Με αφορμή σχόλιο για την παραλία της Καλαμάτας στο φύλλο της Κυριακής, μου ήρθε στο μυαλό η κατάσταση που κάθε χρόνο βλέπουμε, όταν κλείνουν τα εκεί «λαμπερά», κατά τα άλλα, καταστήματα.
Παρατημένες ξαπλώστρες, ομπρέλες, ράμπες, σίδερα, καμπίνες, όσα, μεταξύ άλλων, θα δει κανείς κάνοντας μια βόλτα στη Ναυαρίνου.
Αντικείμενα που είτε θα καταλήξουν στο βυθό είτε απλά θα παραμείνουν αφημένα στην τύχη τους έως το Μάιο, για να γίνουν πάλι λαμπερά και να κάνουν την Καλαμάτα «βασίλισσα του τουρισμού» και… και… και…, όπως αρέσει στους περισσότερους να ακούν και να διαβάζουν.
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι για διάφορους λόγους κάποιοι καταστηματάρχες (λίγοι στον αριθμό ευτυχώς) δε σέβονται την παραλία, που ουσιαστικά τους συντηρεί τους καλοκαιρινούς μήνες, και παρατούν μέρος του εξοπλισμού τους…
Δεν υπάρχει κάποιος αρμόδιος να καθαρίσει την ακτή;
Προφανώς είναι ο ίδιος αρμόδιος που εισπράττει το καλοκαίρι για την ενοικίαση του χώρου.
Τώρα, αν οι «όλο καμάρι» στο Δήμο θεωρούν ότι αυτή η εικόνα κολακεύει την εικόνα της πόλης, μιας πόλης που στην παραλία κυκλοφορεί κόσμος όλο το χρόνο, πάμε πάσο…
Κι έτσι απλά θα περιμένουμε ένα καινούργιο κείμενο, που θα λέει ότι η Καλαμάτα είναι η «νέα Μύκονος» και πολλές ακόμα φαμφάρες, έτσι για να καμαρώνουμε και να δείχνουμε ότι είμαστε φοβεροί όλοι εδώ στο νότο.
Π.Μπ.
