Από αναγνώστη μας λάβαμε την παρακάτω επιστολή για ένα θέμα που σίγουρα αφορά αρκετούς συνδημότες:
«Παρακαλώ να αναδείξετε ή να σχολιάσετε το κάτωθι γεγονός, που τείνει να λάβει μεγάλες διαστάσεις, τόσο οικονομικές όσο και κοινωνικές:
Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες ακινήτων ενοικιάζουν σε κακοπληρωτές, οι οποίοι όχι μόνο δεν πληρώνουν ενοίκιο, αλλά αφήνουν και χρέη σε κοινόχρηστα και νερό.
Η ΔΕΥΑΚ, βάσει απόφασης του Δ.Σ., οφείλει να προβαίνει σε διακοπή νερού, όταν το χρέος είναι μεγαλύτερο των 150 ευρώ. Εάν ζητηθεί από τον ιδιοκτήτη να γίνει διακοπή, απαντά ότι δεν μπορεί, διότι το ρολόι είναι στο όνομα του υπόχρεου, δηλαδή του ενοικιαστή, και ξαφνικά το χρέος φθάνει σε δυσθεώρητα ποσά, πλέον των 500!
Τότε η ΔΕΥΑΚ, άκουσον άκουσον, ζητά τα ποσά από τους ιδιοκτήτες. Εάν, δε, γίνει διακοπή, προκειμένου να επανασυνδεθεί το ρολόι, πρέπει να πληρωθεί τόσο το κόστος της επανασύνδεσης όσο και το σύνολο της οφειλής (μετρητά ή δόσεις).
Τι νόημα έχει, άραγε, να ζητάει η ΔΕΥΑΚ το ενοικιαστήριο για να βάλει το όνομα του ενοικιαστή στη θέση του υπόχρεου ιδιοκτήτη του ακινήτου; Κι όλα αυτά, χωρίς να υπάρχει απόφαση του Δ.Σ. που να επιβάλλει να πληρώνει ο ιδιοκτήτης. Δηλαδή, πάντα ο “ψεύτης” και ο “κλέφτης” στην Ελλάδα θα ζουν;».
Υ.Γ. Τι περισσότερο να σχολιάσουμε πέραν του ότι το Δ.Σ. της ΔΕΥΑΚ θα πρέπει να εξετάσει το θέμα αμφίπλευρα με πνεύμα δικαιοσύνης…
Για τη μεταφορά,
Ω.
