Εδώ και λίγο καιρό ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης ζητά εκλογές. Αυτό, διότι αφενός οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Νέα Δημοκρατία προηγείται και, επομένως, αν γίνουν εκλογές, θα τις κερδίσει. Αφετέρου, ο κ. Μητσοτάκης εζήλωσε την τακτική της βιασύνης των προηγούμενων υποψήφιων πρωθυπουργών της κρίσης.
Αλήθεια, γιατί ο κ. Μητσοτάκης βιάζεται και γιατί η Νέα Δημοκρατία αντιγράφει τις πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ που κατηγορούσε; Μπορούν να μας απαντήσουν;
Για να μην ξεχνάμε: ο Γιωργάκης Παπανδρέου ζητούσε διαρκώς εκλογές, γιατί βιαζόταν να γίνει πρωθυπουργός. Με την ίδια βιασύνη μάς έσυρε στο μνημόνιο, όντας ανίκανος να κυβερνήσει. Ο Αντώνης Σαμαράς έριξε την κυβέρνηση Παπαδήμου, για να γίνει μια ώρα αρχύτερα πρωθυπουργός. Και από αντιμνημονιακός έγινε μνημονιακός. Ο Αλέξης Τσίπρας, όταν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, μέρα-νύχτα ζητούσε εκλογές, γιατί και αυτός βιαζόταν να γίνει πρωθυπουργός. Βιαζόταν για να υπογράψει το τρίτο μνημόνιο.
Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με το Σύνταγμα, «οι βουλευτές εκλέγονται για τέσσερα συνεχή έτη, που αρχίζουν από την ημέρα των γενικών εκλογών» (Άρθρο 53 παρ. 1). Κι όμως, μόλις περάσουν δύο-τρεις μήνες από τις εκλογές, τα πολιτικά κόμματα ζητούν ξανά εκλογές. Γιατί; Διότι βιάζονται να γίνουν εκλογές για να πάρουν την κουτάλα της εξουσίας.
Αυτή η συμπεριφορά όλων των κομμάτων- και πρωτίστως της εκάστοτε αντιπολίτευσης- που βιάζονται να καταλάβουν την εξουσία, είναι τουλάχιστον απαράδεκτη και καταδικαστέα.
Είναι βαρετό και βλαβερό τα πολιτικά κόμματα να ζητούν εκλογές αμέσως μετά από κάθε εκλογές. Αυτό βλάφτει την χώρα και τους πολίτες. Τη χώρα, διότι αρχίζει η αμφισβήτηση της κυβέρνησης. Η αμφισβήτηση γεννά αβεβαιότητα και φρενάρει την οικονομία. Ποιος επιχειρηματίας θα κάνει επενδύσεις, όταν δεν υπάρχει σταθερότητα και εμπιστοσύνη, όταν δε γνωρίζει τι θα συμβεί την επομένη των εκλογών;
Αλλά κάνει κακό και στους πολίτες. Αν εξαιρέσουμε τους φανατικούς όλων των κομμάτων, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών απορεί και εκνευρίζεται με αυτή την τακτική των κομμάτων.
Επιπλέον, οι εκλογές έχουν και οικονομικό κόστος. Εκτός από το κόστος στην παραγωγική διαδικασία (αναστάτωση παραγωγής, αβεβαιότητα, άδειες προσωπικού κ.τ.λ.), το κράτος δαπανά γύρω στα πενήντα εκατομμύρια ευρώ για τη διενέργεια των εκλογών. Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να γίνουν σχολεία, γηροκομεία κ.τ.λ.
Υπάρχει τρόπος να σταματήσει το αφιόνι των συνεχών εκλογών; Ασφαλώς υπάρχει. Με μια παράγραφο δύο γραμμών στο Σύνταγμα, που να ορίζει: αν οι εκλογές γίνουν πριν από τη λήξη της τετραετίας, τότε η νέα βουλή εκλέγεται για το υπόλοιπο του χρόνου, μέχρι τη συμπλήρωση της τετραετίας. Δηλαδή, για οποιονδήποτε λόγο γίνουν εκλογές, η επόμενη Βουλή θα έχει τόση διάρκεια, όση απέμεινε για να συμπληρωθεί η τετραετία. Μια τέτοια διάταξη θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στη διάλυση της Βουλής και στην προκήρυξη εκλογών πριν από την ολοκλήρωση της τετραετίας. Γιατί, ακριβώς, όλοι οι βουλευτές δε θα θέλουν «μισή» θητεία, αλλά ολόκληρη, δηλαδή θητεία τεσσάρων ετών.
Σε όλες σχεδόν τις αναπτυγμένες δημοκρατίες, οι εκλογές γίνονται όπως ορίζει το Σύνταγμά τους, συνήθως κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Στην Αμερική οι εκλογές γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια, ποτέ ενωρίτερα. Μάλιστα, ο νέος πρόεδρος αναλαμβάνει την εξουσία έπειτα από δύο-τρεις μήνες. Σε αυτό το χρονικό διάστημα οι συνεργάτες του αποχωρούντος προέδρου ενημερώνουν τους συνεργάτες του νέου πρόεδρου.
Αυτά συμβαίνουν στις αναπτυγμένες δημοκρατικά χώρες και όχι τα δικά μας καραγκιοζιλίκια. Εμείς έχουμε παραδείγματα, που ο αποχωρών πρωθυπουργός ούτε καν παραδίδει στο νέο πρωθυπουργό. Επίσης, υπουργοί αποχωρούν νύχτα χωρίς να παραδώσουν το υπουργείο στον νέο υπουργό. Όλα αυτά αποδεικνύουν την πολιτική υπανάπτυξη της χώρας. Δυστυχώς, αυτά συμβαίνουν στη χώρα μας, στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία.
Αυτή η αρχομανία των πολιτικών μας δεν έχει όρια. Αρκεί να κερδίσουν την εξουσία και ας χαντακωθεί η χώρα. Αυτή την κατάσταση ζούμε εδώ και έξι-επτά χρόνια, τα χρόνια της χρεοκοπίας. Βέβαια, το ίδιο ίσχυε και πριν από τη χρεοκοπία της χώρας. Όμως, περιμέναμε ότι, μετά τη χρεοκοπία, οι πολιτικοί μας θα έβαζαν μυαλό. Δυστυχώς, μας διέψευσαν. Γιατί; Αυτό είναι το μεγάλο παράπονο όλων σχεδόν των Ελλήνων. Γιατί οι πολιτικοί μας δεν έβαλαν μυαλό; Γιατί θέτουν το προσωπικό τους συμφέρον και το συμφέρον των κομμάτων τους πάνω από το συμφέρον των Ελλήνων και της Ελλάδας; Γιατί λένε αμέτρητα ψέματα για να κερδίσουν την εξουσία; Γιατί ασκούν την πολιτική ως επάγγελμα και όχι ως λειτούργημα; Γιατί κατ’ επανάληψη διαψεύδουν τις ελπίδες μας; Γιατί; Γιατί; Γιατί;;;
Καλή Ανάσταση! Χρόνια Πολλά!
Παύλος Μάραντος
