Αργά το βράδυ της Παρασκευής, σχεδόν ξημερώματα Σαββάτου, μια βόλτα στην παραλιακή «έδειχνε» τι θα επακολουθήσει μετά από λίγες ώρες.
Όταν μέρες τώρα όλοι προειδοποιούσαν για την κακοκαιρία που έρχεται (υπερβολικά ή μη), αρκετοί καταστηματάρχες της παραλίας έδειξαν πόσο επικίνδυνοι είναι.
Ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, είχαν μαζέψει τα πάντα από τον αιγιαλό. Κι όταν λέμε τα πάντα, το εννοούμε. Δεν είχαν αφήσει τιποτα!
Κάποιοι είχαν μαζέψει ξαπλώστρες, τραπεζοκαθίσματα και καπέλα από τις ομπρέλες θαλάσσης και είχαν αφήσει μπηγμένα στην άμμο τα κοντάρια από αυτές.
Κάποιοι άλλοι είχαν απλώς μαζέψει τα τραπεζοκαθίσματα και τις ξαπλώστρες και τα είχαν στοιβάξει σε μια άκρη των κατασκευών τους και τουλάχιστον 7-8 δεν είχαν κάνει απολύτως τίποτα!
Είχαν αφήσει τα τραπεζοκαθίσματα σε πλήρη διάταξη και τις ομπρέλες απλώς κλειστές. Μάλιστα, ένας είχε αφήσει και τις ξαπλώστρες απλωμένες στη θάλασσα.
Δεν είναι ότι δεν τους νοιάζει καθόλου η περιουσία τους αν χαθεί ή καταστραφεί, δεν τους νοιάζει ούτε αν θα κινδυνέψει κόσμος από τα αντικείμενα αυτά, όταν πνέουν τόσο ισχυροί άνεμοι, ούτε ότι θα καταλήξουν μέσα στη θάλασσα.
Αυτοί οι τελευταίοι «επαγγελματίες» γιατί πρέπει να έχουν την ίδια μεταχείριση με τους πρώτους;
Μήπως πρέπει το Λιμεναρχείο να λάβει σοβαρά υπόψη του τα χθεσινά αυτά γεγονότα, όταν του χρόνου θα δεχτεί πάλι αιτήσεις για παραχώρηση αιγιαλού για την καλοκαιρινή σαιζόν;
Β.Β.
Αυτοί δεν είναι επαγγελματίες
