Τα όρια των θεσμών δεν είναι πάντα συγκεκριμένα, μεταβάλλονται ανάλογα με την εποχή και τις προκλήσεις της. Το ανάστημα των ανθρώπων που καλούνται να σηκώσουν στις πλάτες τους μια αποστολή, αποδεικνύεται καθοριστικός παράγοντας για το τελικό αποτέλεσμα της εξίσωσης.
Θα μπορούσε καθένας εύκολα να πει πως για την κρίση του θεσμού της αυτοδιοίκησης ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η οικονομική πραγματικότητα. Και δε θα είχε άδικο, αρκεί να κάνουμε μια απλή και καθαρή εξήγηση. Σε κάθε εποχή υπάρχουν κορυφαία αλλά και καταστροφικά μυαλά, ιδιοφυίες που αλλάζουν το ρου της ιστορίας, αλλά και μοιραίοι που καταγράφονται δικαίως στα μαύρα της κατάστιχα, σοβαροί πολιτικοί με λογική, ειλικρίνεια και όραμα, αλλά και λαοπλάνοι καιροσκόποι, τυχάρπαστοι πολιτικάντηδες.
Αυτό συμβαίνει πάνω-κάτω και με τη δική μας εποχή. Η κρίση, όμως, που περνά η χώρα – η οποία είναι πρώτα ηθική και μετά οικονομική – έχει αμαυρώσει τόσο πολύ το πολιτικό σκηνικό και έχει καταρρακώσει ψυχολογικά τους πολίτες, οδηγώντας τους στην απόλυτη απαξίωση των θεσμών και των προσώπων.
Η παραπάνω ροπή προς τη γενίκευση αδικεί κάποιους από τους αυτοδιοικητικούς της Μεσσηνίας. Υπάρχουν ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, που έχουν πραγματικά διάθεση να προσφέρουν στον τόπο και το κάνουν πολλές φορές με προσωπικό τους κόστος, φλερτάροντας με το στιγματισμό και την κακεντρέχεια των υπολοίπων.
Υπάρχουν άνθρωποι που, παρά την ηθική κατάπτωση της κοινωνίας και την οικονομική κατάρρευση των δημοσιονομικών της, δίνουν καθημερινά από το δικό τους μετερίζι μια προσωπική άνιση μάχη, για να τιμήσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πρόσωπό τους και το μισθό που παίρνουν, σε μια εποχή φορολογικής αφαίμαξης. Υπάρχουν, φυσικά, πολύ περισσότεροι που έχουν βολευτεί σε μια καρέκλα και περιμένουν τις επόμενες εκλογές.
Η ιδιομορφία της αυτοδιοίκησης είναι και ο βασικός λόγος της ύπαρξής της. Κανένας θεσμός δεν είναι τόσο κοντά στην κοινωνία και στον απλό πολίτη. Η αντιπεριφερειάρχης, ο δήμαρχος, οι σύμβουλοι, είναι άνθρωποι που ζουν στην πόλη. Καθημερινά παίρνουν ερεθίσματα από τους ανθρώπους της και νοιώθουν το σφυγμό της περιοχής. Έρχονται αντιμέτωποι με τα προβλήματα του τόπου, είναι οι πρώτοι και οι τελευταίοι υπεύθυνοι για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και την επίλυση απλών πρακτικών ζητημάτων, που αφορούν στον απλό άνθρωπο.
Τώρα, όσο ποτέ, ο θεσμός της αυτοδιοίκησης δίνει τις δικές του εξετάσεις. Πρέπει να αποδείξει πως πράγματι βρίσκεται δίπλα στον απλό πολίτη που δοκιμάζεται. Με ειλικρίνεια, λογική, σχέδιο και κατανόηση οι τοπικοί άρχοντες πρέπει να αφήσουν στην άκρη τα κομματικά πρόσημα, τους εγωισμούς και τις κακές συνήθειες, για να μπορέσουν να συνεισφέρουν τα μέγιστα στην προσπάθεια επιβίωσης της κοινωνίας.
Η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι απλά ο πολιτικός δεσμός εκπροσώπησης των Μεσσηνίων με την υπόλοιπη Ελλάδα. Είναι και ο κοινωνικός δεσμός ενότητας των Μεσσηνίων μεταξύ τους. Αυτό το ξέρουν πολύ καλά και οι πολιτικοί και οι πολίτες. Οι δεύτεροι έκαναν την αυτοκριτική τους κι έχουν αναλάβει τις ευθύνες τους εδώ και καιρό. Οι πρώτοι είμαι σίγουρος πως θα το κάνουν στο έπακρο μελλοντικά. Δεν τους ζητά κανένας να γίνουν αναγεννησιακοί διαφωτιστές και εθνοσωτήρες, αλλά χορτάσαμε από τοπικούς παράγοντες και επαγγελματίες ρουσφετολόγους.
Του Ηλία Γεωργουλάκου
Ασκούμενου δικηγόρου
