Ο παραπάνω τίτλος θα μπορούσε να συνοδεύει πολύ εύστοχα τη φωτογραφία. Ο αρχισυντάκτης του “Θάρρους” Δημήτρης Γιατράκος, πέραν όλων των άλλων, διαθέτει ιδιαίτερες φωτογραφικές ικανότητες. Έχουμε δει φωτογραφίες του που θα τις ζήλευαν και οι καλύτεροι του είδους. Αυτός είναι και ο… νονός του σχολίου. Άνθρωποι ικέτες, λοιπόν.
Να μην ξεχνάμε ότι η ικεσία ήταν ένας σημαντικός θεσμός της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας που ισχυροποιούσε τους συνεκτικούς δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων. Τα ομηρικά έπη παραδίδουν πολλές πληροφορίες για το σεβασμό με τον οποίο αντιμετωπιζόταν η ικεσία, καθώς και για το τελετουργικό της.
Η ικεσία ήταν μια ιδιαίτερης μορφής αίτηση προστασίας. Ήταν μια ταπεινή παράκληση, για την οποία ο άγραφος νόμος όριζε ότι έπρεπε να γίνει αποδεκτή, να εισακουστεί.
Είχε ιερό χαρακτήρα και απευθυνόταν προς ένα πρόσωπο που ήταν σε πιο ισχυρή θέση και μπορούσε να πραγματοποιήσει μια πολύ σημαντική επιθυμία του ικέτη, μία επιθυμία που συνήθως σχετιζόταν με την ασφάλεια της ίδιας της ζωής του. Ο ικέτης χρειαζόταν άμεσα βοήθεια, προστασία ή άσυλο, βρισκόταν σε μεγάλο κίνδυνο και ταπεινωνόταν (γονάτιζε και παρακαλούσε), προκειμένου να κερδίσει την εύνοια του ισχυρού προσώπου, από το οποίο έλπιζε βοήθεια και σωτηρία.
Ικέτης μπορούσε να ήταν κάποιος που είχε διαπράξει ένα έγκλημα και καταδιωκόταν για να τιμωρηθεί ή ένας που είχε ο ίδιος αδικηθεί και ζητούσε βοήθεια για να αποκαταστήσει την τιμή του…
Α.Π.
