Πρόσφατα, κατά την τελετή αγιασμού σε σχολείο της πόλεως Καλαμάτας, ακούστηκε ότι είναι το καλύτερο σχολείο στην πόλη.
Ο χαρακτηρισμός ενός σχολείου ως καλυτέρου από τα άλλα, σε μια πόλη, με τι κριτήρια έγινε και, μάλιστα, από τον πρώτο Διάκονο αυτής; Και πρωτοδιόριστος εκπαιδευτικός γνωρίζει καλά, ότι δεν υπάρχουν καλά σχολεία, καλύτερα ή κάλλιστα. Υπάρχουν σχολεία στα οποία αγωνίζονται Μαθητές και Δάσκαλοι για ένα χαμόγελο.
Άραγε, ελήφθησαν για το χαρακτηρισμό τα παρακάτω ενδεικτικά κριτήρια, τα οποία κατατίθενται ως ερώτηση:
Υπάρχουν σχολεία στα οποία φοιτούν μαθητές προερχόμενοι από φτωχά λαϊκά στρώματα, ή σχολεία στα οποία φοιτούν μαθητές από πλούσια λαϊκά στρώματα, ως προς την πλειονότητά τους πάντα; Υπάρχουν σχολεία στα οποία οι Διδάσκοντες «ψαρεύουν» μαθητές για ιδιαίτερα και σχολεία στα οποία οι Διδάσκοντες δεν «ψαρεύουν» μαθητές για ιδιαίτερα; Υπάρχουν σχολεία τα οποία μένουν απροστάτευτα από τη λαίλαπα των μετεγγραφών και σχολεία τα οποία τυγχάνουν προστασίας από την όποια νομοθεσία και εξουσία για την προσέλκυση μαθητών; Υπάρχουν σχολεία στα οποία ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα είναι 27 ή και πλέον και σχολεία στα οποία ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα είναι 22; Υπάρχουν σχολεία στα οποία οι Διδάσκοντες βάζουν την ψυχούλα τους και σχολεία στα οποία λένε πότε θα σχολάσουν; Μάλιστα σε ένα συγκεκριμένο 4 Διδάσκοντες πήγαιναν 8.15 και έφευγαν 11.05, για να προλάβουν…; Υπάρχουν Σχολεία… Υπάρχουν… Υπάρχουν…;
Του Ιωάννου Π. Μπουγά
Διευθυντού ενός μη καλύτερου Σχολείου
