Η Φωτεινή Βασιλοπούλου σε καμία περίπτωση δεν είναι «ανάξιο θύμα εκστρατείας ποιητικής». Το «Πρωσικό Μπλε» έφτασε στα χέρια μου ως κάτι πολύτιμο, ίσως και γιατί «οι Εκδόσεις των Φίλων» και η εικονογράφηση της Μαργαρίτας Βασιλάκου οδήγησαν στο ιδανικό αυτό αισθητικό αποτέλεσμα ή ίσως και επειδή ακόμα οι εικόνες από το τυπογραφείο μύριζαν μεράκι, σίγουρα, δε, και η επιλογή πολυτονικής δημοτικής γλώσσας.
Όπως και στο πρώτο της βιβλίο, «Για μια Χούφτα Ζωή», η Μεσσήνια λογοτέχνις, εκτίθεται με την ίδια σιγουριά και ταυτόχρονα ανασφάλεια του πρωτόβγαλτου που έχει πολλά να πει…
Ζωή μέσα στο θάνατο αποπνέει το «Πρωσικό Μπλε», την ίδια αίσθηση που βρήκαμε και στις 17 διηγήσεις από το χωριό, αλλά αυτή τη φορά από έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο, τον ποιητικό.
Από το μετέωρο συναίσθημα της Εξορίας και του Χαμένου Μπάρκο(υ), Κατάδυση στη Γη, όπου βρίσκεται η αρχέγονη ύπαρξή μας, σύμφυτη με την πάλη της απώλειας που μετασχηματίζεται κατά περίσταση σε δημιουργία ή παραίτηση. Και μετά, ακόμα και η αρρώστια γίνεται ποίημα στην απροσδόκητη ανακάλυψη του μηνίσκου, που γίνεται Ημισέληνος (έστω και) Θλίψη. Η Τρικυμία Εντός είναι δεδομένη, αλλά όταν υπάρχει Έρωτας στο Βάθος, ακόμα κι όταν οι αποχρώσεις του μπλε είναι συγκεχυμένες, η ρότα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση…
Το «Πρωσικό Μπλε» της Φωτεινής Βασιλοπούλου κυκλοφόρησε τον περασμένο Δεκέμβριο και είναι διαθέσιμο στα περισσότερα τοπικά βιβλιοπωλεία.
Χ.Ε.
