Οι ειδικές προτάσεις του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης αποτυπώνουν ζητήματα που αποτέλεσαν αντικείμενο καταγγελιών ή επίσης προς αυτόν και οι λύσεις που προτείνονται μέσω αυτών, αφενός, δεν είναι δεσμευτικές για τη Διοίκηση ( λόγω και της έλλειψης του στοιχείου της εκτελεστότητας των Ανεξάρτητων Αρχών), αφετέρου όμως μπορούν να αποτελέσουν το έναυσμα για την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του προβλήματος.
Η Ειδική Πρόταση αφορούσε στη βελτίωση παροχής υπηρεσιών της Δ.Ε.Υ.Α. Καλαμάτας, με αφορμή έγγραφες καθώς και προφορικές καταγγελίες που έγιναν στο Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης από ιδιοκτήτες ακινήτων, οι οποίοι κλήθηκαν να καταβάλλουν στη Δ.Ε.Υ.Α. μεγάλα ποσά, που αφορούσαν σε ανεξόφλητους λογαριασμούς από τους μισθωτές των ακινήτων τους, οι οποίοι τα άφησαν ανεξόφλητα και στη συνέχεια κλήθηκαν ως ιδιοκτήτες να καταβάλλουν τα ποσά αυτά, προκειμένου να μπορεί να γίνει επανασύνδεση της παροχής.
Με τις υπ’ αρ. ΧΧΧΧΧ/2017 και ΧΧΧΧ /2016 καταγγελίες, πολίτες κατήγγειλαν στο Συμπαραστάτη ότι οφείλουν να καταβάλλουν στην υπηρεσία 700 και 1.000 ευρώ αντίστοιχα, τα οποία προέρχονται από ανεξόφλητους λογαριασμούς που άφησαν οι μισθωτές των ακινήτων τους (και όχι μόνο). Επίσης, προσήλθαν στο γραφείο του Συμπαραστάτη δύο πολίτες των οποίων η οφειλή από ίδια αιτία (μίσθωση ακινήτου) ανερχόταν στο ποσό των 890 και 1.200 ευρώ περίπου. Από το ύψος των οφειλών γίνεται σαφές ότι πρόκειται για καταναλωτές οι οποίοι ουδέποτε πλήρωσαν κάποιον λογαριασμό στη Δ.Ε.Υ.Α. Η απάντηση της υπηρεσίας στο παραπάνω αίτημα διαγραφής της οφειλής ή μεταφοράς της στο ΑΦΜ των υπόχρεων ήταν ότι υπόχρεος παραμένει ο ιδιοκτήτης του ακινήτου, ο οποίος οφείλει να μεριμνά για την εξόφληση των οφειλών των μισθωτών του και ότι η μεταφορά στον ΑΦΜ του εκάστοτε υπόχρεου θα μπορεί να γίνει κατόπιν υπεύθυνης δήλωσης του υπόχρεου-μισθωτή.
Τι γίνεται, όμως, στις περιπτώσεις που ο μισθωτής δεν είναι συνεργάσιμος ή έχει αποβληθεί από το μίσθιο κατόπιν δικαστικής διαμάχης; Και πώς είναι δυνατόν ο πολίτης-εκμισθωτής να ελέγχει ανά διαστήματα το μισθωτή αν είναι συνεπής στις οικονομικές του υποχρεώσεις; Θα προσέρχεται μηνιαίως στην υπηρεσία να ρωτά για την εξόφληση των λογαριασμών;
Επειδή για τις οφειλές προς τη ΔΕΥΑΚ από κατανάλωση νερού ευθύνονται από κοινού και εις ολόκληρο έκαστος, ο εκάστοτε υδρολήπτης και ο ιδιοκτήτης του υδρευόμενου ακινήτου. Ο ιδιοκτήτης του ακινήτου δηλώνει με την αίτηση παροχής νερού επ’ ονόματί του ότι αποδέχεται τους όρους του κανονισμού και κάθε μελλοντική του τροποποίηση, τις διατάξεις του νόμου. Η δήλωση αυτή τηρείται στα αρχεία της Επιχείρησης μέχρις ότου αντικατασταθεί από παρόμοια δήλωση του νέου ιδιοκτήτη…», ενώ «ο υδρολήπτης έχει υποχρέωση να πληρώσει την αξία του νερού που κατανάλωσε βάσει των ενδείξεων του υδρομέτρου της παροχής του – ή σε περίπτωση κατανάλωσης μικρότερης της ελάχιστης (πάγιας), την αξία της πάγιας κατανάλωσης-, καθώς και κάθε άλλη νόμιμη επιβάρυνση ή πρόστιμο που αναγράφεται στο έντυπο του λογαριασμού. Η πληρωμή γίνεται μέσα στη νόμιμη προθεσμία και στα γραφεία που αναφέρει το έντυπο αυτό. Σε περίπτωση μη πληρωμής, μετά το πέρας της προθεσμίας και εφόσον η οφειλή δεν καλύπτεται από την υπάρχουσα εγγύηση, διακόπτεται η παροχή νερού χωρίς άλλη ειδοποίηση… Μετά τη διακοπή λόγω χρέους, η ΔΕΥΑΚ προβαίνει σε αφαίρεση της παροχής και διαγραφή του υδρολήπτη από τους καταλόγους των υδροληπτών…».
