρόμιο Ναυαρίνου: Ούτε καν «όσα βλέπει η πεθερά»…
Μπορεί να βρισκόμαστε λίγο πριν από το τέλος του Ιουλίου και ταυτόχρονα του «τουριστικού καλοκαιριού», αλλά αυτό δε φαίνεται να συγκινεί τους υπευθύνους στην Καλαμάτα, ώστε να κάνουν ένα ρετουσάρισμα στο πεζοδρόμιο της παραλίας.
Αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο παραλιακό πεζοδρόμιο της Πελοποννήσου, μήκους περίπου 2,5 χιλιομέτρων (από το «Βυθό» και ανατολικά), ενώ κατασκευάστηκε επί δημαρχίας Παναγή Κουμάντου. Υπεύθυνος Τεχνικών Υπηρεσιών ήταν τότε ο αιρετός Παναγιώτης Νασόπουλος.
Έκτοτε ελάχιστες παρεμβάσεις έχουν γίνει, άσχετα αν πέρασαν… τόσες Δημοτικές Αρχές.
Ως γνωστόν, το εν λόγω πεζοδρόμιο αποτελεί αγαπημένο σημείο για Καλαματιανούς και επισκέπτες, κάτι που φαίνεται από την κίνηση που υπάρχει καθημερινά, αφού εκατοντάδες Καλαματιανοί το διασχίζουν.
Το «Θάρρος» έκανε μια γρήγορη βόλτα στο πεζοδρόμιο της Ναυαρίνου από το «Βυθό» μέχρι το «Φιλοξένια» και, δυστυχώς, όσα είδαμε μόνο περηφάνια δεν προκαλούν!
Η πρώτη εικόνα που συναντά κάποιος είναι οι μόνιμα γεμάτοι με σκουπίδια κάδοι, συνοδεία πάντα «ευωδίας»…
Μπορεί να υπήρξε αναστάτωση για την ανάπλαση στην Ανάσταση και πραγματικά να έγιναν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να παραδοθεί ο δρόμος στην κυκλοφορία, όπως και έγινε, αλλά κανείς μέχρι τώρα δεν υπολόγισε τους πεζούς. Έτσι εκεί…
είτε είναι αναγκασμένοι να κολλούν στην άμμο είτε να πηγαίνουν από το δρόμο, σε ένα σημείο, μάλιστα, που δεν έχει φώτα
Επόμενη εικόνα… το τζένγκα που μπορεί να παίξει κάποιος, αν έχει διάθεση, αφού τα τουβλάκια στα παρτέρια έχουν ξεκολλήσει…
Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόσφατα έγιναν εργασίες επανατοποθέτησης, αλλά το αποτέλεσμα μόνο ως ωραίο δε χαρακτηρίζεται…
Δεν υπάρχει κάγκελο από αυτά που έχουν τοποθετηθεί που να μην είναι «φαγωμένο» από τη σκουριά. Μάλιστα, σε πολλά σημεία έχουν φύγει εντελώς, αλλά μάλλον τα θεωρούν περιττά…
Κατά μήκους του πεζοδρομίου δεν είναι λίγες οι παγίδες στις οποίες κάποιος μπορεί να πέσει, όπως σκυρόδεμα που έχει βγει στην επιφάνεια, καπάκια που έχουν υποχωρήσει από τη σκουριά, αλλά και ανισόπεδα τσιμέντα…
Όσο για τα παγκάκια, που αποτελούν το Α και το Ω για τους ανθρώπους που περπατούν, σχεδόν όλα είναι ασυντήρητα. Χρόνια πρέπει να έχουν να νοιώσουν τη χαρά της μπογιάς, ενώ κάποια είναι και σπασμένα…
Όσο για το βόρειο πεζοδρόμιο, δε θα σχολιάσουμε καν. Ξέρουμε ότι δύσκολα θα γίνει κάτι…
Πραγματικά, θα μπορούσαμε να γεμίσουμε όλες τις σελίδες με φωτογραφίες από την οδό Ναυαρίνου, αλλά κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, όπως με τις καμένες λάμπες στις διασταυρώσεις, τα σκουριασμένα σίδερα κολώνας που είναι πλέον ορατά, τα πολλά παρτέρια που μόνο σκουπίδια συγκεντρώνουν αφού τα φυτά απουσιάζουν. Ούτε θα γράψουμε για τη σκουριασμένη σκυρόδεση, που πλέον φαίνεται όταν κάποιος είναι στην ακτή. Πέρα από αντιαισθητική, είναι και επικίνδυνη για τη σταθερότητα του πεζοδρομίου.
Μακάρι, λοιπόν, αυτές οι εικόνες να συγκινήσουν τους υπευθύνους και να κάνουν κάτι για την παραλία. Τα προβλήματα, άλλωστε, που επισημάναμε είναι απλά… Πόσο, άραγε, να κοστίζει ένας εργάτης για να φτιάξει τα κάγκελα και τα παγκάκια; Πόσο θα κόστιζαν παλέτες ή κάποιο άλλο υλικό για να μην περπατά ο κόσμος στην άμμο;
Μια βόλτα μόνο αν κάνετε στην παραλία, κύριοι του Δήμου, θα σας πείσει να πράξετε τα δέοντα.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
