Μπορεί η κρίση να έχει οδηγήσει πολύ κόσμο στην ανεργία ή να έχει αναγκάσει πολλούς να κάνουν επαγγέλματα που δεν τους αρέσουν, όμως χθες συναντήσαμε μια διαφορετική περίπτωση.
Ο λόγος για την κυρία Ελπίδα, μια γυναίκα που εξαιτίας της κρίσης άφησε τα Λογιστικά και αποφάσισε να δημιουργήσει κάτι δικό της, ένα κατάστημα με χειροποίητες πίτες, εγχείρημα που ο κόσμος της Καλαμάτας, και όχι μόνο, «έχει αγκαλιάσει», περνώντας καθημερινά περνά εκεί.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή… Η Ελπίδα Περιστεροπούλου βρέθηκε στη Μεσσηνία πριν από 35 χρόνια. Γέννημα θρέμμα Αθηναία, μας λέει, αλλά και αυτή ερωτική μετανάστρια, αφού παντρεύτηκε Μεσσήνιο.
Από τότε που ζούσε στην Αθήνα τής άρεσε το ελαιόλαδο που νόμιζε ότι τρώει, όμως εδώ έμαθε ποιο είναι, τελικά, το πραγματικό ελαιόλαδο.
Αφού ήρθε στην Καλαμάτα εργάστηκε ως λογίστρια για 15 χρόνια, όμως, όπως πολλοί ακόμα, «χτυπήθηκε» από την κρίση και έμεινε άνεργη.
Έπρεπε, λοιπόν, να αποφασίσει τι μπορεί να κάνει στη ζωή της. Αυτό που έκανε και πριν, όχι βέβαια σε επαγγελματικό επίπεδο, ήταν να φτιάχνει πίτες.
Έτσι 7 χρόνια πριν άνοιξε το δικό της χώρο, τη «Λιόπιτα», όνομα που δε δυσκολεύτηκε να σκεφτεί, μιας και αγαπά το ελαιόλαδο και την ελιά και από την αρχή θεώρησε ότι θα είναι το κύρια συστατικά στα προϊόντα της.
Η «Λιόπιτα» είναι κάτι ξεχωριστό για τα δεδομένα της πόλης, αφού πουλά μόνο πίτες, που φτιάχνονται αποκλειστικά με ελαιόλαδο. Παράλληλα, ο κάθε πελάτης έχει την ευκαιρία να δει την Ελπίδα να δημιουργεί μπροστά του, ενώ το χαμόγελό της σε κάνει, έστω και για λίγο, να ξεχαστείς.
Στην αρχή του εγχειρήματος έφτιαχνε πίτες με κλασικές γεύσεις, όπως τυρόπιτα, λιόπιτα, κοτόπιτα, όμως ο κόσμος ζητούσε και κάτι διαφορετικό. Έτσι δημιούργησε πιο «εναλλακτικές» πίτες, όπως μανιταρόπιτα, ντοματόπιτα, αγκιναρόπιτα, μελιτζανόπιτα, με παστρουμά, με σουτζούκι και γενικότερα πίτες βασισμένες στα εποχιακά προϊόντα, αλλά και τις συνθήκες, για παράδειγμα νηστίσιμες σε περίοδο νηστείας. Καθημερινά στη βιτρίνα της θα συναντήσει κανείς 15 διαφορετικές γεύσεις.
Και μπορεί οι γεύσεις να διαφέρουν, όμως δύο συστατικά παραμένουν σταθερά και δεν είναι άλλα από το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο από την Κορώνη, αλλά και την αγάπη της κυρίας Ελπίδας για αυτό που κάνει, ενώ, όπως μας ενημερώνει, στη «Λιόπιτα» δε θα βρείτε βούτυρο και αυγά.
Η ίδια φτάνει στο κατάστημά της στην οδό Ιατροπούλου στις 5.00 το πρωί, οπότε ξεκινά το ζύμωμα, ενώ εξυπηρετεί τον κόσμο από τις 8.00 έως τις 3.00 μετά το μεσημέρι. «Είναι κάτι πολύ κουραστικό», σχολιάζει, «αν δε σου αρέσει, δεν μπορείς να το κάνεις, το ωράριο είναι εξοντωτικό».
Οι πελάτες μέχρι σήμερα δείχνουν ευχαριστημένοι και έτσι βλέπει καθημερινά καινούργιους να πηγαίνουν εκεί, που μαθαίνουν για τις πίτες της από στόμα σε στόμα «και μέχρι σήμερα ακούει μόνο καλά λόγια», όπως μας εξηγεί. Οι περισσότεροι είναι νέοι, κυρίως από 18 έως 45 ετών, κι αυτό γιατί πλέον αυτές οι ηλικίες ψάχνουν και διαβάζουν για τη σωστή διατροφή, την αξία του ελαιολάδου κ.λπ.
Να σημειωθεί πως η ιδιαιτερότητα αυτού του μαγαζιού έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στη χώρα μας, ενώ η φήμη του έχει φθάσει μέχρι και τη Σουηδία.
Όταν ξεκίνησε, οι δικοί της άνθρωποι τη στήριξαν, ενώ για το μέλλον βλέπει ότι ο γιος της μπορεί να συνεχίσει την επιχείρηση, αλλά, όπως λέει η κα Ελπίδα, «να τη συνεχίσει μόνο αν την αγαπά και αν πραγματικά θέλει να κουραστεί, γιατί χωρίς κούραση δε γίνεται αυτή η δουλειά».
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
