Σε κυνηγάνε θεοί και δαίμονες: ο σπιτονοικοκύρης, ο διαχειριστής, οι λογαριασμοί, η τράπεζα, η εφορία, το ασφαλιστικό σου ταμείο. Σε κυνηγάει και κάποιος που πιθανότατα δεν είχες καν φανταστεί – ακόμη χειρότερα, τον είχες αγνοήσει. Η Δημοτική Αστυνομία.
Οι κλήσεις της Δημοτικής Αστυνομίας για παράνομη στάθμευση είναι κάτι σαν αστικός μύθος. Οι περισσότεροι επιλέγουν να τις αγνοούν, ενώ στα διάφορα φόρουμ του διαδικτύου οι οδηγοί ανταλλάσσουν… εμβριθείς συμβουλές όπως «πέταξέ την από το παράθυρο». Οι Δήμοι, όμως, ελέγχονται για την είσπραξη των εσόδων τους τα τελευταία χρόνια από το Ελεγκτικό Συνέδριο και πρέπει να τα κυνηγήσουν μέχρις εσχάτων – των δικών μας εσχάτων.
Αναρίθμητες μελέτες και έρευνες τεκμηριώνουν ότι η χρήση Ι.Χ. στο κέντρο των πόλεων πρέπει να αποφεύγεται. Όλες υποδεικνύουν ένα συνδυασμό μέτρων που θα προάγει τη χρήση των μαζικών μέσων μεταφοράς και θα αποτρέπει τη χρήση του αυτοκινήτου: πύκνωση του δικτύου των λεωφορείων, δημιουργία κόμβων εναλλαγής των μέσων μεταφοράς, λεωφορειόδρομοι και ποδηλατόδρομοι, προτεραιότητα στα ΜΜΕ και, φυσικά, ζώνες ελεγχόμενης στάθμευσης – ενίοτε και διόδια για να μπει κάποιος εποχούμενος στο κέντρο της… μητρόπολης.
Ωστόσο, η ελεγχόμενη στάθμευση, ειδικά στα χρόνια της κρίσης τα σακάτικα, απέκτησε εκτός από τον παιδαγωγικό της χαρακτήρα κι έναν αμιγώς εισπρακτικό. Οι Δήμοι ψάχνουν εναγωνίως για έσοδα και τι πιο βέβαιο από τις κλήσεις;
Στο Δήμο Καλαμάτας το ποσό ξεπερνά τα 500.000 ευρώ το χρόνο. Η ελεγχόμενη στάθμευση εφαρμόζεται, πλέον, στη μεγαλύτερη περιοχή του κέντρου κι οι πολίτες την αντιμετωπίζουν με ανάμεικτα συναισθήματα, αφού όντως τα τροχοφόρα αλωνίζουν σε διαβάσεις πεζών, πεζοδρόμια, θέσεις αναπήρων.
Εκτός από την… κυκλοφοριακή τακτοποίηση, η ελεγχόμενη στάθμευση χρησιμοποιείται ως μηχανισμός εσόδων. Ας δούμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Στην οδό Χρυσάνθου Παγώνη, υπήρχε εδώ και χρόνια σήμα στάθμευσης των αυτοκινήτων στη μία ή την άλλη πλευρά, ανάλογα με τους μήνες (μονός ή ζυγός), αλλά ποτέ δεν είχε υλοποιηθεί ο νόμος. Ένα πρωί, εντελώς ξαφνικά και χωρίς καμία προειδοποίηση, τα μπλοκάκια των δημοτικών αστυνόμων πήραν φωτιά. Αλλά και τις επόμενες ημέρες μέχρι να καταλάβουν οι οδηγοί τι συνέβαινε, το ταμείο του Δήμου Καλαμάτας γέμιζε λεφτά.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην οδό Ιατροπούλου. Κι εκεί υπήρχε ένα ανενεργό σήμα. Ώσπου ένα πρωί τα μισά παρκαρισμένα αυτοκίνητα είχαν στο παρμπρίζ τους ένα ροζ χαρτάκι, αξίας 20 ευρώ.
Στη χώρα μοιάζει μεγαλύτερο έγκλημα να μην πληρώνεις κλήσεις της Δημοτικής Αστυνομίας από το να βρίσκεσαι στις λίστες των φοροφυγάδων (αφού το έγκλημα της φοροδιαφυγής παραγράφεται στα 10 χρόνια, ενώ οι ανεξόφλητες κλήσεις έπειτα από 20 χρόνια), ενώ δεν έχουν γίνει βασικά πράγματα.
Ας ξεκινήσουμε από το απλούστερο: μια σοβαρή καμπάνια ενημέρωσης των πολιτών για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, η οποία δεν έγινε ποτέ. Κι επιτέλους, μια σοβαρή εξήγηση για το πού πάνε τα χρήματα που εισπράττει ο Δήμος Καλαμάτας από τους πολίτες του.
Επιμέλεια: Αντώνης Πετρόγιαννης
