Μία σημαντική ημερίδα πρόκειται να πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Κυριακή, 17 Δεκεμβρίου, στις 10.30 το πρωί στην αίθουσα “Αλέξανδρος Κουμουνδούρος” του Διοικητηρίου. Κι αυτό, γιατί θέτει ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, που είναι η διαχείριση των υδατικών της πόρων. Ομιλητές θα είναι σημαντικοί επιστήμονες όπως: Ιάκωβος Γκανούλης-ειδικός γραμματέας Υδάτων, Παναγιώτης Σαμπατακάκης-υδρογεωλόγος και Βασίλης Περλέρος-υδρογεωλόγος, επίσης.
Για τη Μεσσηνία είναι ίσως το πιο κατάλληλο μέρος για να συνειδητοποιηθεί η σημασία της διαχείρισης των φυσικών πόρων. Διότι εδώ η απουσία ενός συστήματος διαχείρισης των υδάτινων πόρων, η απουσία συστημάτων εξοικονόμησης και ορθολογικής χρήσης των διαθέσιμων πόρων, οι ατέλειωτες παλινωδίες στη δημιουργία των αναγκαίων υποδομών έχουν οδηγήσει σε ένα επικίνδυνο υδάτινο έλλειμμα, που δημιουργεί κινδύνους για την περιοχή. Η πρόσφατη ξηρασία, ή οι πλημμύρες που έπληξαν το νομό, είναι ακόμα φρέσκα, δυσάρεστα γεγονότα στο μυαλό μας.
Εκείνο, όμως, που προέχει είναι τα όποια συμπεράσματα, η όποια τελική λύση να είναι υλοποιήσιμη, αξιόπιστη και δεσμευτική. Διότι δεν υπάρχει πλέον καθόλου χρόνος για χάσιμο.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι: Ο τρόπος διαχείρισης του νερού θα αποτελεί την ειδοποιό διαφορά μεταξύ ανάπτυξης και οπισθοδρόμησης. Τα κράτη, οι περιφέρειες που διαχειρίζονται άψογα το νερό με το μικρότερο κόστος θα έχουν ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Όσοι αποτυγχάνουν, θα επιβαρύνουν τους πολίτες με επιπλέον φόρους ή θα στερούν άλλους τομείς της οικονομίας από πολύτιμους πόρους.
Πέραν των ανωτέρω, αλλά και παράλληλα με αυτά, υπάρχει η πολιτική διάσταση του προβλήματος. Πρόκειται για μια σημαντική διάσταση, καθώς το περιβάλλον (και το υδατικό) αντιμετωπίζεται διαφορετικά, ανάλογα με τη φιλοσοφία του ισχύοντος οικονομικού (πολιτικού) συστήματος.
Σε ένα οικονομικό σύστημα, όπου το περιβάλλον εντάσσεται στον κανόνα του μονόπλευρου ισοζυγίου κόστους-οφέλους, η προστασία του έχει αποκλειστικά χαρακτήρα κατασταλτικό και προκαλείται από τα αδιέξοδα, στα οποία, αναπόφευκτα, οδηγεί η διαδικασία αυτή.
Σε ένα οικονομικό σύστημα, όπου η μεγιστοποίηση του κέρδους δεν είναι το αποκλειστικό (ούτε, πολλές φορές, το καθοριστικό) κριτήριο ανάπτυξης, η προστασία του περιβάλλοντος είτε αποτελεί η ίδια κριτήριο είτε προκύπτει έμμεσα από τα κριτήρια περιφερειακής ανάπτυξης, ορθολογικής εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, αποκατάστασης της φυσικής και γεωλογικής ισορροπίας, σχεδιασμένης παραγωγής, χωροταξικής μελέτης και, τελικά, εθνικού σχεδιασμού ανάπτυξης.
Ελπίζουμε ότι οι διαφορές ανάμεσα στις δύο αυτές φιλοσοφίες θα αμβλυνθούν εξαιτίας των αναγκών αντιμετώπισης των συσσωρευμένων σοβαρών προβλημάτων και κάτω από την πίεση που ασκείται, λόγω της ανάπτυξης της οικολογικής συνείδησης σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και, ιδιαιτέρα, στις νεότερες γενιές.
Αν δε συμβεί αυτό, αν δεν υπάρξει περιορισμός και έλεγχος, αν δεν οδηγηθούμε από τη λογική, αν δεν υπάρξει σεβασμός προς τα αγαθά που αποτελούν τη μήτρα μας, το περιβάλλον, από το οποίο έχουμε προέλθει και στο οποίο επί χιλιετίες έχουμε ζήσει και τέλος αν δεν έχουμε την αίσθηση όλων των άλλων μεγεθών που εξαρτώνται από το νερό ή το επηρεάζουν, η Διαχείριση Υδατικών Πόρων θα αποτελέσει αυτό που οι πρόγονοί μας αποκαλούσαν ύβρη και εμείς κοινωνική απειλή.
Δεν αρκεί να ονειροπολούμε με τις υποδομές που δημιουργήθηκαν. Είναι λίγες! Δεν αρκεί να πολιτικολογούμε για τη Διαχείριση των Υδατικών Πόρων. Είναι Πολύ! Όλα αυτά που έχουν δημιουργηθεί είναι υλικά και εργαλεία.
Το μέλλον του περιβάλλοντος (ο παράδεισος ή η κόλαση που θα κτίσουμε) θα εξαρτηθεί από το αν είμαστε καλοί ή κακοί αρχιτέκτονες! Παρ’ όλη την ανάπτυξη σε μέσα, αλλά και παρ’ όλες τις πιέσεις που δέχονται οι Υδατικοί Πόροι, το βέβαιο είναι ότι: Το μέλλον της Διαχείρισης των Υδατικών Πόρων βρίσκεται στα χέρια των πολιτών, που με την παρουσία τους στα δρώμενα, δημιουργούν ευνοϊκές προς αυτήν κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες!
Στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε χθες το μεσημέρι στο Διοικητήριο οι συνδιοργανωτές της ημερίδας, ΓΕΩΤΕΕ Παράρτημα Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδος (Μιχάλης Αντωνόπουλος), οι εκπρόσωποι ή επικεφαλής αυτοδιοικητικών παρατάξεων β’ βαθμού (Πελοπόννησος Πρώτα, Νίκος Πατσαρίνος, Δημοκρατική Πελοποννησιακή Συνεργασία, Πελοποννησιακή Ένωση, Παναγιώτης Ξεροβάσιλας και Πελοποννησιακή Οικολογία, Νίκος Σαράντης), τόνισαν, ο καθένας από την πλευρά του, την ανάγκη να προλάβουμε τα χειρότερα, να γίνουμε – επιτέλους- Επιμηθείς και όχι Προμηθείς, να σχεδιάσουμε άμεσα την επόμενη ημέρα.
Κι αυτό, διότι η κλιματική αλλαγή αλλά και οι φυσικές καταστροφές, μαζί με τις ελλείψεις σε άλλα βασικά έργα υποδομών (βιολογικοί καθαρισμοί, φράγματα), έχουν φτάσει το πρόβλημα στο μη παρέκει.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
