Στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κυπαρισσίας έγινε η δίκη του εφοπλιστή Πέτρου Παππά και λοιπών που κατηγορούνται για αδικήματα του νόμου 1650/1986 κ.λπ. «Για την προστασία του περιβάλλοντος» και η οποία διακόπηκε για τις 2 Δεκεμβρίου.
Στο φύλλο του «Θ», παρουσιάζοντας το σχετικό ρεπορτάζ, αναφέραμε, μεταξύ άλλων, πως η δίκη αφορά στους κάθετους δρόμους από Αγιαννάκη έως Ελαία, στην περιοχή Natura 2000 του Κυπαρισσιακού κόλπου «Θίνες Κυπαρισσίας».
Από την πλευρά του Δημοσίου, ο δικηγόρος που παραστάθηκε, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην πρόσφατα εκδοθείσα καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δ.Ε.Ε.) σε βάρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, έπειτα από προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Στην καταδικαστική απόφαση του Δ.Ε.Ε. για την Υπόθεση C-504/14 «Παράβαση κράτους μέλους – Περιβάλλον – Προστασία της φύσεως – Οδηγία 92/43/ΕΟΚ – Άρθρο 6, παράγραφοι 2 και 3, και άρθρο 12, παράγραφος 1, στοιχεία βʹ και δʹ – Άγρια πανίδα και χλωρίδα – Διατήρηση των φυσικών οικοτόπων – Θαλάσσια χελώνα Caretta caretta – Προστασία των θαλάσσιων χελωνών στον Κόλπο της Κυπαρισσίας – Τόπος κοινοτικής σημασίας “Θίνες Κυπαρισσίας” – Προστασία των ειδών» αναφέρεται σχετικά:
«Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι η διάνοιξη οδών προς την παραλία έχει καταστροφικές συνέπειες στη ζώνη αυτή. Αναφέρει ότι, παρά την επιβολή προστίμων και την αποκατάσταση που απαίτησαν οι ελληνικές Αρχές, οι οδοί αυτοί παρέμειναν ανοικτές. Τούτο συνεπάγεται εύκολη πρόσβαση των οχημάτων στην παραλία, θόρυβο και ρύπανση».
Επίσης: «Όσον αφορά στην προβαλλόμενη διάνοιξη πέντε νέων οδών προς την παραλία του Αγιαννάκη, η Ελληνική Δημοκρατία αναφέρει ότι αυτές οι οδοί υπήρχαν από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 και ότι η ύπαρξή τους, όπως και ο κοινόχρηστος χαρακτήρας τους, έχουν επικυρωθεί με δικαστική απόφαση. Εν πάση περιπτώσει, εξαιτίας της κατασκευής των τεσσάρων εκ των πέντε αυτών οδών και των εργασιών που πραγματοποιήθηκαν στην πέμπτη οδό χωρίς προηγούμενη περιβαλλοντική άδεια, επιβλήθηκαν το 2012 πρόστιμα στη συγκεκριμένη κατασκευάστρια εταιρεία. Το κράτος μέλος αυτό διατείνεται ότι έχουν ασκηθεί πολλές ποινικές διώξεις από τις Αρχές και ότι εκκρεμούν επίσης πολλές ένδικες διαδικασίες με αντικείμενο τα πρόστιμα αυτά και τη νομιμότητα των εν λόγω οδών».
