Στο θέμα της… επιδρομής σε ακίνητα της Καλαμάτας
ο παράλογο της απόφασης να δεσμευτούν στο Υπερταμείο Ιδιωτικοποιήσεων κάποιοι χώροι και πλατείες της Καλαμάτας, είναι χωρίς δεύτερη σκέψη αυταπόδεικτο. Τι θα μπορούσε να κάνει άραγε το Δημόσιο την πλατεία της Φραγκόλιμνας – έστω κι αν αυτή βρίσκεται στην κατοχή του- ως ανταλλαγή με το Ιστορικό Δημαρχείο της Καλαμάτας; Άραγε τι θα μπορούσε να προσφέρει οικονομικά το κτήριο του 1ου Δημοτικού Σχολείου;
Για το τρίγωνο από το Πανελλήνιο έως του “Κοιλάκου”, θα ισχυριζόταν κάποιος ότι υπάρχει οικονομική αξία. Το Μουσείο Μπενάκη όμως; Και γιατί το Υπερταμείο δεσμεύει τα παραπάνω ακίνητα και παραχωρεί στο δήμο Καλαμάτας τα 49 στρέμματα στη Δυτική Παραλία, περιοχή όπου, κάλλιστα, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί τουριστικά;
Άραγε τι “εμπορικό” χαρακτήρα θα είχε για το Υπερταμείο η πλατεία της Φραγκόλιμνας;
Μαζί με τα παραπάνω ερωτήματα τίθεται ένα ακόμα. Ο δήμαρχος Παναγιώτης Νίκας, στην προχθεσινή συνέντευξη Τύπου, έδειξε ότι γνώριζε την απόφαση του περασμένου Ιουνίου, όπου και ψηφίστηκε ο σχετικός νόμος, ενώ δημοσιεύτηκε και το αντίστοιχο ΦΕΚ. Δήλωσε συγκεκριμένα ότι δημοσιοποιήθηκε “μια πραγματικότητα που γνωρίζουμε από τον Ιούνιο, οπότε και ψηφίστηκε ένας νόμος”.
Γιατί άφησε άραγε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα να περάσει και δεν αντέδρασε από την πρώτη στιγμή; Αφού τα ακίνητα ήταν γνωστά με βάση τον Κωδικό Αριθμού Κτηματολογίου (ΚΑΕΚ).
Σε κάθε περίπτωση, από την πρώτη έρευνα προκύπτει ότι είναι πολύ πιθανό να υπήρξαν λάθη στις επιλογές, αφού εκχωρούνται και ακίνητα που δεν προσφέρονται για εμπορική εκμετάλλευση ή αξιοποίηση.
Για το ενδεχόμενο να κάνει λάθη η επιτροπή επιλογής των ακινήτων -παρότι της δόθηκε χρόνος και πλήρης πρόσβαση στις κρατικές υπηρεσίες για έρευνα- προϊδεάζει και η ίδια η απόφαση Τσακαλώτου. Εκεί αναφέρεται ότι πριν από την ολοκλήρωση της εκχώρησης του ακινήτου στο Υπερταμείο πρέπει να ελεγχθεί αν απαγορεύεται από τον νόμο.
Πάντως, η απόφαση του κ. Τσακαλώτου παραπέμπει σε απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΙΠ), το οποίο συνεδρίασε στις 18 Ιουνίου 2018, εγκρίνοντας τη λίστα με τα ακίνητα που ζητούσε για λογαριασμό της ΕΤΑΔ (με επιστολή του από 14 Ιουνίου) ο εντεταλμένος σύμβουλος της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε. (ΕΕΣΥΠ όπως επισήμως αναφέρεται το Υπερταμείο).
Όλα αυτά γίνονται μετά την επέκταση της δανειακής σύμβασης με τους Ευρωπαίους πιστωτές, την οποία ψήφισε τον Ιούνιο φέτος η Βουλή μαζί με τα προαπαιτούμενα (άρθρο 109 στο νομοσχέδιο) και ορίζει ότι το Υπερταμείο «δεσμεύεται στον ESM ότι κάθε φορά που το δικαιούχο κράτος-μέλος δεν καταβάλλει ποσό οφειλόμενο βάσει ή με βάση τη Σύμβαση, η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας μετά από αίτημα θα φέρει την ευθύνη καταβολής αυτού του ποσού σαν να ήταν ο κύριος οφειλέτης, εφόσον τα συνολικά καταβλητέα ποσά δεν υπερβαίνουν συνολικά τα 25 δισ. ευρώ».
Δηλαδή, τα ακίνητα αποτελούν περιουσία του Υπερταμείου για να εξασφαλιστεί η αποπληρωμή των δανείων για τα υπόλοιπα 99 χρόνια, μετά και τη λήξη του τρίτου μνημονίου.
Για το επίμαχο θέμα έχει κατατεθεί ερώτηση στη Βουλή από τον υπεύθυνο Οικονομικών και Κοινωνικής Ασφάλισης του Κινήματος Αλλαγής, Γιάννη Κουτσούκο.
Σε αυτή ερωτάται, μεταξύ άλλων, ο αρμόδιος υπουργός: Σε ποια οικονομική λογική ανταποκρίνεται η πώληση κτιρίων που στεγάζουν δημόσιες υπηρεσίες και ιδρύματα; Τι είδους αξιοποίηση θα γίνει από το Υπερταμείο σε πάρκα, άλση, πλατείες και εν γένει κοινόχρηστους χώρους;
Με ποιο σκεπτικό το Δημόσιο αποποιείται την κυριότητα κτιρίων-συμβόλων της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς; Γιατί η όλη διαδικασία έγινε με αυτή τη μεθόδευση και τι άλλο έχει συμφωνήσει η Κυβέρνηση με τους δανειστές;
Περιμένουμε την απάντηση του Υπουργείου Οικονομικών και του αρμόδιου υπουργού…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
