Τι ωραία θα ανεμίζει την Παρασκευή ο αέρας τα μαλλιά τους και τις σημαίες τους και τα κασκόλ τους και τις γραβάτες τους και τα κομψά ταγιέρ τους. Είναι πραγματικά για να τους ζηλεύεις τους αγωνιστές του… μόχθου με τα μεγάλα πανό, τα μεγάλα λόγια, τις μεγάλες σιγουριές, τα μεγάλα αυτοκίνητα, τις μεγάλες τσέπες, τις έτοιμες φράσεις.
Ο λόγος, φυσικά, για την απόφαση του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας να προχωρήσει την Παρασκευή σε κατάληψη διαμαρτυρίας των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ, εξαιτίας του απευκταίου ασφαλιστικού νομοσχεδίου.
Βλέπετε, οι προηγούμενοι μας παρέδωσαν μια χώρα δυνατή, με ισχυρή οικονομία, με σφύζουσα ανάπτυξη, κι όλα αυτά μέσα σ’ ένα χρόνο έγειραν… τούμπα. Οπότε πρέπει και να τιμωρηθούν. Βουρ, λοιπόν κι όποιος αντέξει.
Αλήθεια, στα δύο προηγούμενα μνημόνια κατελήφθη – έστω και συμβολικά- κανένα γραφείο των κομμάτων που τα ψήφισαν και δεν το πήραμε είδηση;
Απέναντι σε όλα αυτά η Αριστερά έναν τρόπο είχε και έχει για να αντιδράσει. Δοκιμασμένο και αποτελεσματικό. Να μην επιτρέψει να κοπεί ή να χαλαρώσει ο ομφάλιος λώρος που τη συνδέει με την κοινωνία και κυρίως με τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα.
Να αναζητήσει μαζί τους λύσεις και να βρει κάθε πιθανό και απίθανο περιθώριο, κάθε χαραμάδα για διάλογο. Ανοιχτό, ειλικρινή, καθαρό, εξαντλητικό. Να μιλήσει με σαφήνεια για τα πώς και τα γιατί των αλλαγών που προωθεί, να οριοθετήσει τα επόμενα βήματα και να περιγράψει το σχέδιο μέσα στο οποίο εντάσσονται αυτές οι αλλαγές και ποιον εξυπηρετούν. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Α.Π.
