«Και τώρα δεν τρέφουμε μόνο τα στρατεύματα κατοχής, δεν πληρώνουμε μόνο τα γλέντια τους, τα μεθύσια τους, τα όργιά τους με τα κορίτσια μας και τις αδερφές μας, όλη την αφάνταστη σπατάλη τους σε έργα, σε μεταφορές, σε χτίρια άχρηστα για μας, σε αεροδρόμια, σε φρούρια που χτίζουν απάνω στη χώρα μας, παρά ταΐζουμε εμείς και το στρατό του Ρόμμελ, για να υποβοηθήσουμε να εγκαθιδρυθεί η «νέα τάξη» και στην Αφρική. Η ‘νέα τάξη’ των γκάνγκστερς! Έτσι κατάντησαν να πεθαίνουν εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι από την πείνα, καταντήσαμε να δρασκελάμε κουφάρια στους δρόμους, να θάφτουμε τους νεκρούς μας σωριασμένους μέσα στα κάρρα των σκουπιδιών μας. Έτσι καταντήσαμε όλοι σκελετοί και τα παιδιά μας ατροφικά με καλαμένια ποδαράκια και μάτια σβυσμένα. Έτσι φυτεύεται στα στήθια μας η φυματίωση, κι η ατροφία, κι ο εκφυλισμός.». Δημήτρης Γληνός «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ», 1942.
Παρακολουθoύμε όλοι από κοντά, με αυτονόητο ενδιαφέρον ως ενεργοί πολίτες, εδώ και χρόνια, την υπόθεση με τις Γερμανικές αποζημιώσεις. Είναι ένα θέμα που έρχεται κατά κύματα στην επικαιρότητα, με το τελευταίο διάστημα να έχει πάρει μεγαλύτερη ένταση. Βέβαια, τα λόγια για το συγκεκριμένο θέμα είναι πολλά, τα έργα είναι εκείνα που λείπουν.
Για το θέμα μιλήσαμε με τον κ. Κώστα Αλεξίου, ο οποίος είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ΕΣΔΟΓΕ).
“Είχαμε πει και στο παρελθόν σαν Εθνικό Συμβούλιο ότι η πληγή του πολέμου και της κατοχής δεν κλείνει αν η Γερμανία δεν υπογράψει συνθήκη ειρήνης με την Ελλάδα και αν δεν αναγνωρίσει και εξοφλήσει τις οφειλές της, αν δεν υπάρξει δικαιοσύνη και αποζημίωση. Είχαμε τονίσει επίσης την ανάγκη να καταλήξει επιτέλους η Ελληνική πολιτεία στην έκδοση μιας έκθεσης, ενός πορίσματος, που να τεκμηριώνει και να απαιτεί την εξόφληση όλων των κατοχικών απαιτήσεων του Ελληνικού Λαού.
Αυτό έγινε! Έχουμε επιτέλους στα χέρια μας της έκθεση αυτή, το πόρισμα της διακομματικής επιτροπής της Βουλής. Εκδόθηκε πριν από δυο εβδομάδες περίπου και θα συζητηθεί στην ολομέλεια του ελληνικού κοινοβουλίου την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου”, τόνισε.
Πρόσθεσε, δε, ότι, μετά το πόρισμα της Βουλής, ” αποφασίσαμε όλα τα μέλη του ΕΣΔΟΓΕ να φτάσουμε παντού στην επικράτεια ώστε να κάνουμε γνωστές τις θέσεις μας για τις κατοχικές οφειλές, να δώσουμε όπου δεν έχουμε δώσει ότι και όποιο υλικό έχουμε σχετικό με το θέμα, σε όλους τους ενδιαφερομένους, να μιλήσουμε για την ανάγκη δημιουργίας επιτροπών διεκδίκησης παντού, και επιτροπών θυμάτων, όπου υπάρχουν και υπάρχουν σε όλη τη χωρά δυστυχώς. Να αναδείξουμε όλους τους τόπους μαρτυρίου και θυσίας, τόπους εκτελέσεων, όλα τα μαρτυρικά χωριά και τις πόλεις και όλα τα ολοκαυτώματα.
Θεωρούμε επίσης ότι σαν αρχή όλων των δράσεων για τη συνεχεία, πρέπει να συμπορευτούμε με την τοπική αυτοδιοίκηση όλων των βαθμίδων. Οι κατοχικές οφειλές θα εξοφληθούν αν μαζί με τις απαραίτητες ενέργειες των ‘από πάνω’ (κυβερνώντων), γίνουν απαίτηση και ”των κάτω».
Δεν μπορεί για παράδειγμα, ένας Δήμος που έχει στα όρια ευθύνης του τόπους θυσίας, τόπους μαρτυρίου, να μην φροντίζει για την ανάδειξή τους. Να μην συμπεριλαμβάνει με όποιο τρόπο κρίνει στις ετήσιες εκδηλώσεις του και εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για όσους έχουν θυσιαστεί.
Όταν περιφέρειες δεν πρωτοστατούν στη διοργάνωση εκδηλώσεων, συνεδρίων, και κάθε λογής δράσεων για το σκοπό αυτό. Αν οι αυτοδιοικητικοί οργανισμοί, όλοι, μέσα από μια κοινή θέση των οργάνων τους, πάρουν απόφαση καθολική όμως, να συμπεριλαμβάνουν στο πρόγραμμά τους όχι μονό το εκλογικό, αλλά και το προς υλοποίηση κατά τη θητεία τους, ανεξάρτητα του ποιος στηρίζει ποιον και ποιος πρόσκειται που και σε ποιον, να απαιτούν συνεχώς και παγίως την ικανοποίηση της εθνικής υπόθεσης, τότε η ελληνική κοινωνία θα έχει κάνει ένα τεράστιο βήμα χειραφέτησης”.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