Από τις παραπάνω διατάξεις καθίστανται σαφείς οι υποχρεώσεις των υδροληπτών που αφορούν στην κατανάλωση και εξόφληση των λογαριασμών μέσα στη νόμιμη προθεσμία, ενώ μετά την παρέλευση αυτής ορίζεται και η υποχρέωση της ΔΕΥΑΚ της διακοπής του νερού λόγω οφειλής, εφόσον το ποσό της οφειλής δεν καλύπτεται από τη εγγύηση.
Εν όψει της διαπίστωσης του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης του παραπάνω προβλήματος, το οποίο συνιστά κακοδιοίκηση, καθώς ζημιώνεται τόσο η υπηρεσία με τη μη εξόφληση των οφειλών όσο και ο πολίτης-ιδιοκτήτης του ακινήτου, ο οποίος καλείται να καταβάλλει ένα υπέρογκο ποσό του οποίου δεν είναι κατ’ ουσία υπόχρεος και δημιουργείται έτσι σε βάρος του μια κατάσταση ανισορροπίας-αδικίας (καθώς, αφενός, δεν έχει τη δυνατότητα έγκαιρης ενημέρωσης για το ύψος της οφειλής και, αφετέρου, καλείται να το πληρώσει), ο Συμπαραστάτης είναι υποχρεωμένος να υποβάλει την ειδική πρόταση προς αντιμετώπιση του ζητήματος και να προτείνει στον κ. δήμαρχο την παρακάτω λύση:
1. Τη δημιουργία ενός πλαφόν, ανώτατου ποσού οφειλής (π.χ. 140 ευρώ) στην υπηρεσία ή πλήθους ανεξόφλητων λογαριασμών (π.χ. 6 ανεξόφλητοι λογαριασμοί), μετά το ξεπέρασμα του ορίου των οποίων θα αποστέλλεται επιστολή, η οποία θα τάσσει προθεσμία προς εξόφληση, μετά την πάροδο της οποίας θα διακόπτεται η παροχή νερού
2. Την αποστολή ειδοποίησης για τη ληξιπρόθεσμη οφειλή τόσο στον υπόχρεο υδρολήπτη όσο και στον ιδιοκτήτη-κύριο του ακινήτου, ο οποίος θα κληθεί στη συνέχεια να καταβάλει το ποσό, και με αυτό τον τρόπο δε θα μπορεί να αντιτάξει στην υπηρεσία ότι δεν είχε λάβει γνώση της οφειλής που βαρύνει το ακίνητο
3. Την ενημέρωση του ιδιοκτήτη-εκμισθωτή του ακινήτου, ο οποίος προσέρχεται στην υπηρεσία μαζί με το μισθωτή-υδρολήπτη, για την εις ολόκληρο ευθύνη αυτού και τη δυνατότητα υπογραφής δήλωσης ανάληψης-αναγνώρισης χρέους από το μισθωτή, με την οποία δήλωση ο μισθωτής θα αναλαμβάνει την υποχρέωση εξόφλησης και μεταφοράς στο ΑΦΜ του, στη νέα ενδεχομένως κατοικία, του ποσού οφειλής που θα αφορά στην παραμονή του στο μίσθιο μετά τη λήξη της μισθωτικής σχέσης. Την υπηρεσία θα έχει υποχρέωση να ενημερώνει για τη λήξη της μισθωτικής σχέσης ο ιδιοκτήτης του ακινήτου-μισθωτής. Με αυτό τον τρόπο, εφόσον η υπηρεσία έχει στο αρχείο της την υπεύθυνη δήλωση αναγνώρισης χρέους του μισθωτή (κατά την έναρξη της μισθωτικής σχέσης), θα μπορεί να αξιώσει το παραπάνω ποσό, καθώς σε αυτή την περίπτωση ο τελευταίος δε θα έχει δικαίωμα για αίτηση νέας παροχής νερού.
Γνωρίζοντας τις ελλείψεις της υπηρεσίας σε ανθρώπινο δυναμικό και τη δύσκολη οικονομική συγκυρία που βιώνουμε ως χώρα και ως Δήμος, φρονώ ότι τα κέρδη της υπηρεσίας μέσω ενός συστήματος έγκαιρης ειδοποίησης και εξόφλησης οφειλών θα έχει πολλαπλάσια οικονομικά οφέλη από το σύστημα που ισχύει σήμερα, όπου συσσωρεύονται οφειλές υπέρογκων ποσών, τα οποία, αφενός, δεν υπάρχει δυνατότητα να εξοφληθούν από τον υπόχρεο και, αφετέρου, δημιουργούν ένα σύστημα αδικίας σε βάρος του ιδιοκτήτη του ακινήτου, ο οποίος με γνώμονα την καλή πίστη και την ασφάλεια των συναλλαγών προχωρεί στην εκμίσθωση του ακινήτου του. Δια της παραπάνω πρότασης πιστεύω ότι θα εξυπηρετηθεί καλύτερα το συμφέρον των πολιτών και θα διευκολυνθούν στις συναλλαγές τους τόσο μεταξύ τους ως ιδιώτες (εκμισθωτές-μισθωτές) όσο και με την υπηρεσία του Δήμου.
Του Γεωργίου Φερετζάκη
Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης, Δικηγόρου, Επιστημονικού Συνεργάτη ΕΠΕΕ Νομικής Αθηνών