Η, δε, εκτίμηση του Δ.Ε.Ε., όπως αναφέρεται στην καταδικαστική απόφαση που εκδόθηκε, μεταξύ άλλων, είναι: «Όσον αφορά στη διάνοιξη νέων οδών προς τη θάλασσα, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι αυτή διευκολύνει την πρόσβαση των οχημάτων στην παραλία και αποτελεί, επομένως, παράγοντα που αυξάνει την κυκλοφορία οχημάτων. Πράγματι, κατά την υπ’ αριθ. 32/2015 Γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας, την οποία προσκόμισε η Επιτροπή, η ανεξέλεγκτη στάθμευση των οχημάτων κατά μήκος των οδών προσβάσεως και στις απολήξεις τους βλάπτει τους οικοτόπους αμμοθινών των ειδών που απαντούν εντός της ζώνης της Κυπαρισσίας. Η εύκολη αυτή πρόσβαση και η αύξηση της κυκλοφορίας οχημάτων επιδεινώνει την ηχορύπανση και τη φωτορύπανση, παρενοχλώντας τις θαλάσσιες χελώνες Caretta caretta κατά την ωοτοκία και κατά την εκκόλαψη των νεοσσών. Ο παράνομος χαρακτήρας και οι καταστροφικές συνέπειες της διανοίξεως και της κατασκευής των οδών αυτών διαπιστώθηκαν άλλωστε από την ίδια την Ελληνική Δημοκρατία, όπως προκύπτει από το φάκελο δικογραφίας που υποβλήθηκε στο Δικαστήριο και, ιδίως, από τα έγγραφα που περιέχονται στα παραρτήματα 17 ηʹ και 17 θʹ του δικογράφου της προσφυγής. Μολονότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν ενέκρινε ούτε πραγματοποίησε τις διανοίξεις αυτές εντός της ζώνης της Κυπαρισσίας, δεν αμφισβητεί τις μομφές της Επιτροπής, η οποία υποστηρίζει ότι αυτές οι οδοί είναι ανοικτές παρά τις ασκηθείσες ποινικές διώξεις και τις διάφορες εκκρεμείς ένδικες διαδικασίες.
Όμως, περιοριζόμενη, αφενός, στην κίνηση ποινικών διαδικασιών κατά των υπευθύνων της εταιρείας που κατασκεύασε τις επίμαχες οδούς και στην επιβολή διοικητικών κυρώσεων στην εν λόγω εταιρεία και, αφετέρου, στο να υποστηρίξει ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων ότι αυτές οι οδοί είναι παράνομες και πρέπει να καταργηθούν, η Ελληνική Δημοκρατία δεν εκπλήρωσε την ειδική υποχρέωση που της επιβάλλει το άρθρο 6, παράγραφος 2, της οδηγίας 92/43 (βλ., κατ’ αναλογίαν, απόφαση της 9ης Νοεμβρίου 1999, Επιτροπή κατά Ιταλίας, C-365/97, EU:C:1999:544, σκέψη 109).
Όπως υποστηρίζει η Επιτροπή, η Ελληνική Δημοκρατία όφειλε να έχει μεριμνήσει ώστε αυτές οι οδοί προσβάσεως να μην παραμένουν ανοικτές, να μην παρενοχλούν αισθητά τη θαλάσσια χελώνα Caretta caretta και να μη βλάπτουν τους οικοτόπους αμμοθινών εντός της ζώνης της Κυπαρισσίας.
Μη έχοντας λάβει προσωρινά μέτρα για την προστασία της ζώνης αυτής προκειμένου να περιοριστεί η χρήση των επίμαχων οδών προσβάσεως έως ότου περατωθούν οι προμνησθείσες ένδικες διαδικασίες αναφορικά με τη νομιμότητα και την ενδεχόμενη κατάργηση αυτών των οδών προσβάσεως, ενώ, όπως επισήμανε η γενική εισαγγελέας στο σημείο 77 των προτάσεών της, ουδόλως καταδεικνύεται ότι η λήψη τέτοιων μέτρων ήταν αδύνατη για νομικούς ή πραγματικούς λόγους, η Ελληνική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 6, παράγραφος 2, της οδηγίας 92/43…».
Όπως, επίσης, αναφέρεται στην απόφαση του Δ.Ε.Ε., το Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) αποφάσισε ότι η Ελληνική Δημοκρατία, μεταξύ άλλων, «έχοντας ανεχθεί τη δημιουργία υποδομών προσβάσεως στην παραλία εντός της ζώνης της Κυπαρισσίας (Ελλάδα), δηλαδή τη διάνοιξη πέντε νέων οδών προς την παραλία του Αγιαννάκη, καθώς και την ασφαλτόστρωση ορισμένων υφιστάμενων προσβάσεων και οδών…», […] «παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 6, παράγραφος 2, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2006/105/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Νοεμβρίου 2006».
Του Ηλία Γιαννόπουλου
